بیائید از حقیقت فرار نکنیم
گارگین فتائی
.
زمانی که غربیها برای اینکه توجیهی برای نگهداری اثار یاستانی تمدنهای مشرق زمین در نزد خود بیابند ابن استدلال را می آورند که شرقیها صلاحیت نگهداری این آثار را ندارند شرقیها و بالاخص اهالی خاورمیانه بسیار از این حرف عصبانی شده و در دفاع از خود و توانائ حفظ این آثار ، مثنوی هفتاد من می نویسند .
در حقیقت وقایعی در خاورمیانه به عنوان یکی از مهدهای تمدن رخ داده که احساس می گردد حرف غربیها چندان نادرست و به دور از حقیقت هم نیست.
ما در خاورمیانه شاهد روی کار آمدن حکومتها و گروه های تندرو و افراطی و بسیار متعصب بوده ایم نظبر طالبان در افغانستان و داعش در عراق و سوریه .
این گروه ها معتثدند به طورکلی مجسمه و اثر تاریخی و نقاشی و آثار باستانی به معنی بت پرستی است و حتی برای یادبود هم نباید در خاطره ها بماند و از اساس باید تخریب شود چنانکه تخریب مجسمه عظیم بودا در افغانستان و تخریب اثار باسننانی عراق نمونه های بارز این امر است و در این اواخر شاهد تخریب موزه قدیمی موصل که در آن آثار مختلفی از تمدنهای ساکن دربین النهرین نشان داده میشد توسط داعشیها یودیم.
اینها به راحتی و تنها بر اساس یک طرز فکر نادرست و توام با احساسات تند و غرض ورزی و جهت گیری ، هر چه اثر تاریخی هست ویران می کنند و تبعا ساختن و نگهداری آن بسیار سخت تر از ویران کردن است در واقع قرنها طول کشیده که اینها حفظ شده اند و تنها با اقدام نابخردانه یک مشت نفهم بی شعور از بنن می روند .
متاسفانه تتخریب آثار تاریخی در شرق و خاورمیانه تنها مختص گروه های تندرو نیست بلکه هر سلسله حکومتی تا به قدرت رسیده تا جائی که امکان داشته اثار تاریخی متعلق به دوران قبل را به عنوان تسوبه حساب و کینه شخصی تخریب و نابود کرده و هموارده در شرق احساسات در امر آثار باستانی و نگهداری ان بر منطق چیره شده است تو گوئی از کسی دل خوشی نداری و هر چه که متعلق به او است و در اختیار توست و دلت می خواهد انها را نابود سازی تنها به خاطر اینکه از او متنفری .
این حالت در غرب اتفاق نیافتاده نه در یونان و رم و نه در جای دیگری چنانکه با وجود اینکه ممالک غربی به قدمت شرق نیستند اما آثار تاریخی انها به خوبی حفظ شده مثلا تنها شهر رم و ایتالیا نصف آثار تاریخی جهان را در خود جا داده اند و متعصب ترین حکومت ها حتی هیتلر و موسولینی هم در جهت تخریب آین آثار اقدامی نکردند چرا که می دانند این آثار ارث پدری آنها نیست بلکه متعلق به کل افراد یک ملت است .
آیا اگر مجسمه بودا ویا اشیاء موجود در موزه موصل و سایر موزه ها در عراق و سوریه به غرب منتقل میشد و مثلا به موزه لندن یا لوور برده میشد الان اینها سالم نمی ماندند؟