سخنان برخی از دانش آموزان یک دبیرستان در باره بازیهای کامپیوتری
ترجمه گارگین فتائی
من سباستین هستم و هفده سال دارم . من یک بازیگر کامپیوتری هستم . سالها شنیده ام که مردم به من می گویند این بازیها مضر هستند و مرا مضطرب خواهند ساخت و آنها بسیار اعتیاد آور هستند. خوب من در تمام طول دبیرستان بازی کرده ام و با این عقیده مخالفم . من خودم تجربه مستقیم دارم. من یک دانش آموز با فاتخار هستم و زندگی اجتماعی فعالی دارم ، عضو دو کلوب و در یک تیم دو و میدانی هستم . من فکر می کنم بازیهای ویدیویی به من در دانش آموز بهتر شدن کمک کردند . من در حل مشکلات انعطاف پذیرتر هستم زیرا به سرعت آنها را حل می کنم . زندگی اجتماعی من پیشرفت کرده زیرا با دوستان دیگرم بازی کامپیوتری انجام می دهم در واقع سطح توجه من نسبت به سالهای مدرسه راهنمایی افزایش یافته است .
نام من نانسی است و من عاشق تماس و رابطه از طریق بازیهای ویدویی هستم روی هم رفته وقتی شما دارید بازی آنلاین می کنید شما تنها نیستید زیرا شما به طور اتفاقی با افرادی از همه نقاط دنیا حرف میزنید . مادرم به من می گوید که من دارم از این بازیها به عنوان جایگزینی برای گذراندن زمان کیفی با خانواده استفاده می کنم . پدر من هم از این نگزان بود که من از این بازیها به عنوان شکلی از گریز استفاده می کنم و من نگرانیشان را می فهمم زیرا دوست من کاملاً به بازی کامپیوتری معتاد شد و احساس می کرد که تمام طول روز مجبور به بازی کردن است اما من مثل او نیستم . بازی کامپیوتری فعالیت بزرگی برای نوجوانان است .
من سیان هستم . من نسبت به روشی که این بازیها به افراد در دوستی باهمدیگر یاد می دهند نگران هستم البته مثل هر چیز دیگری شما ناگزیر به بازی کردن در حد اعتدال هستید شما نمی توانید هر روز پشت کامپیوتر باشید اما لذت بازیهای آنلاین این است که شما می توانید در هر زمانی بازی کنید بنابراین شما مقدار زیادی انعطاف دارید . من همچنین فکر می کنم که این بازیها به افراد ، مهارتهای سودمندی یاد می دهند نظیر اینکه چه تدایری ارائه داده و چگونه خود را بر سناریوها تطبیق دهیم .
