نقد فیلم هاری

 نقد فیلم هاری

گرد آوری از گارگین فتائی

.

کارگردان

امیراحمد انصاری

تهیه‌کننده

مهدی مددکار

نویسنده

امیرعلی محسنین

بازیگران

هنگامه قاضیانی

علیرضا کمالی

مینا ساداتی

حسین سلیمانی

میلاد کی‌مرام

جمشید هاشم‌پور

موسیقی

بابک میرزاخانی

فیلم‌برداری

فرشاد گل‌سفیدی

تدوین

مستانه مهاجر

توزیع‌کننده

نیمروز فیلم

تاریخ‌های انتشار

 ۲۵بهمن ۱۳۹۶

کشور

ایران

زبان

فارسی

فروش گیشه

 ۳۲۸٬۹۸۳٬۰۰۰تومان

شعار فیلم

من خطر کردم که همه چی درست شه یا هیچی! هرکاری می کنم واسه خاطر بچمونه که تو خیابونایی که من بزرگ شدم بزرگ نشه...

داستان فیلم

دو دوست قدیمی و هم خانه به نام سیاوش (علیرضا کمالی) و شاهرخ(میلاد کی مرام) که هر کدام با انگیزه و پیش زمینه های متفاوت در یک بازی خطرناک مالی گرفتار می شوند روندی را در رفاقت خود طی می کنند که پایان آن پایان تلخ رفاقت و صداقت است.

هاری فیلمی به کارگردانی امیراحمد انصاری، نویسندگی امیرعلی محسنین و تهیه‌کنندگی مهدی مددکار ساختهٔ سال ۱۳۹۳است.

این فیلم در تاریخ ۲۵بهمن ۱۳۹۶در سینماهای ایران اکران شده‌است.

نقد فیلم

امیراحمد انصاری کارگردان سینما گفت: «هاری» درامی اجتماعی است که مشکلات و معضلات روز را موشکافی کرده و جامعه را به چالش می کشد

این فیلمساز جوان سینمای ایران فیلم «هاری» در رابطه با آدم های امروزی جامعه ما به ویژه در شهر تهران است. این فیلم به نوعی فیلمی شهری به حساب می آید که شهر تهران نقشی کلیدی و اساسی در آن دارد.

وی گفت: من به عنوان یک فیلمساز به شدت دغدغه اجتماعی دارم و معتقدم که همه هنرمندان دغدغه های گوناگون اجتماعی دارند که هریک از آن ها بنا به دیدگاه خود به آنها نگاه می کنند. من نیز زنگ خطری را احساس می کردم چرا که معتقدم ما در حال از دست دادن بسیاری از ارزش ها در زندگی هایمان هستیم که می تواند به سرانجام هولناکی برای تمامی جامعه منجر شود در واقع «هاری» یک ویروس کشنده است که اگر به موقع درمان نشود می تواند تاوان سنگینی را به همراه داشته باشد. در این فیلم سعی کردم نشان دهم که معیارهای اخلاقی ما در جشنواره تغییر کرده و برای رسیدن به یک نتیجه خوب، متاسفانه تمام اخلاقیات خود را زیرپا می گذاریم.

انصاری با تأکید بر اینکه فیلم «هاری» از سینمای کلاسیک پیروی نمی کند و دیدگاه و نوع روایت منحصر به فرد و خاص خود را دارد گفت: من احساس می کنم که فیلم من در صورت حضور در سی و سومین جشنواره فیلم فجر با استقبال بسیار خوبی از سوی مخاطبان و منتقدان روبرو خواهد شد البته از آنجا که این فیلم نوعی روایت خاص دارد می تواند عده ای مخالف هم داشته باشد. تمام سعی من بر این بود که این فیلم هیچگونه برداشت کلیشه ای از فیلم های دیگر نداشته باشد و به هیچ عنوان دچار شعار زدگی نیز نشود.

کارگردان «هاری» سپس در مورد عکس های فیلمش که بسیار شبیه به سینمای کیمیایی است اظهار داشت: این برای من افتخاری است که بگویند فیلمم شبیه به آثار استاد کیمیایی شده است اما هرچند که من به سینمای ایشان بسیار علاقه دارم اما در این فیلم دیدگاه خاص خودم را داشته ام و به هیچ عنوان از سینمای ایشان تقلیدی نکرده ام.

وی در مورد بازیگران این فیلم نیز گفت: از زمانی که با آقای امیرعلی محسنین روی طرح «هاری» فعالیت داشتیم به علیرضا کمالی و میلاد کی مرام برای بازی در این فیلم فکر می کردیم و خوشبختانه نه تنها در این دو مورد که در مورد سایر بازیگرانی که به آن ها فکر کرده بودیم انتخاب های اول مان آمدند. در این فیلم مخاطبان با چندین سورپرایز روبرو خواهند شد از جمله آنکه خانم هنگامه قاضیانی نقشی متفاوت را در این فیلم بازی کرده اند که برای همگی مخاطبان جدی سینما بسیار شگفتی آور خواهد بود و از سوی دیگر آقای جمشید هاشم پور بعد از سال ها به نقش اصلی شان برگشتند و در این فیلم در ظاهر «بدمن» ظاهر شده اند که خودشان از حاصل کار بسیار راضی بودند.

وی در خاتمه این گفتگو از آماده نمایش شدن «هاری» تا اوایل دی ماه خبر داد و گفت: این روزها درگیر ساخت موسیقی توسط آقای بابک میرزاخانی و صداگذاری فیلم توسط آقای حسین ابوالصدق هستیم. البته چند روز قبل نسخه ای جهت بازبینی هیأت انتخاب جشنواره را به دبیرخانه ارسال کردیم.

گفتنی است؛ «هاری» نوشته امیرعلی محسنین است و مضمونی اجتماعی دارد. در خلاصه داستان این فیلم آمده است: من خطر کردم که همه چی درست شه یا هیچی! هرکاری می کنم واسه خاطر بچمونه که تو خیابونایی که من بزرگ شدم بزرگ نشه...

هاری؛ فیلم بد اما جذابی که باید دید 

مازیار وکیلی

 اگر امیر احمد انصاری هاری را در آمریکا ساخته بود بدون شک بدل به یک بی مووی درجه یک می‌شد. فیلم کاملاً نشانه‌های یک کالت جذاب را دارد.

خیلی شبیه دو فیلم با یک بلیط‌هایی است که زمانی در سینماهای آمریکا اکران می‌شدند. فیلم‌هایی ارزان، با خط داستانی ساده‌لوحانه و ساختاری به شدت پیش پاافتاده که هیچ‌گاه جزء فیلم‌های جریان اصلی هالیوود نبودند. بلکه فیلم‌هایی بودند سطح پایین و دم دستی که به همراه فیلم دیگری به صورت دو فیلم با یک بلیط در سینماهای ارزان قیمت به نمایش درمی‌آمدند.

این مدل فیلم‌ها اکثراً فیلم‌های فراموش شده‌ای هستند که هیچ‌کس چیزی از آن‌ها را به یاد نمی‌آورد. برخی از این فیلم‌ها با گذشت زمان طرفداران محدود، خاص و متعصبی پیدا کردند که باعث شدند این فیلم‌ها بعد از گذشته سال‌ها دوباره مطرح شوند و نکات جالبی از دل این فیلم‌های ساده‌انگارانه کشف شود. در واقع این فیلم‌ها بعد از گذشت مدتی بدل به یک فیلم کالت می‌شدند. فیلم‌های کالت فیلم‌هایی هستند که طرفداران اندک اما متعصبی دارند. مسئله مهم درباره فیلم کالت این است که خارج از حلقه طرفداران خود آثار چندان شناخته شده‌ای نیستند. ویژگی مشترک آن‌ها پایین بودن کیفیت آن‌ها نسبت به سایر فیلم‌های سینمایی است.

فیلم‌های کالت اما ویژگی دیگری دارند که باید به آن ویژگی خوب دقت کرد و آن را از دل خود فیلم استخراج کرد. فیلم‌های بی مووی که بدل به کالت می‌شوند با شور و شوق بسیاری ساخته می‌شوند. کارگردان و نویسنده شک ندارند که در تمام لحظات ساخت فیلم دارند اثری متفاوت و جذاب می‌سازند. بنابراین در پشت این فیلم‌های بسیار بد شور و شعفی به چشم می‌خورد که در سایر آثار بد سینمایی آن شور و شعف را نمی‌بینیم. در واقع کارگردان با جدیت تمام فیلمش را ساخته و چنان موضوع فیلم را جدی گرفته که می‌توان این جدیت را در لحظه به لحظه فیلم درک کرد. اما حاصل کار به خاطر کیفیت نازل فیلم بدل به اثری به شدت ضعیف و بی‌کیفیت شده است. یکجور کمدی ناخواسته که با جدیت تمام ساخته شده است.

این مقدمه طولانی را نوشتم تا برسم به اصل ماجرا یعنی فیلم هاری. هاری دقیقاً مختصات یک بی مووی اصیل را دارد. فیلم بدی است که با شور و اشتیاق یک اثر خوب ساخته شده است. مشخص است که کارگردان به این داستان نیم بند و شخصیت‌های پادرهوا ایمان داشته است. از ته قلب به جذابیت گره‌گشایی خنده‌دار پایان فیلم اعتقاد داشته است و واقعاً فکر کرده می‌تواند با این پایان‌بندی مخاطب را غافلگیر کند.

در تمام لحظات فیلم هاری کارگردانی را می‌بینیم که با شوقی غیر قابل وصف یک فیلم بسیار بد ساخته است. البته که هاری تفاوت‌هایی با بی‌ مووی‌های اصیل تاریخ سینما دارد. بازیگران مشهور و عوامل تولید شناخته شده‌ای دارد و به لحاظ تولید حرفه‌ای به نظر می‌رسد. اما اگر همین داستان را قرار بود در هالیوود بسازند بدل می‌شد به یکی از همان بی مووی‌هایی که به صورت دو فیلم با یک بلیط اکران می‌شدند. منتها برای دوست داشتن این فیلم‌ها نیاز است که به مفهوم کالت و فرهنگ فیلم‌های بی مووی آشنا باشید. اگر این آشنایی وجود داشته باشد بدون شک تماشای هاری روی پرده سینما برای شما تجربه‌ای جالب خواهد بود و اگر غیر از این باشد این فیلم یک فیلم بد دیگر شبیه سایر فیلم‌های بد اکران شده در سینمای ایران خواهد بود.

اما هاری از این نظر با نمونه‌های مشابه در سینمای ایران تفاوت دارد. پشت هر پلانش شور و وجدی وصف‌ناپذیر وجود دارد. مشخص است که کارگردان با اعتقاد و ایمان قلبی این فیلم را ساخته است. با شور و شوق و ایمان به سراغ این قصه ضعیف رفته است. همین شور و شوق هم هست که هاری را از فیلم‌های دیگر سینمای ایران متمایز می‌کند. فیلم‌های بد این سال‌های سینمای ایران را که مرور می‌کنم هیچ شوق، لذت و تلاشی پشت آن‌ها نمی‌بینیم.

در فیلم‌هایی مثل دعوت‌نامه، امپراطور جهنم، هایلایت، دلبری و دریاچه ماهی عشق و علاقه به سینما به چشم نمی‌خورد. این فیلم‌ها بد هستند بدون هیچ شور و شوقی. اما در هاری شور و شوقی را می‌بینیم که در آثار اد وود هم وجود داشت. اد وود هم لحظه‌ای فکر نمی‌کرد که دارد بدترین فیلم‌های تاریخ سینما را می‌سازد. او با شوقی کودکانه فیلم‌هایش را ساخت. نتیجه فاجعه‌بار بود، اما در تمام لحظات تماشای فیلم‌های اد وود می‌توانید آن شور و عشق به سینما را مشاهده کنید.

در مورد خود فیلم هاری و نقاط ضعفش چیز زیادی لازم نیست گفته شود. فیلم انقدر بد هست که نیازی به توضیح و تشریح نداشته باشد. هنگام تماشای این فیلم (اگر هوس کردید آن را ببینید) به آن شور و عشق و تلاش فراوان پشت فیلم دقت کنید. به ژست‌های مجید واشقانی که واقعاً فکر کرده دارد خوب بازی می‌کند. به گره‌گشایی پایان فیلم که برادر فلج سیاوش ناگهان سالم می‌شود. به پایان فیلم که به طرز عجیبی ساده‌انگارانه است. پشت تمام این‌ها، این ضعف‌های آشکار یک شوق کودکانه و عشق جالبی وجود دارد که لذت بخش است. شبیه همان کیفی است که هنگام تماشای فیلم‌های اد وود به آدم دست می‌دهد. به خاطر وجود چنین شور و شوقی هم که شده باید میان فیلم بد هاری با سایر فیلم‌های بد سینمای ایران تفاوت قائل شد.

هاری در سینمای آمریکا به راحتی یکی از آن کالت‌‌های پرطرفدار می‌شد. کالت‌هایی با هواداران کم تعداد اما پرشور. طرفدارانی که ساعت‌ها درباره صحنه‌های حضور شاهرخ پشت میز قمار، نگاه‌های مجید واشقانی و شخصیت‌های عجیب و غریب فیلم حرف می‌زدند. راجع به آن گره‌گشایی مثلاً جذاب و عملاً پا در هوا و راجع به شخصیت به شدت ساده‌لوح سیاوش که قدرت تشخیصش در حد یک کودک دبستانی است. منتها در دل همین فضا می‌شود ردپای یک تریلر خوش ساخت را دید که عملاً حرام شده است.

هاری را به خاطر همین اتمسفر پیرامونش باید دید. شاید سال‌ها بعد فیلم طرفدارانی پیدا کرد که راجع به اجزای مختلف فیلم حرف بزنند و یاد آن را دوباره زنده کنند. شاید کسانی پیدا شوند که سال‌ها بعد هاری را از گوشه خاک‌خورده یک فیلم‌خانه کوچک بیرون بکشند و از آن حرف بزنند. منتها این اتفاق مستلزم این است که چنین افراد پیگیری پیدا شوند. ارج و قُرب هاری نه به خاطر کیفیت سینمایی بالایش که به خاطر بد بودن آن است. هاری فیلمی است که از شدت بد بودن جذاب است.

«هاری» نقد شد/ فرار از قالب کلیشه‌ای نقش‌های پیشنهادی

نمایش و نقد فیلم سینمایی «هاری» به کارگردانی امیر احمد انصاری دوشنبه ۹شهریور در فرهنگسرای فردوس برگزار شد.

نمایش و نقد و بررسی فیلم سینمایی «هاری» به کارگردانی امیر احمد انصاری و تهیه‌کنندگی مشترک علی شاه حاتمی و مهدی مددکار شامگاه روز دوشنبه ۹شهریور در فرهنگسرای فردوس برگزار شد.

این مراسم با نمایش فیلم آغاز شد و امیر احمد انصاری، علیرضا کمالی، هنگامه قاضیانی، میلاد کی مرام، حسین سلیمانی و جمعی دیگر از عوامل فیلم در مراسم حضور داشتند. نقد و بررسی فیلم  را محمدرضا مقدسیان برعهده داشت.

در ابتدای این نشست بازیگران و کارگردان «هاری» ضمن ابراز تاسف از درگذشت علی طباطبایی بازیگر جوان درباره فیلم مطالبی را عنوان کردند.

امیر احمد انصاری در ابتدا با تشکر از گروه و عوامل این فیلم گفت: «هاری» فیلم من نیست بلکه فیلم همه عزیزانی است که دوستانه در کنار ما ایستادند تا این فیلم ساخته شد. وقتی در محیطی برپایه تعامل و اعتماد فیلم بسازیم و جرقه هایی از خلاقیت در آن باشد در کنار بازی های درخشان بازیگران و دیگر عوامل فیلم، ماحصل آن اثری می شود که امروز با هم دیدیم.

این کارگردان افزود: علاقه من به سینمای داستانی و قصه گو است و در «هاری» و چند فیلم دیگرم نیز فضایی گیم‌وار را تجربه کردم که از علایق اصلی من است و دوست دارم بازیگرها بار اصلی داستان را به دوش بکشند. من همیشه به سینمایی کیمیایی علاقه مند بودم و سعی داشتم در آثارم بارقه هایی از سینمایی وی را همراه داشته باشم.

هنگامه قاضیانی نیز در ابتدای صحبت هایش گفت: وقتی فیلمنامه «هاری» را خواندم بدون هیچ درنگی پذیرفتم در فیلم بازی کنم و این به دلیل هوشمندی و جسارت کارگردان بود زیرا کاملا متفاوت از قالبی بود که سینمای ایران سعی داشت از من بسازد و این نقش برایم مانند نفس کشیدن روی آب بود. همچنین پارادوکسی که این کاراکتر داشت برایم بسیار جذاب بود.

میلاد کی مرام پیش از شروع صحبت‌هایش درباره فیلم، با اشاره به درگذشت علی طباطبایی گفت: این روزها خوشحال نیستم ولی از اینکه در کنار شما هستم احساس خوبی دارم. یکی از مظلوم ترین و مهربانترین دوستانم را از دست داده ام. ای کاش یاد بگیریم آدم ها را تا وقتی زنده هستند دوست بداریم.

وی در ادامه از عوامل فیلم که در سالن حضور داشتند نام برد و گفت: تجربه «هاری» برایم بسیار بی نظیر بود. من آدم ریسک پذیری هستم و کسانی که کارهای مرا دنبال می کنند، می دانند که فیلم هایی مانند «ملکه»، «مستانه»، «۳۶۰درجه»، «خط ویژه» و «هاری» فیلم های متفاوتی به لحاظ ژانر و موضوع با یکدیگر هستند. ما این روزها ضعف فیلمنامه داریم اما من تلاش می کنم در انتخاب کارهایم بیش از گذشته دقت داشته باشم.

علیرضا کمالی نیز در ادامه این مراسم با اشاره به تجربیات متفاوتش در سینما گفت: من فارغ التحصیل بازیگری از دانشکده هنرهای زیبا هستم و حوزه های گوناگونی چون تئاتر، عروسک گردانی، صداپیشگی، طراحی صحنه و بازیگری را تجربه کرده ام اما کماکان ترجیح می دهم وارد پنت هاوس نشوم و در خانه پدری بمانم!

این بازیگر در تکمیل صحبت هایش گفت: بازیگری که مردمش را از بالا به پایین نگاه می کند و ماشین یک میلیاردی سوار می شود نمی تواند در قالب قشرهای مختلف جامعه در سینما حضور داشته باشد و نقش آنها را بازی کند. معتقدم «هاری» جدای از همه رفاقت هایی که بین گروه جاری بود فیلم قابل تاملی شده است اما تشویق یا انتقاد از فیلم بر عهده مخاطب خواهد بود.

حسین سلیمانی نیز که یکی از نقش های فیلم را بازی کرده است درباره حضورش در فیلم گفت: برای من افتخاری بود که در کنار بزرگان سینما همچون جمشید هاشم پور و هنگامه قاضیانی حضور داشته باشم. هنگامیکه این نقش به من پیشنهاد شد پذیرفتم و طی جلساتی که با کارگردان داشتیم به توافق کلی درباره نوع بیماری این کاراکتر و شیوه  بازی او رسیدیم که ماحصل آن را امروز تماشا کردید. ما حتی سکانس پایانی و دشوار نقش من را با یک برداشت گرفتیم و هنگامی که از کارگردان خواستم دوباره تکرار کنیم او نپذیرفت و گفت عالی بود.

این بازیگر در پایان صحبت هایش گفت: من به جرات می توانم بگویم «هاری» تنها فیلمی بود که در پشت صحنه آن هیچ بازیگری پشت دیگری حرف نزد.

مهتاب علیخانی

  در اولین روز «هاری» به تماشای این فیلم نشستم. در نگاه اول و ازدید کلی معضلات اجتماعی روز که منگنه وار انسانها را له میکند و البته که بیشترآنها ریشه در بی پولی دارند.

گذشته نافرم و تصمیم به جبران آن که تبدیل به درد شده، و درنهایت دست و پا زدن در منجلاب برای رسیدن به خوشبختی.

فیلم با ریتمی شلوغ  آغاز شد که البته کمی تماشاگررا گیج میکرد، ولی کم کم حالت روان خود را بدست آورد.

علیرضا کمالی در نقش خود بخوبی جا افتاده بود و تقریبا بازی یکدستی ارائه داد. میتوان گفت نقطه قوت بازیگری فیلم بود.

نمیتوان گفت فیلمنامه بدی داشت، اما عیان است که فیلمنامه نویس همه توان خود را به کار نگرفته بود. مثل ضعف داستان در پذیرش و اعتماد بیش از حد سیاوش به عموی خود، باتوجه به نحوه زندگی و شخصیتش چنین چیزی از او بعید بود. یا صمیمی شدن با خانم دکتر روانشناس که اغراق آمیز بود.

درصحنه های قمار وهمینطوراعضای قمارخانه بازیها بیشتربه تیپهای کلیشه ای بدل شده بود، و ایجاد دلزدگی میکرد.

بخشهای مافیایی فیلم دروغ نبود ولی کمی اغراق آمیز بود، کارگردان میتوانست با بیانی نرمتر، به اتفاقات جلوه حقیقی تری ببخشد. وکماکان نشان ازعلاقه وافر کارگردان به فیلمهای روز هالیوود داشت.

هنگامه قاضیانی مثل همیشه نقش خود را به خوبی ایفا کرد و جمشید هاشم پور هم نقطه عطفی درفیلم بود که جدیت داستان را به باور میرساند و درمورد میلاد کیمرام میتوان گفت بازی خوبی ارائه داده بود.

حذف نقش مینا ساداتی هیچ لطمه ای به قصه نمیزد. خصوصا ارتباط غیر منطقی با همسر شوهر سابقش.

 والبته چیزی که فیلم به خوبی و به خوبی نشان داد «هاری» به معنای واقعی کلمه بود.

هاربودن انسان امروز ، وحشی گری برای رسیدن به خواسته های کثیف ، تا انتها پیش رفتن و اثبات اینکه من بدترینم.

دور ازحقیقت نیست ، هاری در انسان بیش از همه موجودات به کمال خود میرسد، و نویسنده فیلمنامه بخوبی توانسته بود تلخی این صفت حیوانی را درشکل انسانی نشان دهد.

دوراز هرگونه شعارزدگی «هاری» عبرت آموز بود.

ناگفته نماند سیگار بیشتر ازهمه چیز نمایان بود. تعداد سیگارهایی که در فیلم روشن شد بیشترازحد شمارش بود ، طوری که نقش اول را سیگار بازی میکرد.

در مجموع «هاری» فیلم بدی نیست، کارگردان میدانست چه میخواهد و سعی خود را کرده بود.

این پول کثیف!

سیدرضا صائمی  

دو دوست قدیمی و هم خانه به نام سیاوش (علیرضا کمالی) و شاهرخ(میلاد کی مرام) که هر کدام با انگیزه و پیش زمینه های متفاوت در یک بازی خطرناک مالی گرفتار می شوند روندی را در رفاقت خود طی می کنند که پایان آن پایان تلخ رفاقت و صداقت است.

از این رو می توان فیلم را به جنس سینمای مسعود کیمیایی نزدیک دانست. خاصه در طرح رفاقت های زخم خورده، نامردی و نامرادی های روزگار. با این حال کمی نسبت به آثار متاخر کیمیایی، قصه گو تر است. اگرچه فیلم قصه اش را در ساختاری از بافت داستانی روایت می کند، اما کمتر می توان ردپای آن را در جامعه ، چنانکه در فیلم به تصویر کشیده می شود پیدا کرد. «هاری» نگاهی تلخ و گزنده به جهان و جامعه ای بی رحم را به تصویر می کشد که همه چیز با پول رقم می خورد؛ این پول کثیف که در نهایت قهرمان قصه را به نقطه صفر می رساند و او باید زندگی را از اول شروع کمد. نه از اول معیشت که از اول معرفت.

در پایان فیلم سیاوش به همسرش می گوید باید یک چیزهایی را در درونم تغییر دهیم و گویی پایان این اضمحلال اراده معطوف به تغییر است. تجربه یک انقلاب درونی. سیاوش به کلانتری می رود تا احتمالا خودش را معرفی کند و با رجوع به فطرت پاکش، چرک های زندگی را بزداید و تطهیر شود. او دارای ذات پاک و روشنی است و چنانکه در چند جای فیلم به آن اشاره می شود قلب پاکی دارد.

 ضعف در شخصیت پردازی و فضاسازی هایی که بیشتر به یک گنگستر ایرانی نزدیک است قدرت همراهی و همدلی مخاطب با خود را ندارد و چنانکه شایسته است با ذهن مخاطب درگیر نمی شود. فیلم البته روایت غیر خطی را برای بیان قصه خود انتخاب می کند و مبتنی بر عنصر غافلگیری و آشنایی زدایی پیش می رود.

کمک کردن به رفیق قدیمی پدرش که در وضعیت بد اقتصادی است یا فداکاری و ایثاری که او در حق برادرش معلولش می کند یکی از مصادیق این معناست. با این حال آنقدر رشته های قصه از هم گسسته و پاره پاره است که عناصر درام در هم به خوبی چفت و بست نمی شود و درک روابط آدم ها و مناسبات آنها در هاله ای از ابهام می ماند. شاید اگر بازی خوب علیرضا کمالی نبود، ستون فیلم به یکباره فرو می ریخت و از هم می پاشید.

آنچه که به عنوان یک اصل در جنس بازیگری فیلم بنا به اقتضای قصه شکل می گیرد دوگانگی و مرموزی است که رگه هایی از آن در نوع اغلب بازیگران دیده می شود. با این حال شخصیت سیاوش در اینجا به عنوان یک شخصیت قربانی، متمایز می شود و علیرضا کمالی هم به خوبی از پس این نقش پیچیده برمی آید.  جنس بازی او به ویژه درونگرایی های طغیانگرانه اش و سهمی که این نقش در کلیت قصه دارد، بازی او را برجسته تر کرده و چه بسا بار اصلی درام بر روی شانه های او پیش می رود.

شخصیتی درونگرا که البته در تضاد بین آدم خوب بودن و بد بودن در حال کشمکش است. سیاوش خلافکار بالذات نیست او قربانی و محصول سیستمی است که در آن فقط ناجوانمردان فاتح نبردند. در جایی از فیلم رئیس شبکه ای مافیایی(جمشید هاشم پور) بر این سخن تاکید می کند و دیالوگی دارد مبنی بر اینکه هرچه حرام زاده تر باشی بیشتر برد خواهی کرد!

«هاری» تصویری عریان از سقوط اخلاقی و پلیدی انسان در چنبره منافع شخصی و جبر پول کثیف است. فیلم از پیرنگ های مضمونی خوبی برخوردار است اما نمی تواند قصه اش را به روشنی روایت کند. ضعف در شخصیت پردازی و فضاسازی هایی که بیشتر به یک گنگستر ایرانی نزدیک است قدرت همراهی و همدلی مخاطب با خود را ندارد و چنانکه شایسته است با ذهن مخاطب درگیر نمی شود. فیلم البته روایت غیر خطی را برای بیان قصه خود انتخاب می کند و مبتنی بر عنصر غافلگیری و آشنایی زدایی پیش می رود. شاید نقطه اوج آن هم در صحنه پایانی باشد که نقاب از چهره آدم های پیرامون سیاوش برداشته می شود و او می فهمد که از همه رو دست خورده است. تصویری بی رحمانه از آدم هایی که روی انسانیت را سیاه کرده اند و از پلشتی و پلیدی خود، هویت می گیرند.

«هاری» چنانکه از عنوان آن نیز پیداست تبدیل انسان به درندگی حیوانی را به تصویر می کشد که انسان شناسی آن هابزی است که گفته بود انسان گرگ انسان است. اضمحلال و سقوط آدمی در دره پستی را می توان در پس فیلم احساس کرد و همین حال مخاطب را خراب می کند. انگار نمی خواهی به عنوان مخاطب این همه پستی و سقوط انسانی را باور کنی و هنوز به انسان و انسانیت امیدواری. اگر این مفاهیم در یک منطق دراماتیک و ساختاری باورپذیر بازنمایی و روایت می شد،«هاری» می توانست به یک فیلم اجتماعی تند و تیز موثر بدل شود اما در رسیدن به این هدف ناکام می ماند.

.

منابع

https://article.tebyan.net/412489/%D8%A7%DB%8C%D9%86-%D9%BE%D9%88%D9%84-%DA%A9%D8%AB%DB%8C%D9%81-

http://cinemapress.ir/news/58179/%D9%87%D8%A7%D8%B1%DB%8C-%D9%85%D9%88%D8%B4%DA%A9%D8%A7%D9%81%DB%8C-%D9%85%D8%B4%DA%A9%D9%84%D8%A7%D8%AA-%D8%A7%D8%AC%D8%AA%D9%85%D8%A7%D8%B9%DB%8C-%D8%A7%D9%86%D8%B5%D8%A7%D8%B1%DB%8C-%D8%B3%DB%8C%D9%86%D9%85%D8%A7%DB%8C-%DA%A9%DB%8C%D9%85%DB%8C%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%B1%D8%A7-%D8%AF%D9%88%D8%B3%D8%AA

http://www.rouydad24.ir/fa/news/109219/هاری-فیلم-بد-اما-جذابی-که-باید-دید

https://www.mehrnews.com/news/2900916/%D9%87%D8%A7%D8%B1%DB%8C-%D9%86%D9%82%D8%AF-%D8%B4%D8%AF-%D9%81%D8%B1%D8%A7%D8%B1-%D8%A7%D8%B2-%D9%82%D8%A7%D9%84%D8%A8-%DA%A9%D9%84%DB%8C%D8%B4%D9%87-%D8%A7%DB%8C-%D9%86%D9%82%D8%B4-%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D9%BE%DB%8C%D8%B4%D9%86%D9%87%D8%A7%D8%AF%DB%8C

http://mahtaabeemrooz.blogfa.com/post-90.aspx