رفتاری که در خور مهمانی خدا باشه
گارگین فتائی
الان ماه رمضونه و تبعاً ماه روزه گرفتن و نزدیکی به خداوند و ماه طاعات و عبادات و دعا.
این ماه برای مسلمانان ماهی گرامی است و البته ادیان دیگر هم دارای روزه هستند.
تبعاً در این ماه که ماه مهمانی خداونده رفتار بندگانش باید شایسته این مهمانی بوده و آکنده از عطوفت و مهربانی باشد نه خشکی رفتار و بداخلاقی .
چرا که دیدن همین رفتارهای خشک و زننده در واقع آئینه تمام نمای رفتار و کردار از دید دیگران بوده و خیلیها بر اساس همین رفتارها در مورد دیگران قضاوت می کنند.
شاید دیدن همین رفتار و برخورد زشت از طرف کسی که خودش رو مومن و روزه دار معرفی می کنه از دید کسی که چندان اهل عبادت نیست و یا کلا خارجیها و یا پیروان ادیان دیگر به عنوان یک رفتار عمومی از جانب اینگونه افراد تلقی بشه
بارها شده وقتی ما توی تاکسی هستیم و یا توی ادارات ، زمانی که راننده و مسافر و یا کارمند و ارباب رجوع با هم بحث می کنند توی ماه رمضون یکیشون میگه با زبون روزه منو مجبور می کنه دهنمو وا کنم
این خودش ابراز و خودنمایی در اینه که اون فرد داره روزه می گیره
و یا زمانی که فردی به هر علتی چه موجه و یا غیرموجه توی ماه رمضون چیزی می خوره یه نفر میاد بهش میگه من روزه ام چرا مقابل من روزه خواری می کنی
این هم نشون دادن روزه و خودنمائی هست
در ماه رمضان علاوه بر روزه گرفتن باید اعمالی انجام بشه که حاکی از نزدیکی انسان به خدا باشه ولی یک عده با روزه گرفتنشون چنان اوقات تلخی میکنند و بد اخلاق میشند که روی دیگران اثر میزاره وقتی هم بهشون میگی نمی تونی روزه بگیری نگیر و یا مگه مجبوری روزه بگیری به آدم حمله و پرخاش می کنند.
مخصوصاً وقتی مسئول انجام کاری مثلاً در یک اداره یا دادگاه و یا نهاد عمومی هستند.
این هم دقیقاً رفتاری مغایر با شان مهمانی خداونده
ما اگه می خواهیم مسلمان خوب یا مسیحی خوبی باشیم باید رفتاری داشته باشیم که از دید نه تنها همکیشان و هم مسلکان خودمون بلکه از دید پیروان سایر ادیان هم زننده نباشه
این رفتارها برای خود من اتفاق افتاد
یادمه داشتم از سر کار بر می گشتم و اون موقع هنوز خیابان نظام اباد یا شهید مدنی به سمت مسیل باختربسته نشده بود و اون پل هوایی رو هنوز ننداخته بودند اونجا نزدیکیاشگاه دیهیم یا استقلال ، ایستگاه تاکسی بود که مسیرهاش تلفن خونه و زرکش بودند .
یکی از روزهای رمضون بود و من هم سوار تاکسی اون طرف شدم تا به سمت خونه بیام که نزدیک سر پل تهران نو یا خیابان دماوند و در اصل در پدرثانی یا شهید افشاری بود.
من سوار تاکسی شدم و همراه من چهار نفر دیگه هم سوار شدند و البته اون زمان صنئلی جلو می تونستند دو نفری بشینند.
موقع افطار بود و یکی از مسافرین صندلی جلو گفت الان موقع افطاره
راننده تاکسی که خودش اون طرفها رو خوب می شناخت گفت این هم قنادی ماسیس
قنادی ماسیس یکی از معروف ترین قنادیهای محله ما هست و شیرینهای اون هم خوشمزه و هم زبانزد عام و خاصه و البته هم مشتری ارمنی داره و هم مشتریهای فراوان مسلمان.
اما عجیب اینکه اون راننده که اون مسافر رو می شناخت بهش گفت
برو نزدیک خونتودن یه قنادی درست و حسابی پیدا کن برای افطار
شما خودتون بگید معنی این حرفش چیه !
یه بار هم نزدیکهای زمان ضربت تو ماه رمضون بود من وقتی از سر کار می اومدم معمولا سری هم به فرهنگسرای خانواده در خیابان گلستان می زدم که اونجا کتاب خونه داره و من ده سال بود که عضو اونجا بودم.
برگشتنی وقتی اومدم سر شیرمرد یا شهید سهیلیان شمالی تا سوار تاکسی بشم و آخر شیرمرد جنوبی بیام پائین دیدم راننده تاسیه که معلوم بود آدم مومنی بود و تمام ماشینش رو پارچه ها و نشانه ها و علائم سوگواری مربوط به روز ضربت فرا گرفته بودند کمی جلوتری خانمی سوار اون ماشین شد و از راننده تاکسی پرسید
ببخشید اینجاها قنادی سراغ دارید؟
راننده بهش گفت : این طرفها قنادی نیست تنها یه قنادی هست که نمیشه بهش گفت قنادی آخه مال ارامنه است
البته این رو بگم که منظورش همون قنادی ماسیس بود و این قنادی همون شیرینهایی رو ارائه میده که قنادیهای دیگر ایرانی ارائه میدن با همون معیارهای ثابت برای همه قنادیها.
من این حرفها رو می شنیدم و سکوت می کردم البته سکوت همراه با نوعی عذاب روحی .
عذاب روحی ناشی از این حس که چون من پیرو دین دیگری هستم خیلیها دارن از من دوری می کنند و حتی برخورد های متعارفی هم ارائه نمی دهند.
البته گویا اون راننده نمی دونست من ارمنی هستم و شاید اگه می دونست سوارم نمی کرد .
وقتی سرشیرمرد گفتم من پیاده میشم راننده تاکسی با حالت تعجب بهم گقت
اینجا پیاده میشی؟
گفتم بله اینجا پیاده میشم
چنان با تعجب پرسید گویی مثلا اگه کسی ارمنی باشه و توی محله ارمنی ها زندگی کنه یک فرد غیرعادیه که باید ازش دوری کرد در حالی که مسلمونهای زیادی در همون محله ارامنه زندگی می کنند.
متاسفانه این رفتارها وجود داره و البته رفتارهای دیگری که گفتن اونها در شان اینجا نیست
شما خودتون می دونید که من تا چه حد عاشق ایرانم و اینو بارها در نوشته هام به طرق گوناگون ابراز کردم و گفتم که وقتی از ایران دورمیشی تازه قدرش رو می دونی اما مساله ای که هست اینه که وقتی در غرب یا امریکا شما برای خرید در جایی میری اگه فروشنده یا صاحب اونجا همکیش شما نباشه هیچ وقت نمیگه چون شما نجسی حق ورود نداری و یا یک مشتری هیچ وقت نمی گه چون یک فروشنده همدین من نیست و نجسه من هیچ وقت ازش چیزی رو نخواهم خرید و اصلا مطرح کردن این امر در این گونه کشورها باعث تعجب و حیرت هم خواهد شد.