ایام سوگواری
گارگین فتائی
این روزها ایام عزاداری و سوگواری به مناسبت فرا رسیدن ایام محرم و تاسوعا و عاشورای حسینی است.
امام حسین امام سوم شیعیان است که از او با عنوان سالار شهیدان نیز یاد می شود.
در ایام محرم و بخصوص در این دو روز ، مرامسم ویژه به همراه تعزیه خوانی و نوحه خوانی در تکایا و ادای قربانیها و نذرها صورت می گیرد و البته اشعار و ترانه های خاص این ایام هم ساخته می شوند.
به همین دلیل حال و هوای این روزهای ایران حال و هوای عمدتاً سوگواری است و البته شیعیان در سایر نقاط دنیا هم چنین ایامی را برگزار می کنند از جمله برگزاری مراسم این ایام در مسجد کبود ایروان.
در ادیان و مذاهب مختلف ممکن است آداب و اصولی وجود داشته باشند که در سایر مذاهب و ادیان سابقه نداشته و یا حتی اعتقادی به آنها نداشته باشند اما این عدم وجود سایقه یا نبود اعتقاد ، منافاتی با ادای احترام نسبت به این مراسم ندارد بویژه انکه ما در دنیای تکثر فرهنگها و عقائد زندگی می کنیم و در چنین شرائطی که سازمانهای گسترده ای همچون سازمان ملل متحد و همچنین مراکز بزرگ تقریب ادیان و مذاهب در جهت نزدیکی فرهنگها و برقراری ثبات و ارامش می کوشند درست نیست که طبل انحصار طلبی و برتری طلبی بزنیم.
ما هم در جهت احترام به این ایام فرا رسیدن تاسوعا و عاشورای حسینی و شهادت امام سوم شعیان را به شیعیان ایران و جهان را تسلیت می گویند و خود را در غم آنها ریک می دانیم
ومیان 15:12
خوشی کنید با خوشحالان و ماتم نمایید با ماتمیان.
اما در این مورد همواره سوالی مدتها ذهن مرا به خود مشغول ساخته است.
همان گونه که ذکر شد در این ایام ، ترانه ها و آهنگ های خاصی که متناسب با سوگواری و سینه زنی باشد ساخته می شود اما در خیلی از موارد احساس می گردد که ریتم و آهنگ این ترانه ها تقلید صرف از ترانه های روز ایرانی در داخل و خارج از ایران و یا ترانه های معروف خواننده های ترکی و عربی است.
حال این سوال مطرح می شود که آیا اتخاذ جنین رویه ای اساساً صحیح است و آیا این عمل به منزله عدم تلاش برای ساخت ترانه های جدید و یا جذب افراد حتی از طریق آهنگ های روز نیست؟