دوست داشتنیها
گارگین فتائی
من دنیا را دوست دارم
با همه خوبیها و بدیهایش
زندگی را دوست دارم
با همهء فراز و نشیبهایش
خیلی از شکستن ها را دوست دارم
گریستن را دوست دارم
زیرا به من معنای خنده آموخت
به دوستانم عشق می ورزم
و دشمنانم را دوست دارم
زیرا آنها به من معنای دشمن بودن آموختند
و مرا دست کم نگرفتند
سختیها را دوست دارم زیرا از من فولاد اب دیده می سازند
انسان ها را دوست دارم
ایران را دوست دارم
چرا که سرزمین من است
و جهان را دوست دارم
چرا که سرزمین انسانهای دیگری است
که آنها نیز همانند منند
آسمانها و زمین را دوست دارم
همسایه خود را دوست دارم
به مسیح عشق می ورزم
زیرا معنی دوست داشتن و محبت را به من آموخت
خداوند را فراتر از دوست داشتن دوست دارم
زیرا دوست داشتن در مورد او واژه بسیار حقیری است
او مستحق بیش از اینهاست
تو را که این شعر را می خوانی دوست دارم
چه موافق من باشی و چه مخالفنم
همین الان را دوست دارم
چرا که گر چه ممکن است کسل کننده و بی معنی باشد
اما جزئی از زندگی من است
و وقتی تبدیل به گذشته گردد
برای آن خاطره ای می سازم و به نبودنش افسوس می خورم
حیوانات را دوست دارم
که موجوداتی بی آلایشند
خانواده ام را دوست دارم چنان هر انسان دیگری
خودم را دوست دارم
چرا که تا به خود احترام نگزاری
دیگران هم به تو احترام نخواهند گذاشت
و سرانجام عشقم را دوست دارم
دوست داشتن وی با تمام دوست داشتنهای دیگر فرق دارد
او را به گونه خاصی دوست دارم
آنچانان عمیق
آنچنان ژرف
که گویی جزئی از وجود من شده است !