مسیر پرچالش نخست وزیر ارمنستان و گره روابط با ترکیه
.
.
اوضاع ارمنستان در حالی پس انتخاب نیکول پاشینیان رهبر مخالفان به عنوان نخست وزیر جدید آرام شده که وی و همکارانش با چالش هایی در عرصه سیاست داخلی و خارجی برای بهبود شرایط روبرو هستند.
به گزارش ایرنا، نخست وزیر تازه منصوب برای بهبود استانداردهای زندگی و همچنین احیای اتحاد مردم مسیری سخت و طولانی پیش رو خواهد داشت. در حالی که تا یک ماه پیش حضور پاشینیان در سمت نخست وزیری ارمنستان ناممکن می نمود، اما اکنون زمام امور را به دست گرفته و همزمان نیز حزب حاکم جمهوری خواه در عرصه سیاست نفوذ دارد.
چالش های پیش روی ارمنستان می تواند معادلات جدیدی را برای سیاسیون این کشور رقم بزند. پاشینیان خوب می داند در یک مسیر سخت گام برداشته و هرگونه لغزش می تواند ثبات سیاسی متزلزل این کشور منطقه قفقاز را تحت الشعاع قرار دهد.
** چالش های داخلی:
نشریه آمریکایی نیشن در این رابطه نوشت: نخستین تنگنای نخست وزیر ایجاد سازش سیاسی میان همه گروهها و احزاب است. پاشینیان دنبال پایان دادن به دوره نفرت در عرصه سیاست است. زمان آن رسیده تا تمامی گروهها و احزاب سیاسی برای یک هدف مشترک فعالیت کنند.
چالش دیگر که سخت تر می نماید، رسیدگی به مشکلات اقتصادی - اجتماعی و از بین بردن فساد مالی خواهد بود. حل این مسائل در کانون توجه قرار دارد و معترضان به عملکرد دولت قبلی انتظار دارند، سیاست های پاشینیان منجر به حل و فصل مشکلات اقتصادی و اجتماعی شود.
شغل آفرینی برای جویندگان کار سخت شده به گونه ای که بسیاری به خارج به ویژه روسیه سفر می کنند. فقر نیز در سراسر ارمنستان فراگیر شده است. این چالش های اقتصادی - اجتماعی بدنه اصلی اعتراض های اخیر را شکل داد.
نخست وزیر ارمنستان خوب می داند در صورت بهبود نیافتن اوضاع اقتصادی و اجتماعی ممکن است با رویگردانی معترضان روبرو شود. ارمنستانی ها که پاشینیان را
دارای دیدگاه مردمی می دانند، امیدوارند بتواند اصلاحات بنیادین را در تمامی حوزه ها اجرا کند.
مردم ارمنستان با خوش بینی نسبی به آینده می نگرند. اعتراض های اخیر حس امید جدیدی بین مردم ایجاد کرده و از نخست وزیر جدید و همکارانش می خواهند، شرایط زندگی شهروندان را بهبود دهد.
** چالش سیاست خارجی:
پاشینیان که پیشتر در زمان اعتراض ها بارها به این مساله اشاره کرده بود در صورت بر عهده گرفتن هدایت امور ارمنستان تغییری در اصل سیاست خارجی روی نمی دهد، خواستار بهبود روابط ایروان و مسکو شده است.
به نظر نمی رسد اعتراض های اخیر ارمنستان به سبک انقلاب های رنگین مشابه اوکراین و گرجستان باشد. پاشینیان پس از حضور در سمت نخست وزیری عنوان کرد که روابط ایروان - مسکو در مسیر بهتر شدن تغییر می کند.
وی افزود: نگرانی مسکو را درک می کنم، اما پس از نشست ها و گفت وگو ها باید بگویم دیگر جای نگرانی نیست. از بهبود روابط با روسیه مطمئن هستم.
خبرگزاری ایتارتاس نیز نوشت: پاشینیان تاکید کرده که پس از بحران سیاسی اخیر راهبرد سیاست خارجی ارمنستان تغییر نخواهد کرد.
وی افزود: حقیقت این است که در جنبش ملی ما هیچ دستورکاری برای تغییرات در حوزه سیاست خارجی وجود ندارد و اعتراض ها مربوط به سیاست های داخلی بوده است.
نخست وزیر ارمنستان با تاکید بر اینکه غربگرا یا حامی روسیه نیست، اعلام کرده جنبش اعتراضی اخیر به گروه یا ارگان خارجی متصل نبوده و فقط در مسیر اهداف ملی گام برداشته است.
از دیگر چالش های پیش روی دولت پاشینیان، مساله قره باغ و تنش ها با جمهوری آذربایجان است که به نظر می رسد از جمله اولویت های مهم مقامات جدید امنیتی ارمنستان باشد.
همچنین آنکارا نیز از بهبود روابط با ایروان به دنبال تغییرات جدید استقبال کرده است. بینالی یلدریم نخست وزیر ترکیه در اظهارنظری جدید گفت که این کشور حاضر است در مسیر کاهش تنش با ارمنستان گام بردارد.
این مقام ارشد گفت: اگر ارمنستان رویکردهای گذشته را در قبال مسائل مرزی و همگرایی منطقه ای ترکیه کنار بگذارد، آماده مذاکره هستیم. ما با قصد افزایش دوستان و کاهش دشمنان در پی دشمنی به خصوص با همسایگان نیستیم.
از آنجا که ارمنستان و ترکیه روابط دیپلماتیک ندارند و تنش ها میان دو کشور موجب بسته بودن مرز دو طرف شده، باید دید آیا بهبود روابط با آنکارا از اولویت های اصلی سیاست خارجی دولت پاشینیان خواهد بود؟
ایروان و آنکارا سال 2009 توافقنامه روابط دیپلماتیک و باز شدن مرزهای مشترک را امضا کردند که پیش از اجرایی شدن به دلیل پافشاری ترکیه و جمهوری آذربایجان مبنی بر خروج ارمنستان از منطقه پرتنش ناگورنو قره باغ، فروپاشید.
دیگر مساله پرچالش در برقراری روابط ارمنستان و ترکیه، موضوع نسل کشی ارامنه در جنگ جهانی اول است که باید در مسیر مذاکرات حل و فصل شود.
پاشینیان پیشتر تاکید کرده بود در مسیر به رسمیت شناخته شدن نسل کشی ارامنه در جامعه جهانی گام برمی دارد که چنین رویکردی می تواند مسیر بهبود روابط ایروان - آنکارا را پردست انداز کند که نشان می دهد نخست وزیر کنونی روزهای راحتی را پیش رو نخواهد داشت
