فرار آرامش
گارگین فتائی
گاهی چنان دلزده و غمگین می شوی
که با خود می اندیشی
شاید زندگانی جزیان زجر گونه ای است
که حاصلی جز رنج و درد ندارد
گاهی رفتارهای ازار دهنده
چنان تو را خشمگین می سازند
که خوی پرخاشگریت زنده می شود
دلت از هر کس و هر چیزی می گیرد
هیچ چیز تو را تسلی نمی دهد
آهنگ یکنواخت ناکامبها
روند نامطلوب لحظات
لسان کوبش پتکی بر سرت می ماند
لحظه ای از همه چیز دور میگردی
اما همیشه و در همه حال
عاملی آزار دهنده یافت می شود
و هر کاری می کنی
راه گریزی نمی یابی
در این هنگام است
که احساس می کنی
این تو ننیستی که می گریزی
این آرامش است که از فرار می کند