ارمنیان ایران و مجلس شورای اسلامی
.
http://alikonline.ir/fa/fa/news/social/item/1591-
سرمقاله-ارمنیان-ایران-و-مجلس-شورای-اسلامی
.
پیروزی انقلاب اسلامی در سال 1357 و تغییرات ریشه ای که متعاقب آن در نظام مدنی جامعه ایران صورت گرفت راه را برای بازسازی و اصلاحات دولتی، سیاسی، اجتماعی و بهبود نهادهای مرتبط به زمینه های مذکور را در سطح کشور هموار ساخت.
از جمله مجلس شورای اسلامی ایران به نهادی تبدیل شد که جامعه را به صورت فعال به سوی سازماندهی، تشکل و بطور کلی به مراحل مختلف امر انتخابات جذب نمود.
جامعه ارمنی ایران نیز فعالانه، به روند پیچیده نظام سیاسی نوین پیوست و به تلاش برای نیل به جایگاه اجتماعی مناسب خود در این نظام پرداخت. در این راستا، نمایندگان منتخب جوامع ارمنی به عنوان نمایندگان بزرگترین واحد در طیف جامعه مسیحی کشور همراه با نهادهای قومی-کلیسایی، اجتماعی و سیاسی سعی و تلاش وسیع خود را نمایان ساختند.
در طی 37 سال گذشته دو نماینده از حوزه های دوگانه ارمنیان در مجلس، یعنی نمایندگان حوزه تهران و شهرهای شمالی و نماینده اصفهان و جنوب کشور مسئولیتی سنگین و پرتلاش را در مجلس به عهده گرفتند. 9 نماینده ارمنی طی دوره های گذشته مجلس شورای اسلامی عبارت بودند از:
آقایان هرایر خالاتیان، مهندس وارطان وارتانیان (4 دوره)، دکتر لئون داویدیان، مهندس گئورگ وارطان (4 دوره) و دکتر کارن خانلری، که نمایندگی حوزه تهران و شهرهای شمالی کشور را به عهده داشتند و آقایان دکتر هراچ خاچاتوریان، آرطاواس باغومیان (4 دوره)، ژرژیک آبراهامیان و روبرت بگلریان (3 دوره)، از حوزه اصفهان و جنوب کشور.
نمایندگان جامعه ارمنی در مجلس، از حدود سال 1359 تاکنون در اوضاع گوناگون سیاسی-اجتماعی که در کشور ایجاد شدند و با رویاروی مشکلات منتج از اوضاع مذکور و طی دهه های متوالی از تلاش در راه حفظ حرمت و منزلت جامعه خود کوتاهی نکرده و تمام سعی خود را در ارتقا شرافتمندانه جایگاه جوامع ارمنی کشور مبذول داشتند.
صرفا مرور عناوین کلی مسائلی که این نمایندگان در مجلس شورای اسلامی طی بیش از سه و نیم دهه با آن ها درگیر شدند گواه این واقعیت است که چه موقعیت دشواری را به خاطر حفظ حقوق جامعه خود و واحدهای اجتماعی گوناگون مختص آن تقبل کردند (مخصوصا در سالهای نخستین دهه انقلاب که تمام کشور درگیر وضعیت دشوار جنگ تحمیلی بود).
... مسئله بغرنج مدارس ارمنیان و مسئله منع تدریس تعلیمات دینی به زبان مادری را که در همان اولین سال های پس از انقلاب نگرانی عمیقی نزد اقشار گوناگون جامعه ارمنی ایجاد کرده بود به یاد می آوریم که رویارویی با یک سلسله از مسائل سیاسی و محدودیت های حاصل از آنها را برای جامعه ارمنی و نمایندگان آن ها در مجلس به ارمغان آورده بود و آنها نیز بنا به وظیفه خود از تلاش برای برطرف کردن آن معضلات دریغ نمی کردند.
... تلاش و جدیت پر توان نمایندگان مذکور را در طول سال های گذشته برای حراست از آزادی اجرای مراسم و آیین های قومی-مذهبی ویژه کلیسای ارمنی و حفظ سنت ها، صیانت از اختیارات حقوقی، وراثتی و متفرقه و منطبق ساختن آنها با قوانین حاکم یا لوایح در شرف قانون گذاری را به خاطر می آوریم. تلاشی که باعث برطرف شدن تدریجی یا به حداقل رساندن مسائل و دشواری های مذکور شدند. مخصوصاً باید سعی شایان توجه آنها را برای آشنا ساختن نمایندگان دیگر در مجلس به حقایق و موضوع های مرتبط با مسائل تاریخی ارامنه و از جمله مسئله نسل کشی و همچنین جدیت در توسعه روابط ایران-ارمنستان یاد کرد که وظایف و مسئولیت های عمده نمایندگان ما بوده اند.
در سال های اخیر و در مقایسه با آهنگ پیشرفت های اجتماعی-سیاسی کشور، نمایندگان ما نه تنها صرفاً نمایندگان یک اقلیت مذهبی، بلکه به عنوان متعهدین حفظ حقوق و منافع یکی از آحاد ویژه جامعه مدنی ایران عمل کرده و در چارچوب قوه مقننه و نهادهای مشابه آن سعی در ارتقا و بهبود توان اقتصادی جامعه ارمنی نموده اند، که امیدواریم پس از لغو تحریم های اقتصادی کشور و فراهم شدن شرایط و بستر مناسب برای پیشرفت اقتصادی کشور فعالیت های آتی نمایندگان ما دورنمای مثبت تری را در این زمینه برای شهروندان ارمنی ترسیم کنند.