این را برای دل سوخته ام نوشتم
گارگین فتائی
نا امیدم
خیلی ناامیدم
سالهاست
به دنبال نیمه گمشده خود هستم
سالهاست
دلم می خواد همدمی داشته باشم
اما تنها چیزی که می شنوم
نه است و مخالفت
بغض و اندوه
یاس و ناامیدی
تمام وجودم را گرفته است
هیچ دل و دماغی ندارم
حس می کنم آدم حقیری هستم
و یا شاید از این جریان
بسیارتحقیر شده ام
تبعیض در انتخاب همدم
در انتخاب همسر
درانتخاب زوجه
هر کجا این نیاز را مطرح می کنی
به شدت سرکوب می شوی
می گویند
کوچه و خیابان حای این حرفها نیست
مسجد و کلبسا جای این حرفها نیست
اینترنت جای این حرفها نیست
فیس بوک جای این حرفها نیست
صفحات گروهی جای این حرفها نیست
یا ایها الناس
شما بگوئید
جای این جرفها کجاست
لا اقل شما تکلیف ما را روشن سازید
هر چند توسل به شما کار نادرستی است
زیرا این خود شمائید
که این تبعیض را برای ما قائل شدید
و چه لذتی می برید از اینکه امثال من
همدمی نمی یابند
گویا احساس شادمانی عمیق
از تحقیر کردن ما
بر شما ایجاد می شود
ما فقط با هم دوستیم
یعنی هیچ گاه مرا به دید همدم
به دید همسر نگاه نکن
یعنی اینکه آرزوی ازدواج را
به گور خواهی برد
نه تنها با من
بلکه با هر کس دیگری
چقدر از این ژستهای الکی متنفرم
اینکه مدام ساز تنهایی می زنند
و جانانه از آن دفاع می کنند
در حالی که خود فریبی می کنند
چرا نمی گوئید
که آرزوی همنشینی با یار
در دلتان مانده
می دانم که
خیلیها با این نوشته من مخالفت خواهند کرد
اما من این را برای دل سوخته خودم نوشتم
دلی که می خواهد
لا اقل با کمی بیرون دادن خود
اندکی خود را خنک تر سازد