روزجهانی کارگر
اول ما می مصادف است با روز جهانی کارگر
منشاء این روز، جنبش کارگری آمریکا در اواخر قرن نوزدهم ست. تاریخ این حرکت به اول ماه می 1886 میلادی بازمیگردد. در این روز تعداد زیادی از کارگران آمریکایی دست به اعتصاب زدند و خواستار یک روز کاری استاندارد و هشت ساعته شدند. در چهارم ماه مه در میدان هی مارکت شیکاگو یک بمب پرتاب شده توسط یک انقلابی، منجر به مرگ ده ها نفر (از جمله چند افسر پلیس) و زخمی شدن بیش از 100 نفر شد.
این تظاهرات نتیجه فوری دریافت نکردند، اما موثر واقع شدند. پس از آن، هشت ساعت کار در روز عرف بسیاری از کشورها در سراسر جهان شد. از این رو این روز به عنوان روز تظاهرات، راهپیمایی، و سخنرانی انتخاب شد. این روز در اکثر ایالات متحده، روسیه و دیگر کشورهای کمونیستی تعطیل است.در هند، روز اول ماه مه نیز یک روز تعطیل عمومی اعلام شد.
از نظر حقوقی «کارگر کسی است که به هر عنوان در مقابل دریافت حق‌السعی اعم از مزد، حقوق، سهم سود و سایر مزایا به درخواست کارفرما کار می‌کند».[۲
معیارهای حقوقی تشخیص کارگر [ویرایش]
بر پایهٔ تعریف حقوقی کارگر، معیارهای تشخیص کارگر از دیگر شاغلان بدین شرح است[۴]:
داشتن شخصیت حقیقی: کارگر باید شخصیتی حقیقی باشد، و نه حقوقی.
دریافت حق‌السعی از کارفرما: کارگر باید به ازای کاری که می‌کند حق‌السعی دریافت کند.
تبعیت از کارفرما: کارگر باید از دیگری در انجام کار تبعیت کند، یعنی کسی که برای انجام کار از کسی دستور نمی‌گیرد و به صورت مستقل برای خود کار می‌کند کارگر به شمار نمی‌آید.
کارگران این روز را به راحتی و مفت و مجانی به دست نیاورده و کسب این روز و چنین افتخاری توام با کشتارها و اخراجها وبیکاریهای مداوم کارگران بوده است .
داشتن چنین روزی مستلزم تلاشهای مداوم کارگران و اتحادیه ها و سندیکاهای کارگری بوده است .
البته احزاب ، گروهها و ممالک سوسیالیستی هم در بالا رفتن حقوق کارگران تاثیر بسزایی داشتند زیرا سرماه داران و کارفرمایان به خاطر ترس از شیوع همین کومنیسم بوده که ناگزیر شدند برای حفظ منافع خودشان هم که شده پاره ای حقوق و مزایا برای کارگران در نظر بگیرند .
اما کارگران در ممالک کمونیسیت خود در برابر یک کارفرمای مقتدر به نام دولت قرار می گرفتند و اشتباه دیگر مکتب کمونیسم این بود که گمان می کرد کارگران و کارفرمایان کاملاً در برابر هم و تز و آنتی تز هستند که بینشان هیچ گونه سازش و مصالحه ای نبوده و سرانجام حاکمیت نهایی دست کارگران خواهد بود .
مساله اینجاست که بسیاری از کارفرمایان امروز ممکن است کارگران دیروز باشند که با تلاش وهمت خود و جمع اوری سرمایه های لازم تبدیل به کارفرما شده اند و اینکه جامعه متشکل از چندین طبقه است نه فقط کارگر و کارفرما.
همیشه جهان متشکل از جمع بوده اضداد است اما این اضداد در واقع مکمل همند که نبود یکی باعث نقص دیگری است نه دشمن و ستیزه جوی هم که هیچ سازگاری بینشان نباشد.
روز جهانی کارگر را به تک تک کارگران زحمت کش در ایران و جهان تبریک می گویم