ایران سرزمین عشق و عاطفه
گارگین فتائی
ایران سرزمینی اصیل با تاریخی کهن
ایران سرزمینی با فرهنگی غنی
ایران سرزمینی با مردمی مهربان و پرعاطفه
سرزمین دعواهای کم دوام و آشتیهای طولانی
سرزمین بناهای زیبای تاریخی
سرشار از منابع طبیعی
معنای واقعی زندگی
سرزمینی که زندگی در رگهای مردمش جاری است
سرزمین عشق عمیق
عشقی در حد بالا رفتن به اسمانها
عشقی که تنها محدود به زمین نیست
عشقی فراتر از معیاری تو خالی
سرزمین کمک کردنها
به داد هم رسیدنها
سرزمین دل سوزیها
ایران سرزمین دوستان واقعی
و رفاقت های اصیل
و البته
ایران سرزمین مشکلات فراوان
تفاوتها و تبعیض ها
سرزمین فقر و ثروت
کاغذ بازیها و معطلیهای طولانی در اداره ها
اما هر چه هست
ایران سرزمین من است
زمانی که وامانده و در به دری
تو را همانند دیگران تنها نمی گذارند
تو را به سمت پرتگاه نمی اندازند
سرزمین ایثار و جانفاشنی
از خود گذشتگی
پذیرفتن مینها و بمبها در جبهه های رزم
سرزمین جانبازیها و جان دادنها
خانه من در آنجاست
هیچ کجای دنیا خانهء آدم نمی شود
دلم خیلی تنگ است
برای اتاق کوچکم
برای کتاب هایم
برای البومهای موسیقی
برای رادیو و کامپیوتر و پرینترم
برای دوستانم
برابی همسایه ها
که برخی از انها از نزدیک ترین خویشاوند هم به من نزدیک تر بودند
دلم تنگ است برای کوچه ها و خیابانهای تهران
برای میدانهای نارمک
تجریش ، ونک ، ولی عصر
برای کتاب خانه ای که در ان عضو بودم
برای همکارانم
دلم تنگ است برای انجمنها و باشگاههایمان
برای کلیسای محلهء مان
دعاهایی که می خواندم و چه دلچسب بودند
همه چیز معنی و مزه ای داشت
صدای دست فروش ها ، بازی بچه ها
و قدم زدن در خیابانهای شلوغ
در لاله زار و توپ خانه
دیدن کتاب در انقلاب
رفتن به بازار اصلی شهر
همه و همه هر کدام دنیای از خاطره
در ذهنم تداعی می کنند
تو که در ایرانی شاید این حرفها برایت خنده دار بیاید
اما وقتی از سرزمینت
از خانه و کاشانه ات دور می افتی
آنگاه می فهمی که ایران با همه مشکلاتش
چه گوهر باارزشی است
گوهری خدادادی که خیلیها قدر آن را نمی دانند
