هفت زمستان از غروب «مادر نجوم ایران» گذشت
.
http://alikonline.ir/fa/news/social/item/5498-هفت-زمستان-از-غروب-«مادر-نجوم-ایران»-گذشت
.
۱۵اسفند ماه، هفتمین سالگرد درگذشت دکتر آلنوش طریان، ستاره درخشان عرصه نجوم ایران و نخستین زن فیزیکدان کشور و دارنده عنوان مادر ستاره نجوم ایران است که در اواخر عمر در آسایشگاه زندگی می‌کرد و در سال ۸۹به علت کهولت سن در تهران درگذشت.
به گزارش ایسنا، آلنوش طریان در تهران و در تاریخ سه‌شنبه ۹نوامبر ۱۹۲۰ (۱۸آبان ۱۲۹۹) از پدر و مادری تحصیل کرده از ارمنی‌های ایران زاده شد. پدر طریان در جلفای اصفهان و مادرش در تهران چشم به جهان گشودند. پدر طریان پاره‌هایی از شاهنامه را به زبان ارمنی بازگردانی کرده بود. مادر طریان نیز دانش‌آموخته رشته ادبیات از سوئیس بود.
آلنوش پس از طی تحصیلات مقدماتی به دانشگاه تهران رفت و در خرداد سال ۱۳۲۶با درجه لیسانس فیزیک از دانشکده علوم دانشگاه تهران فارغ التحصیل شد.
وی درمهرماه همان سال به عنوان کارمند آزمایشگاه فیزیک دانشکده علوم استخدام و یک سال بعد به عنوان متصدی عملیات آزمایشگاهی در دانشکده علوم منصوب شد. طریان مدتی بعد با هزینه شخصی به بخش فیزیک اتمسفر دانشگاه پاریس رفت و دانشنامه دکتری دولتی‌اش را از دانشگاه علوم پاریس در سال ۱۹۵۶میلادی (۱۳۳۵خورشیدی) دریافت کرد.
طریان به رغم امکان تدریس در دانشگاه سوربن به ایران بازگشت و با رتبه دانشیاری در رشته ترمودینامیک در گروه فیزیک مشغول به کار شد.
در سال ۱۳۳۸دولت فدرال آلمان غربی بورس مطالعه رصدخانه فیزیک خورشیدی را در اختیار دانشگاه تهران قرار داد که وی برای این بورس انتخاب شد و از فروردین سال ۱۳۴۰به مدت ۴ماه به آلمان رفت و پس از انجام مطالعات به ایران بازگشت.
دکتر طریان ۳سال بعد درتاریخ ۹خرداد ۱۳۴۳به مقام استادی ارتقا پیدا کرد و اولین فیزیکدان زنی شد که در ایران به مقام استادی رسیده است.
وی در آبان ماه سال ۴۵به عضویت کمیته ژئوفیزیک دانشگاه تهران درآمد و در سال ۴۸به ریاست گروه تحقیقات فیزیک خورشیدی موسسه ژیوفیزیک دانشگاه تهران منصوب شد و در رصدخانه فیزیک خورشیدی که خود وی در بنیانگذاری آن نقش عمده‌ای داشت، فعالیت خود را آغاز کرد.
دکتر طریان در سال ۱۳۵۸تقاضای بازنشستگی داد و به افتخار بازنشستگی نائل شد. اما علاقه او به علم و دانش سبب شد تا وصیت‌نامه‌ای تنظیم کند و منزل مسکونی خود را پس از مرگ به ارامنه جلفا و دانشجویانی که محل اسکان مناسبی ندارند، ببخشد. او در سال‌های جوانی به مردی علاقه‌مند بوده است، اما مرگ او سبب شد تا دکتر طریان تصمیم بگیرد برای همیشه مجرد باقی بماند و پس از گذشت سالیان دراز از آن روزها، زندگی بدون وارث را در کنج آسایشگاهی در قلب پایتخت (آسایشگاه سالمندان توحید) تجربه کند.
اولین بانوی استاد فیزیک ایران در مراسم تقدیر از زنان نمونه که به همت مرکز امور زنان و خانواده به مناسبت سالروز ولادت حضرت زهرا (س) و بزرگداشت مقام زن درتاریخ ۲۶تیر ماه سال ۱۳۸۵برگزار شده بود، مورد تقدیر قرار گرفت.
در سال ۸۲از زندگی وی فیلمی با عنوان "سوی خورشید"ساخته می‌شود و در آن زندگی این نخستین بانوی استاد کرسی فیزیک ستاره در دانشگاه تهران به تصویر کشیده می‌شود.
این فیلم مستند یکی از مجموعه برنامه‌های "فرزانگان ایران"بود که به سفارش شبکه اول سیمای جمهوری اسلامی ایران تهیه شده بود که به زندگی و فعالیت‌های علمی دکتر آلنوش طریان می‌پرداخت.
"پایه‌گذاری نخستین رصدخانه فیزیک خورشیدی"، "پایه‌گذاری نخستین تلسکوپ خورشیدی"، "ارائه دروس فیزیک خورشیدی و اختر فیزیک برای نخستین بار در کشور"و "وقف منزل خویش به دانشجویان برای گسترش دانش و بهره‌گیری دانشجویان ارمنی"از جمله خدمات علمی این بانوی فقید محسوب می‌شود.
استاد طریان، مادر نجوم ایران، توانست دانشجویان فراوانی را از نزدیک با مباحث مربوط به فیزیک آشنا کند و تجربه کار با تلسکوپ و دیگر ابزار رصدخانه‌ای را برای آنها امکان‌پذیر کند.
وی سرانجام در زمستان سال ۱۳۸۹بر اثر کهولت سن در ۹۰سالگی درگذشت. پیکر وی در روز ۱۶اسفند ۱۳۸۹از کلیسای مریم مقدس تشییع و در گورستان ارامنه تهران به خاک سپرده شد
