نقد فیلم گس
جمع آوری از گارگین فتائی
فیلم گس
فیلم «گس» به کارگردانی کیارش اسدزاده از جمله فیلمهای راه نیافته به جشنواره سی و یکم فیلم فجر است. گفته میشود این فیلم بدون پروانه، ساخته شده ولی فرم حضور در جشنواره فیلم فجر را پر کرده است.
تعدادی از عوامل فیلم سه اپيزودي «گس» عبارتند از:
نویسنده و کارگردان: کیارش اسدزاده،
مدیر فیلمبرداری: مجید گرجیان،
صدابردار: وحید مقدسی،
صداگذاری و ترکیب: علیرضا علویان،
طراح صحنه و لباس: ملودی اسماعیلی،
منشی صحنه: نایله شریفی،
برنامه ریز و دستیار اول کارگردان: سمیرا برادری،
عکاس: سمانه لشگری،
طراح گریم: نجمه لشگری،
تدوین: کیارش اسدزاده،
موسیقی: آنکیدو دارش،
مدیر تولید: امید نوری،
مدیر تدارکات: بابک گلبیدی،
دستیار صدا: جواد جهانگیری، علی نعمتی
.
خلاصه داستان
روند داستان یکنواخت و کُند است که می تواند در برخی جاها برای مخاطب حوصله سربر باشد به خصوص که ریتم کُند بیشتر ناشی از کمبود محتوای فیلمنامه است تا نمایش سردی روابط. چه زمانی قرار است مشاورین فیلمنامه نقش واقعی در سینمای ما ایفا کنند؟...
سهیلا (رویا جاویدنیا) مدیر یک مرکز نگهداری کودکان معلول در زعفرانیه است و زندگیش با جلال (احسان امانی) متخصص زنان و زایمان که فردی هوس باز است و اعتقاد دارد منشی حتما باید مجرد باشد رو به زوال است. آذر (پانته آ پناهی ها) منشی جلال به حقوق ماهیانه اندکی راضی است تا خورد و خوراک بچه هایش تامین شود. شوهرش خسرو (صابر ابر) با سیمین (شبنم مقدمی)، یکی از شاگردهایش در آموزشگاه رانندگی، دوست شده و می خواهد با بهانه های واهی از آذر طلاق بگیرد تا به عشق غیرسنتی اش برسد. سیمین هم که استاد دانشگاه است، از شوهرش جدا شده و به دنبال ساختن یک زندگی جدید با خسرو است. مهسا (مهسا علافر)، دانشجوی سیمین، نیز خود را در برابر خیانت دوست پسرش رضا (محمد رضا غفاری) می بیند. دست بر قضا مهسا دختر سهیلا و جلال است و این دایره بیان می کند که از هر دستی بدهی از همان دست پس می گیری...