سخنان افشاگرانه نماینده حزب دموکراتیک خلق ها در پارلمان ترکیه
آرمینین ویکلی- اول دسامبر 2015
از: تسولر آقچیان - برگردان آرسن نظریان
منبعarmenianweekly.com
.
http://alikonline.ir/fa/fa/news/political/item/1480-
سخنان-افشاگرانه-نماینده-حزب-دموکراتیک-خلق-ها-در-پارلمان-ترکیه
.
گارو پایلان، نماینده ارمنی تبار حزب دموکراتیک خلق ها، نطق افشاگرانه خود در ٢٨ نوامبر گذشته در مورد ترور طاهر الچی، کنشگر حقوق بشر کرد، در مجلس ترکیه را با دادن سلام به ریاست مجلس و همکاران نماینده خود به زبان ارمنی (بارِو دزِز Barev dzez )، آغاز کرد. وی ابتدا مراتب همدردی عمیق خود را به خانواده های طاهر الچی و مامور پلیسی که در دیاربکر به ضرب گلوله به قتل رسیده بود ابراز داشت و به آنها تسلیت گفت. سپس نطق کوبنده ای درباره بی عدالتی، جنایات دولت متبوعش، لاپوشانی ها و فقدان آزادی مطبوعات در ترکیه ایراد نمود. قسمت هایی از نطق او را درزیر ملاحظه می کنید.
"طاهر الچی یک کبوتر صلح بود، درست مثل هراند دینک. دینک، دو روز پیش از قتل ناجوانمردانه اش چنین نوشته بود: "من مثل یک کبوتر دلشوره دارم، اما می دانم که در این کشور با کبوترها کاری ندارند". آنچه که اتفاق افتاد، اما این بود که نیروهای امنیتی واطلاعات ژاندارمری این کشور اُگون ساماست، نوجوان ترک را از طرابوزان به استانبول فرستادند و به او کمک کردند که دینک را به قتل رساند. هشت سال از آن روز تیره گذشته و ما هنوز نتوانسته ایم گوشه های تاریک این واقعیت تلخ را در معرض دید مردممان قرار دهیم.
اندکی پیش، عالیجناب ریاست مجلس اظهار داشتند که دولت را متهم نمی کنند.... لکن، دولت هم اکنون به سه لایه کثافت و چرک آلوده است. کارما در اینجا پاک کردن این چرک باید باشد نه پوشاندن آن. زیرا، اگر این کار را نکنیم جنایات روی هم انباشته شده وتکرار می شوند، یعنی همان چیزی که درمورد دینک اتفاق افتاد. قتل او بدون مجازات ماند و نتیجه اش اینست که اکنون کبوتر صلح دیگری که به آشتی و برادری، مذاکره، آزادی بیان و دموکراسی اعتقاد داشت به همان شکل ناجوانمردانه به شهادت رسید.
دوروز پیش، چان دوندر و اردِم گل، دو خبرنگار، هنگامی که در کار افشای این لایه های چرک بودند بازداشت شدند. به ما بگویید، موقعی که دولت مرتکب جنایت می شود چه کسی جرات صحبت کردن درباره آن را دارد؟ در یک نظام دموکراتیک عموما سه نهاد وجود دارند - البته در صورتی که دیکتاتوری حضور نداشته باشد – که مسئولیت این کار را برعهده دارند. اولین نهاد مجلس است. لکن، در اینجا متاسفانه اکثریت اعضا فقط دستشان را بلند می کنند، بدون اینکه تلاشی برای پاک کردن لایه های چرکین کنند. حال، اگر پارلمان نتواند این مهم را به انجام برساند، در یک دموکراسی مطبوعات ستون چهارم قدرت می شوند. قوه قضاییه را فراموش کنید. من اصلا آنرا به حساب نمی آورم. موقعی که چان دوندر و اردم گل بازجویی می شدند، من در دادگاه حضور داشتم. انتظار ما این بود که قاضی به اصل استقلال قضات پای بند باشد، اما او تصمیم خود را پیش از آنکه ما وارد سالن دادگاه شویم گرفته بود.
ما نرمها و هنجارهای ملی و بین المللی، از جمله قوانین مربوط به حقوق بشر اروپا، قانون اساسی و قوانین ملی راجع به پرونده دو خبرنگار یادشده را بررسی کردیم، بدین جهت که آنها به شیوه ای دستگیر شدند که با هیچ کدام از این هنجارها و روش ها نمی خواند. جرم آنها این بود که می گفتند دولت مرتکب جنایت شده برای اینکه دارد اسلحه به سوریه می فرستد ...
ابتدا، اینرا انکار کردند. سپس آقای نخست وزیر اعلام کرد که دولت کمک های بشردوستانه به آنجا می فرستد. بعدتر، معاون نخست وزیر، طغرل تورکش، قسم خورد که هیچ اسلحه ای به ترکمن ها فرستاده نشده. نهایتا، آقای رییس جمهور اعلام کرد که خود دستور ارسال این سلاح ها را داده است! خوب، طبق قانون اساسی رییس جمهوری از مسئولیت مبری است. حالا بیینیم چه کسی می تواند رییس جمهوری را محکوم کند؟
به ما بگویید چرا ارسال سلاح به ترکمن ها کار خوب و شایسته ای است؟ آیا این کشور فقط به یک قوم یا طایفه تعلق دارد یا به همه شهروندانش؟ در همان منطقه، اقوام دیگری هم هستند، ارمنیان، آسوریان، عربها، کردها و ترکمن ها. اما چرا ما فقط به یکی از آنها باید کمک کنیم؟ آیا سازمان اطلاعات ما حق دارد اسلحه به سوریه بفرستد؟ مسلما نه ... بنابراین، موقعی که دولت با تشدید تنش در سوریه مرتکب جنایت می شود، ما می خواهیم که قوه قضاییه آنرا افشا کند و اگراین قوه کارش را انجام نمی دهد، زیرا تحت کنترل دولت است، پس اینکار را مطبوعات انجام خواهند داد. معهذا، آقای رییس جمهور خبرنگاران را تحت فشار و آزار قرار می دهد و آنها را مجبور می کند حدود و ثغوری را که خودش تعیین کرده رعایت کنند.
درکشوری که مطبوعات و رسانه ها آزادی عمل ندارند، دموکراسی نمی تواند وجود داشته باشد. حتی شما، حزب عدالت و توسعه، که بیش از ۳١٧ کرسی در مجلس را اشغال کرده اید، حتی اگر شما او را رییس جمهوری این کشور اعلام کنید، نمی توانید نام این عملتان را دموکراسی بگذارید.
در خبرهای امروز آمده بود که در مورد پرونده طاهر الچی مخفیانه تصمیم گیری شده است. اگر اینگونه تصمیمات با مخفی کاری اتخاذ می شود، به این معنی است که جنایتی انجام شده که سعی در لاپوشانی آن می شود، همان طور که در مورد هراند دینک شد و همان طور که درمورد بمب گذاری های سوروچ و آنکارا عمل شد".
یکی از نمایندگان حزب آ.کا.پ. در دفاع از مخفی کاری در پرونده طاهر الچی به عملکرد مقامات فرانسوی طی حملات اخیر پاریس استناد کرد. پاسخ پایلان چنین بود: "در فرانسه، دادستان نتایج تحقیقات و تصمیمات گرفته شده را در همان روزی که حملات صورت گرفت اعلام کرد. وی گفت که داعش پشت سر این جنایات است. اما شما همگی [با اشاره دست به نمایندگان آ.کا.پ.] با تحریف واقعیات این جنایات را لاپوشانی می کنید. ما اجازه نمی دهیم که شما واقعیت های پشت پرده ترور طاهر الچی را پنهان کنید. ما هم چنان به حمایت از چان دوندر و اردم گل تا تحقق آزادی مطبوعات در این کشور ادامه خواهیم داد".