زال در شاهنامه یک نکته مثبت و یک نکته منفی
گارگین فتائی
.
قطعاً همه شما کمابیش شاهنامه فرودوسی را خوانده و یا لا اقل داستان هایی از آن را می دانید.
یکی از این داستنان ها مربوط است به زال یا جد رستم که البته ویژگی افراد آلبینو در ایران هم از همین کلمه گرفته شده یعنی در زبان فارسی به آلبینوها و کسانی که به طور مادرزادی با پوست و موی سفید متولد می شوند زال گویند .
این مساله یک امتیاز و نکته مثبت و یک مساله و نکته منفی را بیان می کند
امتیاز و نکته مثبت آن این است که برای اولین بار آن هم در قرن ها پیش در شاهنامه به وجود چنین اشخاصی اشاره شده در حجلی که چنین اشاره ص صریحی به این افراد در کتب تاریخی و حماسی دیگر نشده است
نکته منفی آن دردناک است
بر طبق روایانت شاهنامه وقتی سام نریمان دید فرزندش که تازه متولد شده بود سر تا پا سفید است میل و رغبتی به نگهداری آن نکرد و آن را در کوهستان رها کرد
و این یعنی از همان اول نسبت به چنین اشخاصی دید مثبتی در نزد عوام نبوده و آنها وجود چنین فرزندانی رو نوعی عار و حقارت برای خود می دانستند و رغبتی به نگهداری آنها نداشتند.
در این میان سیمرغ یعنی یک حیوان از زال نگهداری می کند و در اینجاست که کل انسانیت با همه ادعاهای خود در برابر عمل یک حیوان زیر سوال می رود .
