موسی و یکتا پرستی فروید ، کتابی در ظاهر زیبا اما در باطن پوچ و توخالی
گارگین فتائی
همه شما کمالیش زیگموند فروید و نظریات وی را می شناسید وی معمولاً از بنیان گزاران روان کاوی و عمدتاً عقائد وی حول این محور می چرخد که ریشه تمامی بیماریهای روحی و روانی در عدم ارضای غرائز جنسی است.
البته وی پا را از حد و حیطه خود در وران کاوی فراتر نهاده و در مورد خداوند نظراتی من در آوردی ارائه می دهد که در کتاب خود به نام موسی و یکتاپرستی آن را شرح داده است.
همین کتاب در اصل کتاب اصلی استنادی خداناباوران و جوجه آتئیست های تازه به دوران رسیده در نفی خداوند و پیامبران و دین شده است.
از دید فروید خداباوری یک مالیخولیای جهانی است که منشاء آن ترس است و با ازبین رفتن ترس ، خداباوری هم از بین خواهد رفت
البته وی یک یهودی زاده بوده اما با این وجود موسی که بزرگ ترین شخصیت قوم یهود است را در این کتاب رد کرده و در مورد وجود او و عیسی ابراز تردید می کند.
شکی نیست که این مساله گریبانگیر خیلیها را گرفته نه تنها مردم عادی بلکه بسیاری از روشن فکران و خداناباوران و علت آن هم چیزی نمی تواند باشد جز قرائت سنتی از دین و درک ناقص از دین که البته در مورد مسیحیت این درک ناقص بسیار ییشتر است چون تبعاً یک یهودی نمی تواند دقیقاً اصول مسیحیت را که با آن مخالف است و برای یک بار هم که شده پایش را در کلیسا نگذاشته به خوبی دریابد.
در مسیحیت البته منظور نه آن مسیحیتی است که در تاریخ به ما معرفی شده بلکه مسیحیتی که کتاب مقدس به ما می آموزد پایه و اساسش مبتنی بر محبت است یعنی در عهد عتیق که خداوند چهره ای مقتدر دارد و همواره از دید قدرت و اقتدار به وی نگریسته می شود در عهد جدید که عیسی بشارت دهنده آن است خداوند به عنوان پدر معرفی می شود یعنی رابطه خدا و بنده از حالت اقتدار تبدیل به حالت صمیمیت می شود که بین پدر و پسر برقرار است .
جا دارد منتقدین و مخالفین خداباوی و دین و از جمله مسیحیت اول کاملاً اصول و تعالیم آنها را مطالعه کنند بعد اینجا بیایند ابراز فبض بفرمایند نه اینکه با خواندن چند معادله و تئوری از فلان شخص گمان کنند کل راز هستی را دریافته ند
عقائد فروید مدتها عقائد بلامنازع در روان کاوی بود اما این عقائد هم چون از سوی انسان طرح ریزی شده تبعاً دوام زیادی نیاورده و مخالفین جدی و زیادی در خود روان شناسان دارد و در واقع علم روان کاوی می رود که برای تدوین پایه های خود متوسل به عقائد متقن تر و بهتری گردد