تکنولوژی با زمان خانوادگی رقابت می کند

تکنولوژی با زمان خانوادگی رقابت می کند

ترجمه از گارگین فتائی

.

وقتی چند سال پیش خانوادهء جانسون اولین کامپیوتر خود را خرید ، از اینکه بچه هایشان از طریق اینترنت به اطلاعات بسیار زیادی دست می یابند بلبلی می خواندند  اما اکنون آنها زیاد هیجان زده نیستند . آقای جانسون عارض است که "خانواده ما اکنون  بیشتر وقت خود را صرف اینترنت می کند تا برقراری ارتباط با همدیگر" . تنها خانواده جانسون  این حالت را ندارد . بر طبق تحقیقاتی که در سال 2006 از سوی مرکز آینده دیجیتالی آننبرگ دانشگاه کالیفرنیای جنبوی Annenberg Center for the Digital Future at the University of Southern Californiaبه عمل آورده ، یازده درصد از آمریکائیها گفتند که وقت کمتری را با خانواده های خود می گذرانند.سال دیگر این میزان به بیست و هشت درصد ارتقا یافت

به نظر می رسد که همزمان که استفاده از اینترنت رایج تر می شود ،  از صرف وقت برای خانواده کاسته می شود . تعدادی از والدین در باره کاهش این صرف وقت در خانواده ها نگران هستند و مایکل گیلبرت Michael Gilbert هم با این نگرانی موافق   است . او محققی در مرکز آننبرگ است . او گفته  است "اکثر مردم در باره اینترنت و آینده دیجیتالی فکر می کنند که بی حد و حصر هستند و من هم چنین فکر می کنم "اما او اضافه کرد "این نمی تواند چیز خوبی باشد که خانواده ها وقت کمتری صرف رو در رو شدن با هم داشته باشند "

همزمان که تکنولوژی پیشرفته تر می شود ، غالباً روش های تاثیر متقابل خانواده ها بر هم را تغییر می دهد و این نگرانی جدیدی نیست . وقتی در ابتدا تلویزیون در 1950 عمومی شد . والدین از این نگران بودند که بچه هایشان وقت زیادی را صرف تماشای تلویزیون و وقت کمتری را صرف صحبت با انها بکنند . اما بین این دو فعالیت تفاوت مهمی وجود دارد . تماشای تلویزیون می تواند همراه خانواده باشد اما  استفاده از اینترنت عالباً فعالیتی تک نفره است وانگهی اینترنت تنها تکنولوژی مدرنی نیست که خانواده ها را ترغیب به جدائی می کند . بچه های من امروز تلفن های همراه دارند گر چه آنها به والدین کمک می کنند که بچه هایشان در دسترس باشند اما استقلال بیشتری هم به بچه ها می دهند و برخی اوقات آنها زیادی استقلال پیدا می کنند . خانم جانسون می گوید"وقتی نوجوان بودم دوستانم به من  به خانه ام تلفن می کردند و والدینم همیشه می دانستند که چه کسی دارد به من زنگ می زند " .

از سال 2000 تا 2005 مردم  هر ماه حدود بیست و شش ساعت را با خانواده خود صرف کرده اند . این رقم چند سال بعد بر طبق مطالعات  مرکز آننبرگ به هجده ساعت تنزل یافت . علاوه بر این ملاقات حضوری و رو در روئی خانواده ها هم تنزل خواهد یافت . زنها می گویند که احساس می کنند از طریق یک کاربر خانوادگی اینترنت نادیده گرفته  شدند در حقیقت تقریباً نصفشان می گویند که برخی اوقات یا  غالباً نادیده انگاشته می شوند در حال که میزان کمتری از مردان یعنی چهل درصدشان این احساس را دارند .

گیلبرت می گوید "مردم زمان کمتری را صرف خانواده می کنند تا شبکه های اجتماعی نظیر فیس بوک یا توئیتر "ولیکن همه جوانان از این جنبه تکنولوژی که به آنها اجازه دهد بیست و چهار ساعته در تماس با دوستانشان باشند لذت نمی برند . استیبون چو Steven Choی که ک دانش آموز کالج است  یکی از آنهاست  . هر تابستان او در کمپی در شمال نیویروگ کار می کند . این کمپ دسترسی بسیار ناچیزی به اینترنت دارد او می گوید "دور شدن از اینترنت برای چند هفته در هر تابستان خوب است.  من می توانم استراحت کنم و کارهای دیگری مثل نواختن موسیقی ، خواندن یا بودن با دوستانم را انجام دهم"با این وجود او در طی سال تحصیلی،  زمان زیادی را در اینترنت صرف می کند و خوش حال است که مدتی از آن منقطع می شود وااضافه می کند "اینترنت بعضی اوقات آدم را بسیار خسته می سازد"  اینترنت و تلفنهای همراه وجود دارند و می مانند ولی آیا  همزمان با رقابت تلکنولوژی با خانواده ها آنها هم در اینده تغییر خواهند کرد؟