هفته فیلم ارمنستان از نگاه مخاطبان؛ سینمای هنروتجربه محدود به ایران نیست
.
.
برگزاری هفته فیلم ارمنستان به همت گروه هنروتجربه و با همکاری سفارت ارمنستان بستری برای شناخت سینمای نوین این کشور برای مخاطبان ایرانی است. قرار است در این هفته فرهنگی ۱۰فیلم از سینمای معاصر ارمنستان به نمایش دربیاید. تاکنون و در طی شش روز نخست این هفته فیلم ۹فیلم به نمایش درآمده و مورد توجه سینماگران، مستندسازان و سینمادوستان ایرانی و ارمنی قرار گرفته است.
به گزارش کامبیز حضرتی از تارنمای هنروتجربه، باوجود تاثیراتی که سینماگران ارمنی در شکل گیری سینمای ایران داشتهاند، تاکنون مراودات فرهنگی دو کشور و مبادلات سینمایی بین ایران و ارمنستان دراین سطح مورد بررسی قرار نگرفته بود.
در طول این هفته کارگاههای تخصصی سینمای ارمنستان و نحوه فیلمسازی در این کشور مورد توجه و ارزیابی قرار گرفت و از طرف دیگر زمینههای تولید مشترک سینمایی با حضور سینماگران ایرانی و ارمنی ازجمله مجید برزگر، آناهید آباد، آرام شهبازیان و آرن واتیان بررسی شد و مورد استقبال مخاطبان در شهرهای مختلف از جمله تهران، شیراز و مشهد قرار گرفت.
در هفته فیلم ارمنستان علاوه بر کارگاههای تخصصی و اکران فیلمهای بلند داستانی از اکران فیلمهای کوتاه و مستند نیز غفلت نشد و در همین رابطه آرن واتیان کارگردان فیلم کوتاه و بازیگر تئاتر در کنار آرام شهبازیان فیلمساز شهیر ارمنستانی به ایران سفر کرد.
سارا ستوده فیلمنامهنویس و کارگردان فیلم کوتاه هفته سینمای ارمنستان را اتفاق فرهنگی بزرگی دانست: «نمایش تعداد قابل توجهی فیلم از سینمای امروز ارمنستان بسیار شگفت انگیز است. من با دیدن این فیلمها متوجه دغدغههای مشترک فیلمهای ایرانی و سینمای ارمنستان در پرداختن به داستان و شیوه روایت پردازی شدم. ضمن این که چون در ایران فیلم خارجی اکران نمیشود تماشای این مجموعه فیلم تجربه شگفت انگیز و تازهای برای همه ما بود».
او افزود: «دو فیلم «عشق من، موسکویچ» و «نجاری در انتظار یک پسر» من را تحت تاثیر قرار داد. به طوری که فکر کردم اصلا میشود این داستانها را در جامعه ایران روایت کرد. احساس میکنم دنیای ذهنی ما از ارمنستان جدا نیست و برای اولین بار است که این آشنایی و خویشاوندی فرهنگی را تجربه کرده و نسبت به آن آگاهی پیدا میکنم».
محسن دانایینیا بازیگر تئاتر نیز درباره مستند «نقشه رستگاری» و فیلم «۱۹۱۵» بیان کرد: «هرسال درایام کشتار ارامنه کاغذهایی را در سطح شهر دیده بودم اما فکر نمیکردم این موضوع دامنهای چنین وسیع داشته باشد. ضمن این که تصور نمیکردم این فاجعه از اذهان عمومی فراموش شود. از دیدن این فیلمها حس خوبی دارم اما احساس میکنم باید بیشتر درباره این موضوع تحقیق کنم».
او درباره برگزاری هفته فیلم ارمنستان اشاره داشت: «هنروتجربه با برگزاری این هفته فیلم نشان داد که سینمای هنروتجربه تنها به ایران محدود نیست و کشورهای دیگر نیز دغدغه پرداختن به موضوعات تجربی و هنرمندانه را دارند و چندان پایبند قواعد گیشه نیستند. خوشحالم که یک سینمای دغدغهمند از جنس هنروتجربه را شناختم. وقتی سینمای یک کشور در طول چند روز پیاپی به نمایش درمیآید مخاطب علاقمند میتواند به حال وهوای فیلمسازی در آن کشور پی ببرد».
مرضیه افشاری دانشجوی کارشناسی ارشد سینما نیز درباره سینمای ارمنستان عنوان کرد: «در طول این هفته فیلم نکات زیادی درباره سینمای ارمنستان آموختم. خوشحالم که هنرو تجربه با برنامه ریزی هوشمندانه سینمای امروز ارمنستان را برای ما نمایش داد. سینمای زنده و معاصری که در ارمنستان به عنوان یک کشور همسایه جریان دارد برای ما خیلی جذاب است. بویژه این که این فیلمها با معیارهای سینمای هنری و جهانی سازگار هستند».
او درباره مستند «نقشه رستگاری» ساخته آرام شهبازیان گفت: «هوشمندی کارگردان در پرداختن به یک موضوع حاد تاریخی قابل ستایش است. او از این فاجعه یک اثر هنری پدید آورده که من هنوز نمیتوانم آن را فیلم مستند یا داستانی بنامم. سینمای امروز ارمنستان تاریخ و گذشته سینمای ارمنستان را برای ما یادآوری میکند و نشان میدهد که سینمای ارمنستان دلمشغول تاریخ و هویت خودش است».
او اضافه کرد: «امروزه مستندسازی صرف دنبال نمیشود و مستندسازان در کارشان لایههای درام و داستان را اضافه میکنند. این مستند در عین تلخ بودن سوژه فضایی شاعرانه دارد و کارگردان با هوشمندی از فضای ذهنی و واقعیات تاریخی بهره گرفته است و فیلم تاثیرگذاری ساخته است که مخاطبان آن هر آدمی از هر کشوری میتواند باشد».
آرام شهبازیان در گفتوگویی کوتاه درباره این مستند که به موضوع قتلعام ارامنه در سال ۱۹۱۵ در ترکیه میپردازد به خبرنگار هنروتجربه گفت: «این مستند در سال ۲۰۱۵یک سال تمام وقت من را گرفت. من برای تولید آن از آرشیوهای مختلف بویژه آرشیوهای کشورهای اسکاندیناوی استفاده کردم اما پلانهای مختلف فیلم توسط گروه خودمان فیلمبرداری شده و تولید خود من است. این فیلم تلفیقی از مستند و فضای ذهنی است».
آناهید آباد نیز مستند «نقشه رستگاری» را فیلمی قابل تامل و خوب توصیف کرد: «این فیلم فضای تاثیرگذاری را ایجاد کرده و در پرداختن به موضوع دچاراغراق نشده است. زنانی که خاطراتشان در طول فیلم نقل میشود افراد شناخته شده و تاثیرگذاری درجامعه ارمنستان هستند».