به کار گیری شبکه های اجتماعی در بهار عربی
توشتهCatherine O'Donnell
ترجمه گارگین فتائی
.
در قرن بیست و یکم انقلاب ممکن نیست از طریق تلویزیون باشد اما به همان نحو توئیتری ، بلاگی و سازمان یافته در فیس بوک خواهد بود . بعد از تجزیه و تحلیل بیش از سه میلیون توئیت ، گیگابایت ها فیلم یوتیوب و محتوا و هزاران پست ارسالی از طریق بلاگ ها . یک مطالعه جدید نشان می دهد که شبکه های اجتماعی یک نقش مرکزی در شکل دادن به منازعات سیاسی بهار عربی ایفا کرده اند . مکالمات در مورد انقلاب غالباً از حوادث عمده پیشی گرفت و شبکه های اجتماعی داستانهای الهام بخشی از اعتراض را به مرزهای بین المللی رساندند .
به گفتهء فیلیپ هاوارد Philip Howardرئیس پروژه ودانشیار ارتباطات در دانشگاه واشنگتن "شواهد ما نشان می دهد که شبکه های اجتماعی سیلی از پیامها در مورد آزادی و دموکراسی در سطح خاور میانه و شمال آفریقا ارسال کردند و به برپائی انتظاراتی برای موفقیت شورش سیاسی کمک نمودند . مردمی که در دموکراسی منافع مشترک داشتند شبکه های اجتماعی گسترده ساخته و فعالیت سیاسی را از طریق آنها سازمان دادند . شبکه های اجتماعی بخش انتقادی از ویروس یابی برای آزادی بیشتر شدند . برای مثال در طی هفته قبل از کناره گیری رئیس جمهور حسنی مبارک میزان کلی توئیت ها از مصر و کل دنیا از دو هزار و سیصد در یک روز به دویست و سی هزار در روز بالغ شد . ویدیوهای محتوای اعتراض و تفاسیر سیاسی ویروسی شدند . بیش از بیست و سه ویدیو تقریباً پنج و نیم میلیون بازدید داشتند. میزان محتوای تولید شده آنلاین از سوی گروه های سیاسی مخالف در فیس بوک و بلاگ های سیاسی به طور چشم گیری افزایش یافت . ؟
هاوارد می گوید "توئیتر به ما نشان داد که واضح ترین دلیلی که افراد به مکالمات دموکراتیک ملحق می شوند در طی انقلاب بوده است . توئیتر پنجره وسیع تری به دنیای مکالمات دیجیتالی باز می کند یعنی تعدادی از گوشیهایی که احتمالاً در گیر فرستاتن پیامک بودند و عکس یا پیامهاری صوتی . "برای مثال در تونس کمتر از بیست درصد جمعیت از شبکه های اجتماعی استفاده می کنند اما تقریباً هر کسی به گوشی موبایل دسترسی دارد .
بحث های سیاسی در بلاگها از دگرگونی دیدگاه عمومی هم در تونس و هم مصر خبر می داد . در تونس مکالمه در باره آزادی ، دموکراسی و انقلاب در بلاگها و در توئیتر غالباً از اعتاراضات گروهی پیشی می گرفتند . بیست درصد از بلاگها هنگامی که بن علی در چهاردم ژوئن از کار کناره گیری کرد رهبری وی را داشتند ارزیابی می کردند بعنی پنج درصد از ماه قبلی بالاتر . متعاقباً موضوع اصلی برای بلاگهای تونسی "انقلاب "بود تا اینکه اجتماعی حد اقل صدهزار نفری از مردم سرانجام بر کناره گیری رهبر باقی مانده رژیم از قدرت فشار آوردند .
در مورد هر دو انلاب تونس و مصر بحث از مرزها فراتر رفت . دو هفته بعد از کناره گیری مبارک به طور متوسط دو هزار توئیت در روز از مردم کشورهای همسایه در مورد وضعیت سیاسی در مصر وجود داشت . در تونس بعد از کناره گیری علی حدود دو هزار و دویست توئیت در روز صورت می گیرفت.
به عبارت دیگر به گفته هوارد "مردم سراسر این منطقه به سمت یک مکالمه مبسوط در مورد شورش اجتماعی کشیده شدند . موفقیت درخواست ها برای تغییرات سیاسی در مصر و تونس منجبر به این شد که افراد در کشورهای دیگر این مکالمات را انتخاب کنند و این امر به ایجاد بحث در آن مناطق کمک نمود "هوارد می گوید که گر چه شبکه های اجتماعی باعث تغییر فاحش در شمال آفریقا نشدند اما آنها ظرفیت شهروندان را برای تاثیر گزاری بر سیاستهای محلی تغییر دادند . فعالیت های آنلاین ، یک بوم شناسی مجازی از جامعهء مدنی را که در مورد موضوعات پر جر و بحثی که نمی توانست به صورت عموم و آشکار مورد بحث قرار گیرد ایجاد کرده بود . به صورت طعنه آمیزی دولت بر روی شبکه های اجتماعی که ممکن بود باعث تحریک بیشتر فعالیت عمومی شود مخصوصاً در مصر محدودیت ایجاد کرد . هوارد می گوید " مردمی که به خاطر تلاش برای خاموشی اینترنت جدا شده بودند اکثراً مصریان طبقه متوسط بودند اینها وقتی که نمی توانستند آشفتگی در میان شبکه های اجتماعی را دنبال کنند می توانستند به خیابانها بریزند .
او می گوید "حوادث اخیر نشان می دهد که احساس نارضایتی مشترک و بالقوه برای تغییر می تواند به سرعت توسعه یابد این دیکتاتورها برای زمان طولانی دشمنانی داشتند اما آنها تکه پاره و پراکنده بودند بنابراین طرفهای مخالف از شبکه های اجتماعی برای تعیین اهداف ، ساختن انسجام و سازمان دادن تظاهرات استفاده کردند ."
