هنرمند دارنده نشان درجه یک هنری مطرح کرد: کارهایی که مصداق زشت سازی است نه زیباسازی!
.
http://alikonline.ir/fa/fa/news/culture/item/2084-
هنرمند-دارنده-نشان-درجه-یک-هنری-مطرح-کرد-کارهایی-
که-مصداق-زشت-سازی-است-نه-زیباسازی
.
خبر درگذشت نشان تانیک، هنرمند پیکرتراش، یک بار دیگر نام وی را تیتر اول خبرگزاری ها کرد. تیتر اول روزنامه و نشریات شدن اتفاقی است که بعضا به صورت واکنش به مرگ مولف می افتد. و اما نگاه ایسنا به نشان تانیک تنها با اینگونه واکنش ها مفهوم نیافته است. این خبرگزاری زمانی که تانیک در قید حیات بود از زاویه شخصیت منتقد، که لایه اصلی شخصیت هنرمند را شکل می دهد موضوع را مطرح کرده و طی گفتگویی مفصل با نشان تانیک، شکل و شمایل پایتخت را نیز به نقد کشیده است که مشروح آن طی این شماره منتشر شده است. این گفت و شنود بدون دخل و تصرف باز نشر شده است.
نشان تانیک، هنرمند ارمنی درجه یک صنایع دستی است و مجسمه های «موزه پست» و «حمام گنجعلی خان کرمان» را ساخته است و همه کارهایش را با عکس ها و توضیحات اش در آلبومی جمع کرده تا نه تنها مسئولان بلکه خودش هم فراموش نکند خالق چه کارهایی بوده است.
به گزارش خبرنگار صنایع دستی ایسنا، تانیک به طور خودآموز از 12 سالگی ساخت مجسمه های موزه ای را شروع کرده است و حالا دو سالی می شود که کاری انجام نداده است. او پیش از این کارهایش را در کارگاه های خارج از تهران می ساخته.
این هنرمند می گوید: هر کسی که یک لیوان آب دست ما داده مدعی است. چند روز پیش در یکی از برنامه های صنایع دستی جوان 30 ساله ای که من را نمی شناخت گفت، موزه حمام گنجعلی خان کرمان را من ساخته ام! متاسفانه امروزه تقلب شایع شده است.
او ادامه می دهد: در سال 49 موزه «حمام گنجعلی خان» را به صورت جمعی راه اندازی کردیم و چهره های موزه را من و آقای جمال میربابایی ساختیم. چند سال پیش مجسمه های خراب شده قسمت گرمخانه حمام گنجعلی خان را دوباره به من سفارش دادند و من هم آنها را ساختم و تحویل دادم.
مجسمه «فرامرز پایور» در موزه موسیقی، مجسمه های دکتر «شریعتی»، «باهنر» و «رجایی» در «موزه عبرت» ساخته دست «نشان تانیک» هستند.
دیداری با هنرمندان ارمنی
این هنرمند همان طور که آلبوم کارهایش را مقابل خبرنگاران، مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی، گردشگری و معاون صنایع دستی استان تهران که به مناسبت آغاز سال نو میلادی به دیدنش رفته اند، ورق می زند از خاطراتش می گوید: زمانی که آیت الله خامنه ای رییس جمهور بودند، مجسمه شهریار را ساختم و واسطه ای مجسمه را نزد ایشان برد و همان زمان دو تقدیر نامه برایم نوشتند و قرار شد از آن مجسمه به تعداد 5000 تکثیر تا در مراسم های ادبی و فرهنگی به مهمانان ایرانی و خارجی هدیه داده شود. متاسفانه به دلیل برخی حسادت های مدیریتی این کار تنها با ساخت 100 نمونه متوقف شد.
تانیک قبل از سال 45 کناراستاد «ارژنگ نژاد» (سازنده مجسمه تمام قد فردوسی در توس) به صورت متناوب کار کرده و بعدها به پیشنهاد یکی از دوستان صمیمی استاد ارژنگ نژاد در موزه مردم شناسی کاخ گلستان مشغول به کار می شود. او حالا 34 سال است که مجسمه می سازد.
مجسمه «کمال الملک» در کاخ گلستان را نیز تانیک ساخته است و می گوید: قرار بود این مجسمه به برنز تبدیل شود اما با تغییرات مدیریتی انجام آن منتفی شد.
این هنرمند ارمنی حالا 74 ساله است و در پاسخ به رجبعلی خسروآبادی- مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان تهران که می‌پرسد اگر فرصت کاری پیش بیاید، آن را انجام می‌دهید؟ بیان می‌کند: اگر فرصتی کاری پیش بیاید چرا انجام ندهم.
او درباره اینکه چرا در حال حاضر سفارشی به هنرمندان مجسمه ساز داده نمی شود، اظهار می کند: شهرداری و اطرافیانش تمام کارها را قبضه کرده‌اند. برای مثال مجسمه سربازان هخامنشی را از چین وارد کرده اند. عده ای هستند که کارها را منحصر به خودشان کرده اند و مصداق همان ضرب المثلی است که می گوید «هر چه بگندد نمک اش می زنند، وای به روزی که بگندد نمک».
تانیک اضافه می کند: برای مثال یکی از کارمندان فاسد اخراج می شود و با توجه به رابطه و ضابطه ای که برقرار کرده، کارهای سفارشی را با در نظر گرفتن حق کمیسیون خودش و با قیمت بسیار پایین به دانشجویان می دهد. اگر شما از جاده آزادگان رد شده باشید، کارهای افتزاحی را می بینید. من نمی دانم چطور چنین کارهایی را می پذیرند! این کارها مصداق زشت سازی است نه زیباسازی.
دیداری با هنرمندان ارمنی
این هنرمند بیان می‌کند: در دوره های تاریخی به دلیل حساسیت هایی، نقاشی و مجسمه سازی مورد کم لطفی قرار گرفتند اما باز هم نقاشی خوشبخت تر از مجسمه سازی است.
اما خسروآبادی به عنوان مقام مسئول در عید دیدنی سال نو میلادی قول می دهد تا بعد از گفت‌وگو با رییس سازمان زیباسازی شهرداری بتواند هماهنگی ایجاد کند تا از این هنرمند برجسته در ساخت مجسمه های شهری کمک بگیرند.
او همچنین اضافه می کند: تا کنون تعاملات خوبی در حوزه میراث فرهنگی و گردشگری با شهرداری انجام شده و تلاش می کنیم که در حوزه صنایع دستی هم این تعاملات را به وجود بیاوریم تا بازارچه های صنایع دستی دائم و موقت راه بیاندازیم و کمیته ای راه اندازی کنیم تا از هنرمندان صنایع دستی استفاده مطلوب تری صورت بگیرد و دست دلالان نیز در این کار کوتاه شود.
معاون میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری در پاسخ به این هنرمند ارمنی که می‌گوید، اگر از ابتدای تا انتهای خیابان ویلا قدم بزنید حداقل 200 فروشگاه صنایع دستی وجود دارد که حتا یک مشتری هم در آن نمی بینید در حالی که ایران جزو ده کشور اول گردشگری دنیا است؛ بیان می کند: برخی از مسئولان استقبال خوبی در برخی از موارد می کنند. استدلال من این است گاهی اوقات فرصت ها مهیا می شوند اما قابلیت ها به دسترسی نمی رسد و گاهی قابلیت ها وجود دارند و فرصت ها از دست می روند.
خسروآبادی ادامه می دهد: احساس می کنم زمینه انتقال فراهم است و به نوعی دستگاه هایی که می توانند حمایت گر این قضیه شوند و این فرصت ها را به هم مرتبط کنند وجود دارد. البته در دو سال گذشته ما نیز سعی کردیم به این فرصت ها شکل دهیم اما بیشتر از این جای کار داریم و معتقدیم از هنرهای دستی خودمان نتوانستیم به خوبی استفاده کنیم. امیدوارم با راهنمایی های شما بتوانیم در این عرصه گام برداریم.
تانیک نیز با بیان اینکه تبلیغات ما بسیار ضعیف است و خارجی ها می توانند کمترین کارها را با تبلیغ به دنیا معرفی کنند، اضافه می کند: کارهای آقای کاتوزیان را کمتر در مجله ها می بینید اما کافی بود این هنرمند اروپایی یا آمریکایی باشد تا دنیا پر از عکس های او شود.
این هنرمند در پاسخ به اینکه تا چه اندازه نقاشی به شیوه رئال در شرایط فعلی می تواند پاسخگو باشد؟ بیان می کند: من آدم بدی نیستم اما واقعیت ها را می گویم. استعمار یک جنبه ندارد از طریق راه های متفاوت بین مردم نفوذ می کند. یکی از این راه ها در رژیم گذشته ساخت موزه هنرهای معاصر و تبلیغ هنرهای این چنینی بود. من روزی چند مجله و روزنامه می خوانم به طوری که از کارم عقب می مانم.
او به نمونه هایی از نقاشی های مدرن نقاشان اروپایی که روی تقویمی چاپ شده است اشاره می کند و می گوید: این هنرها که تنها چند خط را نشان می دهند چه حرفی می توانند برای گفتن داشته باشند؟ هنرمندان این آثار سال ها نمی توانند حتا یک خط از کارهای استاد کاتوزیان را طراحی کنند. اما خارجی ها قدرت توجیه و تبلیغ را دارند.
تانیک ادامه می دهد: متاسفانه این روزها باب شده هر کس هر خط کج و کوله ای می کشد اسمش را هنر می گذارد. زمانی هم که از او می پرسیم این چیست؟ می گوید هر چه که شما فکرش را بکنید! هر کسی که شروع به خلق کاری می کند فکری در ذهنش دارد که آن را روی پارچه و بوم می آورد نه اینکه با فکر دیگری کار کنید.
این هنرمند بعد از آن که لوح تقدیرهای گذشته اش را به خبرنگاران، خسروآبادی و شهرام مریخی معاون صنایع دستی استان تهران نشان می دهد، لوح دیگری از مدیرکل میراث فرهنگی دریافت می کند و آن را به دیگر خاطرات و افتخارش اضافه می کند.