تخریب آثار تاریخی و انکار دست آوردهای تمدن بشری از سوی آیندگان
گارگین فتائی
همان گونه که می دانید مدتهاست که در عراق و سوریه جنگ خونینی برپاست .
من در صدد بررسی اینکه چه کسی مقصر این جنگهاست و دلائل آن و اینکه چه کسانی باید محاکمه گردند نیستم بلکه برای من آنچه که بیش از همه مهم است این است که خاورمیانه همواره مهد و گهواره تمدنهای باستانی همچون سومر و بابل و اکد و آشور بوده است.
وقوع این جنگها خواهی نخواهی لطمات جبران ناپذیری بر آثار بر جای مانده از آن زمانها می گذارد بویژه اگر یکی از طرفهای درگیر از گروه هایی باشد که آثار به جای مانده از دوران کهن را نمود بت پرستی دانسته و در تخریب این آثار تلاش نموده و حتی افتخار هم بکند.
اساساً شرقیها نسبت به گروه های مخالف خود و سلسله های حکومتی قبل از خود دارای کینه عمیق بوده و همواره در این گونه موارد با احساسات برخورد می کنند.
ما در غرب شاهد بقاء باستانی ترین آثار خودشان هستیم نظزی شهر رم که به تنهایی نصف آثار تاریخی دنیا را در خود جای داده است و همواره در غرب ، آثار تاریخی بسیار کمتر از شرق آسبب دیده اند زیرا غربی ها همانند شرقیها دارای احساسات شدید نسلت به سلسله های قبل از خود نیوده اند .
اما در شرق در خصوص سلسله حکومتی قبلی بخصوص اگر آن سلسله از طریق نبرد و مبارزه سقوط کرده باشد سلسله جدید و سران آن تا توانسته اند آثار به جای مانده از آن سلسله را نابود ساخته اند و تنها ویرانه هایی آز آنها را بر جای گذاشته اند و وجود یک اثر از سلسله قبلی و بقاء و تمجید از آن را نشانه ضدیت با خود دانسته اند.
همیشه ما خرابه های یک اثر باستانی را مشاهده می کنیم نه نمونه کامل آن را.
این گونه خصومت ها و دشمنی نسیت به آثار تاریخی، این اثر سوء را نیز دارد که قرنها بعد اگر به کسی بگویند که این مناطق مهد تمدن بوده خواهد گفت اگر بوده یک نمونه به من نشان دهید و تبعا وقتی تمام آثار تخریب شود دیگر چیری باقی نخواهد ماند که به عنوان نمونه برای نسلهای بعدی نشان داده شود و در واقع چیزی برای اثبات وجود نخواهد داشت .
