همدم زمینی
گارگین فتائی
زندگی بی ارزش است
وقتی کسی نباشد
که به او بگوئی
دوستت دارم
لحظات عمر
بسان طبل توخالی است
اگر در کنارت
یار و همدمی نباشد
تا به او ابراز عشق کنی
و با واژگانی شبرین
مهر دلت را بنمایانی
زندگی هیچ است
اگر کسی نباشد
که بداند برایت مهم است
لازم نیست برای درک این شعر
به راه دوری بروی
منظور من عشق است
عشقی ساده
نه چیزی کمتر و نه ییشتر
من از عشقی متعالی
عشقی آسمانی
یا عشقی برتر سخن نمی گویم
منظور من عشق زمینی است
میان دو دلداهد
به همین سادگی
همان عشقی که همواره
عده ای خود را بدان بی نیاز نشان می دهند
اما بسیاری در حسرت رسیدن به آن مانده اند
و به آن نرسیده اند
شاید به عشق های دیگر رسیده باشند
اما به عشق زمینی هرگز
و برای دل جوئی خود
مدام آن عشق ها را به میان می آورند
برای جبران کمبود این عشق
می گویند دلت را به چیزهای دیگری خوش کن
و حایگزینهای دیگر
اما اینها همه
بیهوده وقت تلف کردن است
چرا که هیچ کدام
گیرائی عشق ساده زمینی را ندارند
تا به کی باید مخفی کاری کنیم
تا به کی باید خواسته خود را
آنی نشان دهیم که نیست
تا به کی سخن از عشق زمینی
باید در لفافی از پیچیدگی و عرفان بیان شود
شعر من ساده است
من از کسانی حرف می زنم
که نیاز به عشقی ساده دارند
یک همدم و یار زمینی
بر روی همین زمین
و به آن نرسیده اند
برای همین خود را به رویاها گرفتار ساخته ا ند
به راستی که
زندگی بدون یک همدم زمینی
چیزی نیست جز
بی حوصلگی
خستگی مفرط
وقت تلف کردن بیهوده
دلتنگی
تنهائی
و در نهایت
پوچی