گسترش تبلیغات علیه تمامیت ارضی ایران در خاک ترکیه

گسترش تبلیغات علیه تمامیت ارضی ایران در خاک ترکیه

  .

http://alikonline.ir/fa/fa/news/political/item/1490-

افق-گسترش-تبلیغات-علیه-تمامیت-ارضی-ایران-در-خاک-ترکیه

.

حق مقابله به مثل ایران محفوظ است

جمهوری ترکیه به تعداد زیادی از فعالان قوم گرای تجزیه طلب پناهندگی داده است. این در حالی است که رسانه های همین کشور از احتمال «فرار» اعضای سازمان پ.ک.ک. به ایران نگران بوده و آن را تهدید علیه پ.ک.ک. می دانند.

به گزارش مرکز فرهنگی قفقاز، دولت جمهوری ترکیه در سطح رسمی در حال همکاری و پرداخت حقوق در قلمرو خود به کسانی است که در حال فعالیت علیه تمامیت ارضی کشور و مردم ایران هستند.

افرادی مانند فرزاد صمدلی، محمد جواد هیات و محمد مشتاق از کارمندان رسمی دولت ترکیه در بخش تی.آر.تی. فارسی بوده یا هستند و در عین حال از مهم ترین فعالان علیه تمامیت ارضی و حاکمیت ملی ایران به شمار می روند. گروهی دیگر مانند عارف کسکین مستقیما با میت و دستگاه های امنیتی ترکیه در تماس اند و همه تلاش خود را علیه تجزیه و فروپاشی کشورمان مصروف می دارند.

از سوی دیگر سایر فعالان تجزیه طلب خُرده پا با زمینه سازی و حمایت دولت ترکیه به صورت شبانه روزی فعالیت هایی را علیه ایران پیگیری می کنند. نمایشگاه های عکس، نمایش فیلم و تجمعات مختلف از این جمله اند. برگزاری مراسم های متعددی با دعوت از فعالان تجزیه طلب ایرانی در ترکیه یکی دیگر از حرکت های مزبور است.

افزایش فعالیت های اعضای داک (گروهی که علنا علیه ایران مبارزه می کند) در ترکیه یکی دیگر از امتیازهای ترکیه به جریان های قوم گرای ایرانی است.

ترکیه در حالی زمینه فعالیت علیه تمامیت ارضی ایران را فراهم کرده است که از ایران انتظار دارد به صورت شبانه روزی نوار مرزی ترکیه و شمال عراق (که طول آن به چندصد کیلومتر می رسد و برخی نواحی صعب العبور است) را کنترل کرده و از فرار اعضای پ.ک.ک. به داخل ایران جلوگیری نماید! سالانه ده ها تن از مرزبانان ایرانی به دلیل مشکلات داخلی ترکیه (جنگ با کردها) شهید یا زخمی می شوند و این هزینه بی جهتی است که ایران برای ناامنی های ناشی از خاک ترکیه، می پردازد.

رفتار ترکیه در حمایت از تجزیه طلبان، استخدام آنها در دستگاه های رسمی و دولتی و همکاری با آنها، بر خلاف حسن همجواری، خلاف اصل حسن نیت و برخلاف رفتار معمول دولت ایران است. بدیهی است که در صورت تداوم چنین رفتاری حق «مقابله به مثل» برای ايران محفوظ است.

برعکسِ ایران، ترکیه دارای شکاف های قومی «فعال» است و ایران می تواند با یکصدم حمایتی که ترکیه از جریان های قومیت گرا می کند، اقلیت های علوی، زازا و کرد را مورد حمایت های مشروع و قانونی از جمله بورس تحصیلی، فرصت مطالعاتی، امکان زندگی در ایران قرار دهد و از قابلیت های آنها در بخش ترکی استانبولی رسانه هایی مانند ایرنا، ایسنا و فارس استفاده نماید. در این صورت ترکیه خواهد دید که تا چه اندازه آسیب پذیر است. پان ترکیسم در بدنه مردم آذربایجان خریداری ندارد، اما کردگرایی و نفرت از سیاست های دولت ترکیه در بین کردها، زازاها، علوی ها کاملا رایج است. مجموع این اقلیت های فعال جمعیتی نزدیک به ۲۵میلیون شهروند ترکیه را شامل می شود.

يکی از کارشناسان ایرانی در این خصوص عقیده دارد که:

ایران در صورت تمایل ابزار برنده تر و موثرتری با تکیه بر آرمان های «پان ایرانیستی» علیه ترکیه در اختیار دارد و می تواند ترکیه را نسبت به عواقب احتمال در پیش گرفتن سیاست های مشابه در قبال «کُردها» آگاه سازد.

موثرتر بودن ابزارهای پان ایرانیستی علیه ترکیه از این واقعیت سرچشمه می گیرد که بر خلاف «آذری ها» که در گذشته و اکنون به هویت و همبستگی ملی وفادار بوده و در راه ارتقای آرمان های ناسیونالیستی ایران نقش بسیار فعال بازی کرده اند، کردهای ترکیه بیشتر دارای مواضع ضد ترکی هستند و کوچک ترین سنخیتی میان آرمان های قومی خود با اهداف ناسیونالیسم تُرک احساس نمی کنند.

در نتیجه همانطور که سیاست های پان ترکی محافل ترکیه در گذشته با واکنش شدید آذری ها روبرو شده، امروزه نیز ایرانیان آذری همان احساسات را در قبال سیاست های پان ترکی در پیش خواهند گرفت. تجربه فعالیت محافل کوچک پان ترک داخلی و استقبال نکردن مردم آذربایجان از آنها نشانه نبود «پایگاه مردمی» پان ترکیسم در ایران است.

ولی بر عکس کردهای ترکیه از دیرباز دوران قیام شیخ سعید پیران در ۱۹۲۵ - که به دنبال کسب حمایت ایران از مبارزات خود بود- از سیاست های حمایتی ایران از خودشان استقبال کرده اند. قیام آرارات و روابط بسیار خوب احسان نوری پاشا را نیز می توان به این لیست افزود.

ادعای حمایت ایران از پ.ک.ک. در حالی از سوی برخی رسانه های ترکیه طرح می شود که پژاک حملات تروریستی متناوبی علیه ایران سازماندهی می کند و از سوی دیگر خودروهای ایرانی در خاک ترکیه مورد حمله قرار گرفته و مسافران آن کشته یا زخمی می شوند. ترکیه که قادر به تامین حاکمیت دولت بر مرزهایش نیست، اعلام کرده که پ.ک.ک. مسئول این حملات است اما طرف ایرانی از صحت این ادعا مطمئن نیست. زیرا ممکن است این حملات به صورت پیچیده از سوی ترک ها برای کشاندن پای ایران به مبارزه با کردها طراحی شده باشد. وانگهی اگر ادعای مقامات رسمی ترک صحت دارد، چرا رسانه های نزدیک به حزب حاکم ایران را متهم به حمایت از پ.ک.ک. می کنند؟ این بازی دوگانه از کجا نشات می گیرد؟

در سال های گذشته ترکیه به صورت جدی سنت های دیپلماتیک دو کشور را زیر پا گذاشته و رسم حسن همجواری را مخدوش کرده است. به هر حال ایران آماده مقابله به مثل با ترکیه در این زمینه است و اگر دولت ترکیه سریعا اقدامات جبرانی معناداری در این خصوص انجام ندهد، برخلاف اصل حسن نیت اقدام کرده و روابط دو کشور را وارد چالش های بیشتری خواهد کرد که در نهایت به ضرر ترکیه تمام خواهد شد، نه ایران.