شادباش جشن نوروز

شادباش جشن نوروز

نوروز باستانی

یادگار جمشید پیشدادی

چیرگی اهورامزدا بر اهریمن

پیروزی روشنائی بر تاریکی

و سال نو ایرانی ،سال 1396 خورشیدی

بر همهء ایرانیان و جهانیان

گرامی و خجسته باد

بر چهره گل نسیم نوروز خوش است

در صحن چمن روی دل‌افروز خوش است

از دی که گذشت هر چه گویی خوش نیست

خوش باش و ز دی مگو که امروز خوش است

حکیم عمر خیام

لحظه و ساعت تحویل سال 1396 هجری شمسی

ساعت ۱۳و ۵۸دقیقه و ۴۰ثانیه روز دوشنبه ۳۰اسفند ۱۳۹۵هجری شمسی,

 مطابق با ۲۱جمادی الثانیه ۱۴۳۸هجری قمری

 و ۲۰مارس ۲۰۱۷میلادی

همچنین این سال برابر است با

سال های ... 5777/5778 عبری

3755 زرتشتی

2576 هخامنشی

نوروز در تخت جمشید

آرزویی برای همه

امسال سال خروسه

مجمع عمومی سازمان ملل در سال ۲۰۱۰با تصویب قطعنامه‌ای ۲۱مارس برابر با اول فروردین را روز جهانی نوروز اعلام کرد.

پیش از آن در تاریخ ۸مهر ۱۳۸۸خورشیدی، نوروز به توسط سازمان علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد، به عنوان میراث معنوی، به ثبت جهانی رسیده‌بود

جغرافیای نوروز با نام نوروز یا مشابه آن، سراسر خاورمیانه، بالکان، قزاقستان، تاتارستان، در آسیای میانه چین غربی (ترکستان چین)، سودان، زنگبار، در آسیای کوچک سراسر قفقاز تا آستراخان و نیز آمریکای شمالی، هندوستان، پاکستان، بنگلادش، بوتان، نپال و تبت را شامل می‌شود.[۵۸]

شعری از استاد ابراهیم پور داوود در وصف بهار

ضمن شادباش نوروز با همه دوستان

هند ، سرزمینی است با عجایب فراوان و ملتها و ادیان گوناگون . در شعر زیر استاد ابراهیم پورداوود ، زبانشناس برجستهء ایرانی در طی سفری به هند سروده و در آن ضمن شادباش بهار ، ادیان گوناگون موجود در این سرزمین را به تصویر کشیده و همگی آنها را به صلح و دوستی و آرامش فرا می خواند

بهار در ویسوبهارتی(1)

استاد ابراهیم پروداوود

.

نوبهار است چرا روی به صحرا نکنی

گل که از پرده برون گشته تماشا نکنی

ز چه رو بسته زبان ، کنج سرا بنشینی

همچو مرغان به خروش آمده غوغا نکنی

نک که سنبل به چمن پرچم(2) گیسو افشاند

نکند چشم بر آن نرگس آسان نکنی

لاله چون آتش زرتشت بر افروخت به باغ

نَسِزَد سجده بر این پیک اهورا نکنی

دشت ، همچون پر طاووس شده رنگارنگ

خوش نباشد که سپاسی ز برهما(3) نکنی

باد ، آراست جهان را چو یکی نغز عروس

نیست زیبنده که یادی ز کریشنا (4) نکنی

هند پیوسته فسرده است به هنگام بهار

گر تو اندیشهء بهبودی فردا نکنی

جنگ دینی ننهد روی سوی نیروانا(5)

تا دل خویش ، پر از مهر ، چو بودا نکنی

درد دیرینهء این بود بماند پایا

از مسیحا نشوی رو به چلیپا نکنی

آری از بردگی آزاد نگردد سیتا

تا نبردی پی دلدار ، چو راما نکنی(6)

مادر هند بماند ز تو بس نا خشنود

گر تو این کشور چون خاک اشوکا (7) نکنی

ناید از ویشنو(8) زین بیش نگهداری هند

تا که جان بهر بهارت(9)  پی شیوا (10) نکنی

زیرنویس

1: این شعر ، یادگاری است از نوروز سال 1312

2: در اینجا پرچم به معنای ریشه است

3: برهما آفریدگار بزرگ هندوان

4: کریشنا خداوند باروری و فراوانی در هند است

5: نیروانا در واقع کمال مطلوب در آئین بودایی است

6: رام و سیتا از دلدادگان و عشاق معروف هندی می باشند

7: اشوکا از پادشاهان قرن سوم پیش از میلاد هند است که زمان سلطنت وی از بهترین دوران شکوفایی تمدن هند بوده است

8: ویشنو پروردگار زندگی نزد هندیان

9: بهارت یا بهارات ، عنوانی است که به هندوستان داده اند

10: شیوا ، خداوندگار مرگ در نزد هندیان

برگرفته از کتاب آناهیتا

نوشته ابراهیم پورداوود

به کوشش مرتضی گرجی

انتشارات افراسیاب

چاپ اول 1380

صفحات 383و384