جاده

جاده

رضا اشعاری

تو جاده عابری نیست

کوچ مسافری نیست

چراغ شعر نابی

تو دست شاعری نیست

خورشید خانم دوباره

ت.ی کدوم حصاره

شبای بی ستاره

چرا سحر نداره

زخمیه بال پرواز

حنجره های آوئاز

دلم گرفته تنگه

ابریه آسمون باز

کاشکی یکی بخونه

یه شعر عاشقونه

تو کوچه نور به پا شه

چشم سپیده وا شه

باید سفر کنم از

این شب غم گرفته

از شب سرما زده

دیگه دلم گرفته

می خوام چراغ راه شم

چشم سفیده باشم

از غربتما بگم

تو کوچه نور به پا شم

می خوام یه فصل تازه

از من و تو بسازم

با عشق تو تو قلب

شبای غم بتازم