غریب
گارگین فتائی
پندار در ذهنت چگونه من غریبم
از عمق روح و جسم و جان و تن غریبم
دنیا بُوَد بس آشنا از دید مردم
در این دیار آشنایی من غریبم
هر روز گریم در دل تنگم که آخِر
از فرط تنهایی کند شیون غریبم
سوز فراغ از عشق یار بی نشانه
داغی به قلبم کرده چون آهن غریبم
کی یابم آنی که بدارد دوست رویم !
خستم به کوی و برزن از گشتن غریبم