باجناق‌ها

باجناق‌ها

روبرت صافاریان

این داستان در نشریه همشهری داستان چاپ شده است.

دوهفته نامه "هویس"شماره 190

15 فروردین ۱۳۹۴

http://farsi.hooys.com/?p=2109

.

دو مرد میانسال، دو باجناق، جلوی پنجره قطار ایستاده‌اند و بیرون را تماشا می‌کنند. دشتی وسیعی در برابرشان در حرکت است و در انتهای آن ماه نقره‌ای بزرگی بالا می‌آید. مردی که موهای جوگندمی دارد و  پنجاه را رد کرده آهی از حسرت می‌کشد و می‌گوید: «بشر اگر می‌توانست ماه را بگیرد و در آن کشت و کار کند، چقدر خوب می‌شد.» مرد دیگر، همسن‌وسال او امّا چاق‌تر و کوتاه‌تر، پدرم، می‌گوید: «اُوانس، آخر این چه حرفی است می‌زنی، لازم نیست بشر بره کشت و کار کنه ، همین زمین‌ها را که این جا افتاده‌اند  بکاره، بسمونه!» و با دستش زمین‌‌های لم‌یزرعی را نشان می‌دهد که تا افق گسترده‌اند و زیر نور ماه به سرعت در گذرند.