آیا زبان همیشه تکلم می شود؟

آیا زبان همیشه تکلم می شود؟

ترجمه از گارگین فتائی

.

اکثر ما در باره اینکه  بچه ها چگونه حرف زدن را یاد می گیرند چیز اندکی می دانیم . از زمانی که نوزادان متولد می شوند ،  زبان را می شنوند .  زیرا والدینشان هر زمانی با آنها حرف می زنند . بین هفت تا ده ماهگی،  نوزادان شروع به ایجاد اصوات می کنند . آنها صداها را عیناً دوباره تکرار می کنند . برای مثال یک بچه می تواند صدای dadadt" یا  "bababaتکرار کند . این نوع فعالیت « پرگویی babbling» خوانده می شود .وقتی بچه ها پرگوئی می کنند در واقع دارند زبانشان را تمرین می کنند . به زودی صدای  dadadtممکن است به daddy'و bababaبه bottleتبدیل شود .

babbling

پرگویی

با این وجود در مورد بچه ای که نمی تواند بشنود چه اتفاقی می افتد؟ بچه های ناشنوا برقراری ارتباط را چگونه یاد می گیرند؟ اخیراً پزشکان متوجه شده اند که کودکان ناشنوا با دستانشان پرگوئی می کنند . لائورا آن پتیتوLaura Ann Petitto,که روان شناسی در دانشگاه مک گیل  McGill University  در مونترئال کاناداست بر روی چگونگی یادگیری زبان از سوی بچه ها تحقیق کرده است . او بر روی سه نوزاد شنوا و دو نوزاد ناشنوا تحقیق کرد  . سه نوزاد شنوا والدین انگلیسی زبان داشتند و دو نوزاد ناشنوا هم مادرها و پدرهائی داشتند که برای برقراری ارتباط با همدیگر و با نوزادهایشان از زبان ایما و اشاره آمریکائی American Sign Language (ASL)استفاده می کردند . دکتر پتیتو بر روی این نوزادان در سه زمان  ده ، دوازده و چهارده  ماهگی تحقیق کرد . در طی این مدت ، بچه ها واقعاً شروع به توسعه مهارتهای زبانیشان می کنند .

بعد از چند صد ساعت مشاهده و گرفتن نوار ویدیوئی از بچه ها،  این روان شناس و دستایارانش تحقیقات مهمی را ارائه دادند .برای مثال آنها دیدند که کودکان شنوا حرکات متنوع و متفاوتی با دستهایشان  ارائه می دهند ولی چنین به نظر می رسید که برای این حرکاتشان الگوئی نداشتند . کودکان ناشنوا هم حرکات گوناگونی با دستانشان می کردند اما این جرکات ، استوارتر و سنجیده تر بودند . به نظر می رسید که کودکان ناشنوا همان حرکات دست را عیناً تکرار می کردند . در طی یک دوره چهار ماهه ، حرکات دست کودکان ناشنوا شروع به همانند سازی برخی از حالات دست  hand-shapesمورد استفاده در زبان ایما و اشاره امریکایی کردند .

American Sign Language (ASL)

زبان ایما و اشاره آمریکائی

س شنوایی  نوزادان ابتدا با پرگوئی هجاهای ساده  مثل  بابابا شروع شده سپس هجاهای بیشتری با هم برای ساخت صدا مثل جملات واقعی یا سوالات ادامه می یابد  . ظاهراً برخی از کودکان ناشنوا هم از این الگوهای یکسان پیروی می کنند . ابتدا آنها حالت های دست را تکرار می کردند سپس برخی از علائم یا کلمات دستی را شکل داده و از این حرکات با هم  برای همانندسازی جملات زبان ایما و اشاره آمریکائی استفاده می کردند .

زبان شناسانی که در باره زبان تحقیق می کنند معتقدند که توانائی ما برای زبان ، فطری و مادرزادی است . به عبارت دیگر انسانها با توانائی زبانی متولد می شوند . این مهم نیست که ما توانائی فیزیکی برای حرف زدن داریم یا نه چرا که زبان می تواند به طرق مختلف بیان شود . از طریق صحبت یا ایما و اشاره . دکتر پتیتو این تئوری را باور دارد و می خواهد آن را ثابت کند . او برای تحقیق بر روی حس شنوائی  کودکانی که یکی از والدینشان ناشنوا و دیگری شنوا است را طرح ریزی می کند . دکتر پتیتو می خواهد ببیند هنگامی که بچه ها دارای هر دو امکان یادگیری زبان ایما و اشاره و صحبت  کردن هستند چه اتفاق می افتد . آیا مغز انسان صحبت کردن را ترجیح می دهد؟ برخی از مطالعات بر روی کودکان فوق الذکر نشان می دهد که آنها به طور برابر از طریق دستها و صداهایشان پرگوئی می کنند . آنها همچنین اولین کلماتشان  را  در آن واحد  هم با صحبت و هم از طریق ایما و اشاره تولید می کنند .

استعداد و توانائی زبانی منحصراً از آن انسان است . مطالعات بیشتر در آینده ممکن است اثبات کند که نظام ایما و اشاره ناشنوایان ، برابر و معادل فیزیکی صحبت کردن است . اگر چنین باشد این تئوری قدیمی که تنها کلمات مورد تکلم زبان محسوب می شوند  ناگزیر به دگرگونی خواهد شد و تمام مفهوم  مربوط به ارتباطات انسانی معنی بسیار جدید و متفاوتی خواهد داشت .