زبانهای ناشناخته
گارگین فتائی
بسیاری از شماها کامبیش خرده آشنایی با علم زبان شناسی دارید و چیزهایی در باره آن می دانید .
در واقع زبان شناسی شناخت و مطالعه زبانهای گوناگون و یافتن اصول کلی حاکم بر آنهاست.
زبان شناسان توانسته اند قواعد کلی متعددی را که مشترکاً حاکم بر زبانهای گوناگون است یافته و روند تاریخی تحول زبانشناختی را مورد بررسی قرار دهند.
اما عجبا و واسفا که زبانهایی هم هست که زبان شناسان هنوز که هنوز است از درک آنها عاجزند و البته نه تنها خود این زبانها بلکه قواعد کلی آنها را نیز نمیدانند.
اما عجیب تر از آن این است که عوام در ساختن معادلهایی برای اینگونه زبانها موفق بوده اند اما آنها نیز در شناخت ماهیت این زبانها و افراد به کار گیرنده آنها ناتوان بوده و به ستوه آمده اند.
در اینجا به معرفی اجمالی چند نوع از این زبانها می پردازیم.
زبان نفهم
هیچ کس نتوانسته این زبان را بشناسد و کلا در برقراری ارتباط با دارندگان این گونه زبانها عجز عمیقی وجود دارد .
دارندگان این گونه زبانها نه تنها زبان دیگران را نمی فهمند بلکه اساساً معلوم هم نیست که خود چه می گویند و چه می خواهند .
زبان دراز
دارندگان این گونه زبانها در خصوص حاضر جوابی و یکی به دو کردن بسیار استادند و گوی سبقت را از بفیه ربوده اند.
معمولاً عوام سعی می کنند از دارندگان این گونه زبانها به دور باشند .
زبان باز
دارندگان این گونه زبانها مهارت خاصی در راضی کردن افراد به هر شکل و گونه ممکن برای رسیدن به مقصود و هدف خود دارند و اصطلاحاً زبانشان مار را از لانه اش بیرون می کشد.
البته دارندگان این گونه زبانها این زبان را نوعی مهارت دانسته و از دید عموم هم داشتن این زبان مهارت خاصی در پردازش لفظ یا لفاظی می طلبد.
زبان بسته
معمولاً به کسانی که قادر به تکلم نیستند و بویژه زبان حیوانات اطلاق می شود.
البته این گونه نیست که انها اصلاً زبان نداشته باشند بلکه زبانی دارند که از دبد انسانها بسته است زیرا انسان هنوز نمی داند معنای میومیو ، واغ واغ ، بع بع، مومو و غیره چیست لذا گمان برده زبان این موجودات بسته شده و وا نمی شود.
زبان بی زبانی
دارندگان این نوع زبان سعی می کنند به هر شکل ممکن از ایما و اشاره گرفته تا بشکن گرفتن و نوک پل زدن و پچ پچ کردن گرفته تا در گوشی حرف زدن و جنباندن لب و دهان و گوش و حلق وبینی مقصود خود را به مخاطب برسانند.
این نوع زبان بیشتر در دو جاکاربرد دارد
زمانی که می خواهید کسی از صحبت های شما با شخصدیگری آگاه و یا مثلاً آگاه نشود.
مکان دوم هم زمانی است که بدون یادگیری درست و حسابی و ااسی زبان یک کشور خارجی به آن کشور سفر می کنیم که در این صورت زبان ایما و اشاره بسشبار در فهماندن و ادزاک موضوع له خارجیها زبان نفهمه به درد می خورد آخر آنها زبان مارا که بلد نیستند پس باید طور دیگری حالیشان کرد.
بدزبان
معمولاً دارندگان اینگونه زبانها از الفاظ رکیک و آبدار که معمولاً حاکی از معرفی خودشان است به دیگران استفذاده می کنند.
زخم زبان
البته این زبان دو معنا را به یدک می کشد
یکی معنای فیزیکی و بدنی و آن به این معنی است که زخمی روی زبان ایجاد شده که البته باید پیش پزشک رفته و معاینه گردد.
نوع دوم آن زخمی است که بر زبان دل ایجاد میشود و البته به این زودیها درمان نمی گردد و کسی که این زخم را خورده مدتها کلی نقشه و طرح می کشد تا جواب زخم زننده را بدهد و سپس کلی با خودش کلنجار می رود تا دهان قلب خود را ببندد و آن را ارام کند
زبان سرخ
در این مورد این ضرب المثل قدیمی و معروف زبانزد عام و خاص است کگه گوسد
زبان سرخ سر سبز می دهد بر باد
در واقع زبان سرخ از خط قرمز عبور نمی کند بلکه خود این زبان ، سراسر خط قرمز است.
این زبان شامل زبانی است که حرفی را که در جایی نباید بزند می زند و بالعکس و خلاصه سرمنشاء تولید درد سر بوده و از سوی دیگر باعث ایجاد اشتغال برای فارغ التحصیلان جویای کاری که از رشته های قضائی و حقوقی د ونیز دانشگاه افسری و ضابطین دادگستری هستند می گردند.
زبان فخر
دارندگان این گونه زبانها هیچ گاه سر و گردن خود را پائین نیاورده و همیشه دماغشان بالااست اما به دیگران از زیر چشم و از پائین می نگرند.
این نوع زبان بسیار گرفتار اصطلاح «منم منم» می باشد و همیشه باید صاحبان آنها مواظب دو چیز باشند.
یکی اینکه با بالا نگه داشتن سر و دماغشان همواره مواظب باشند که با کله نخورند زمین.
دوم آنکه تا آن حد خودشان را باد نکنند تا بترکند
البته در بین این گونه زبانها زبانی هم هست که بسیار خوشمزه است و همه معنای آن را می دانند اعم از زبان شناس یا عوام و آن همانا ساندویچ زبان است که نها عیب آن این است که کمی از ساندویچ های دیگر گرانتر است.