عدم توجه به « تحریک » در حقوق غرب
گارگین فتائی
.
موضوعی که می خوام بهش بپردازم مربوط میشه به حقوق غرب و مخصوصاً آمریکا.
یکی از نقاط ضعف حقوق غرب و بخصوص آمریکا برمیگرده به آن چیزی که در اصطلاح حقوقی بهش میگیم « تحریک » بدین معنی که اگه کسی به شما بدترین فحش ها و زخم زبونها رو بده و مدام و به طور پی در پی شما رو تحقیر کنه شما به هیچ عنوان حق نداری کوچک ترین آسیب فیزیکی بهش برسونی به عبارت ساده تر حق نداری اونو بزنی .
وقتی می گی این آدم منو عصبانی کرده یا فحش داده میگند خوب تو هم بهش فحش بده!
در واقع در این گونه ممالک کسی که اولین ضربه رو بزنه مقصره و اصلاً به این توجه نمیشه که ضارب ممکنه تحت تاثیر حرفهای تحریک آمیز طرف واقع شده باشه.
این که گفته میشه اون فحش داده تو هم فحش بده در حرف و گفتار گفتنش آسونه اما در عمل اشکالات زیادی داره
خیلی وقتها کسی که مورد فحش و تحقیر قرار می گیره ممکنه حرف طرف رو متوجه بشه اعم از اینکه انگلیسی یا به زبان مادری اون کشور حرف بزنه یا به زبان خودش اما نتونه به راحتی جوابش رو بده .
برخی از موارد هست که لازمه به اون طرف یه درس حسابی داده بشه چون در غیر این صورت این رفتار خودشو مرتباً ادامه میده .
متاسفانه عدم توجه به مساله تحریک باعث میشه جرمی متوجه این جور افراد نشده و اینها همچنان به این رفتار خودشون ادامه بدند.
در نظام جزائی ایران تحریک می تونه از علل مخففه جرم باشه و شما می تویند اونو به عنوان دفاع مطرح کنید