غیبت کردن و وضعیت آن در ادیان توحیدی
جمع آوری از گارگین فتائی
غیبت کردن از دید هر کدام از ما عملی زشت و ناپسند است اما متاسفانه چون انسانیم و خواخواه لاجرم غیبت کردن در مورد خودمان را زشت می دانیم اما در خصوص دیگران تا هر چقدر که بتوانیم غیبت و بدگویی کنیم از دید خودمان ایرادی ندارد و مدام سعی خواهیم کرد که برای توجیه کار خود راه فرار قانونی و شرعی پیدا کنیم.
متاسفانه غیبت در جامعه ما رواج فراوان دارد و در این مورد فرقی بین پیروان ادیان مختلف و یا ملیت ها و اقوام گوناگون نیست.
ما بارها شاهد این بوده ایم که کسی جلوی روی خودمان از ما تعریف کرده و هر چه کلمات تمجید آمیز می دانسته بر زبان اورده ولی در غیاب ما و پیش روی دیگری از بدترین الفاظ در موردمان استفاده کرده است .
این در حالی است که در همه ادیان و بویژه چهار دین توحیدی موجود در ایران یعنی زرتشت ، یهود ، مسیح و اسلام آیات و روایات متعددی در قبح و مذمت غیبت کردن آمده است .
در اینجا ابتدا به بیانی کلی از غیبت پرداخته شده و سپس وضعیت آن در این چهار دین مورد بررسی قرار می گیرد