ابهام عمیق
گارگین فتائی
گاهیدر ابهام عجیبی گرفتار می شوی
و در عمق این ابهام غرق می شوی
اما ابهام را با ابهام پا سخ می دهی
لحظه ها تو را می خورند
در وجود نهفتهء خود فرو می روی
پیچیدگی ، تمام هستیت را فرا می گیرد
هستی خود را می نشانی
راه را می دانی
اما به سنگها خیره شده ای
معیارها برایت بی معنی است
به راه و به سنگ
به وجود نهفتهء خود نیستی می بخشی
در آزمون ضمیر خود ناکام مانده ای
یه بیرون از خود پناه می بری
اما زمان ، تو را سنگینتر فرو می برد
دیگر سراغ ریشه ها را نمی گیری
تنها در پی این هستی
که برای ابهامی که در آن فرو رفته ای
توجیهی بیابی
اما سردر گم در پیچیدگی خود مانده ای
همبشه مضطرب
همیشه نگران آمدنهائی
آسمان برایت اشک باران می ریخت
و ماه از پس تو شعر لبخند می سرود
اما تو همچنان در تار و پود خود تنیده ای
در یک ابهام عمیق