نظر آقای ابراهیم شفیعی در مورد پیدا کردن حلقه ای بین فرهنگ قدیم و فرهنگ کنونی ایران
در مورد پست قبلی که مربوط به ارتباط بین دوفرهنگ قدیم و جدید ایران بود دوست گرامی ابراهیم شفیعی نظری گذاشتند که به نظرم بسیر پخته و منطقی و به جا و البته بر اساس اعتدال ارائه شده است یه همین دلیل این نظر را یه صورت پست جداگانه ای قراردادم
سلام گارگین جان
من خیلی وقته به این نتیجه رسیدم که وقتی در مورد انسان وهمه مسائل مربوط به اون حرف میزنیم نباید کیفیت کل رو با کیفیت اجزاء یکی بدونیم!
در مورد ایران مخصوصا با نظر به الان من فکر میکنم همیشه در تاریخ ایران (جاهای دیگر رو نمیدونم!) انسانهای کوچک که تعدادشان هم کم نبوده ، پشت بزرگی انسانهای بزرگ قایم شده اند! دلیل بزرگی بیش از حد بزرگان ما هم همین است! چون یک تنه کار بسیاری را انجام داده اند!
در بحث دینی ، الان بنظرم کم کاری خیلی زیاد است! اما بزرگی پیشوایان دینی وعظمت آنها مجال برای ما پدید آورده!
از ان گذشته ما راه دیگری هم یافته ایم برای فرار از این واقعیات! راه بزرگ کردن یک موضوع برای گریز از موضوعی دیگر! چه بسا انسانهای بی فرهنگی که فقط یاد گرفته اند بگویند :"جانم فدای ایران!"، "کوروش!"، "ایران باستان!"، "اسلام"، "تشیع"و...! در حالیکه عملشان بوئی از آنچه میگویند ندارد!
راهی که ما یافته ایم بزرگ کردن تاریخ گذشته برای فرار از حال است! راه بزرگ کردن شعر برای پر کردن جای خالی اخلاق و ادب امروز است!
در حالیکه استاد زرین کوب یک شب در تلویزیون گفتند :"ایرانی چندهزار ساله، چندهزار ساله رفتار کن!" (قریب به این مضمون!)
....
خدانگهدارمون