ابهام عمیق
گارگین فتائی
در دنیایی پر ابهام به سر می بریم
دنیایی که هر لحظه اش پر از سردرد است
سوالهای بی جواب فراوانی در ذهن داریم
اما جوایهایش را پیدا نکردیم
بسیاری از فرایندهای آن مبهم است
گاهی از حرکات عده ای رنجیده خاطر می شویم
گاهی خود می رنجانیم
گاهی به شدت غمگین ودل زده ایم
و گاهی به طرز عجیبی دل تنگ
اما زمانی می رسد
که در ابهام عمیقی فرو می وریم
که برای آنها هیچ توجیهی نداریم
و از قبول آن عاجریم
اما آن ابهام عمیق همچنان در تو می ماند
و تو چاره ای جز تحمل آن نداری
و در این حالت نمی دانی چه کنی
وقتی در جایی می نشینی
یک عده از کنارت بر می خیزند
و ناراحتی عجیبی تو را فرا می گیرد
اما این پایان ماجرا نیست
تو در تناقض ابهام آمیزی فرو می روی
آیا اینها میانه خوبلی با من نداشتند
یا علت دوریشان از من چیز دیگری بود؟
شخصی از کنارت رد می شود
با خود حرف می زند
مدام ناسزا می گوید و تف می اندازد
تو باز در ابهامی سنگین فرو می روی
آیا او با من بود
یا منظورش شخص دیگری است
و جواب قانع کننده ای پیدا نمی کنی
فشار و سنگینی این حالات
بر روح و مغزت اثر می گذارد
و امانت را می برد
سرانجام بعد از بغض عمیق و اندوه فراوان
با خود می اندیشی
شاید اینها باید واقع میشد
تا بعضی ها را بهتر بشناسم
اما این جواب هم با شاید شروع می شود
و این ابهام تا پایان عمر همراه توست