چرا معروفیت گذشتگان تکرار نمیشود؟

چرا معروفیت گذشتگان تکرار نمیشود؟

گارگین فتائی

من همواره سوالی در ذهنم هست که البته ممکنه سوال خیلیها باشد  .

ما هر چقدر بیشتر بهگذشته می رویم افرادی که در کتابها و تاریخ از آنها اسم برده شده با عظمت تر و نیک تر به نظر می رسند به نحوی که عمدتاً از آنها به نیکی و خوشی یاد می شود مثلا در مورد کورش کبیر کمتر کسی به بدی یاد کرده و البته در مورد علما و دانشمندان ، این امر به حد اعلای خود می رسد مثلا کسی از بوعلی سینا یا رازی بد نگفته و یا از افلاطون و ارسطو و غیره.

اما در حال حاضر وسائل نگارش  و ثبت وقایع گسترده تر شده و از اشخاص سرشناس زیادی نام برده میشود که حتی عظمت علم و دانش آنها قابل قیاس با دانش اندک علمای آن زمان نیست اما چه شده که افراد سرشناس و علمای امروز آن شهرت و آن خاطره نیک زمان گذشته را ندارند.

در این مورد من به این دلائل رشسیده ام

1: معمولا چیزی  که کم و کم یاب باشد همواره مورد احترام است نظیر سنگهای قیمتی برای همین در گذشته که امکانات فراگیری علم در اختیار همگان نبود تبعا این گونه افراد هم کم و حتی انگشت شمار بوده اند به همین خاطر بسیار مورد احترام افراد جامعه قرار داشته اند.

مورد دیگر اینکه انسانها در دوران کنونیبه ظاهر پیشرفته تر هستند اما در اصل کم ارزش تر شده اند چرا که هر چیزی که بر تعداد ان افزوده گردد از ارزش آن کاسته خواهد شد به عنوان نمونه مراسم تولد و مرگ و ازدواج قدیمیها بسیار مفصل تر از مراسم امروز است که نشان از احترام بیشتر به انسانها در آن زمان می باشد هر چند این احترام هم نصیب هر کسی نمیشد.

2: در مورد افراد سرشناسی که در حیطه قدرت و سیاست بوده اند البته تملق و چاپلوسی و خود شیرینی یک  ستایش گر و بادنجان دور قاب چین هم موثر بوده استو

3: اگر دقت کرده باشید لز اشخاص سرشناس در زمانهای گذشته در غرب راحت تر صحبت می شود تا در شرق به عنوان نمونه در غرب ویلیام شکسپیر ضمن اینکه مورد تمجید قرار می گیرد کم هم نیستند افرادی که از وی و کارهایش انتقاد می کنند اما در شرق به خاطر وجود احساسات عمیق و تعصبات خاص معمولا از تعدادی از افراد نمی توان انتقاد کرد  به عنولن نمونه اگر از شاعر یا عالمی که در شرق بسیار مورد احترام است انتقاد گردد شدیداً مورد حمله عوام و خواص قرار خواهد گرفت

4: درست است که علمای  قدیم ، علم و اطلاعات امروز را نداشته اند اما همواره معروفیت و شهرت نصیب کسانی خواهد شد که برای اولین بار چیزی را کشف یا اختراع و یا علمی را بوجود اورده اند به عنوان نمونه فلاسفه امروز هر چفدر هم که بار علمی نیرومندی داشته باشند نمی توانند شهرت سقراط و ارسطو را داشته باشند چرا که سقراط برای اولین بار علم فلسفه و ارسطو برای اولین بار منطق را بوجود آوردند و این دو بانی این علوم بودند مگر اینکه علمای امروز هم در امری پیش قدم یا پایه گزار باشند.