اختلال دو شخصیتی Bipolar disorder

اختلال دو شخصیتی  Bipolar disorder

جمع دآوری از گارگین فتائی

ممکن است شما در محیط کار یا تحصیل و یا ذر وبلاگ ها و ایمیل هایتان با افرادی برخورد کنید که دارای رفتاری متضاد هستند مثلاً در یک ساعت با شما خوب بوده و  به شما احترام می گذارند ولی پس از مدتی همان شخص نسبت به شما رفتاری توام با بی احترامی و پرخاشگرانه از خود بروز بدهد

به این حالت که در واقع یک نوع بیماری روانی قابل علاج است اختلال دوشخصیتی گویند

اختلال دوقطبی

اختلال دوقطبی (به انگلیسی: Bipolar disorder) (یا شیدایی - افسردگی‌) نوعی اختلال خلقی و یک بیماری روانی است. افراد مبتلا به این بیماری دچار تغییرات شدید خلق می‌شوند. اختلال دو قطبی به صورت معمول در آخر دوره نوجوانی یا اوائل دوره بزرگسالی تظاهر پیدا می‌کند. این بیماری انواع مختلفی دارد که مهمترین انواع آن اختلال دوقطبی نوع یک و اختلال دو قطبی نوع دو است. تفاوت این دو اختلال در وجود دوره شیدایی است؛ در نوع یک این حالت اتفاق می‌افتد ولی در نوع دو فرم خفیف‌تری از آن که هیپومانیا یا نیمه-شیدایی است، بروز می‌کند. شروع بیماری معمولاً با دوره‌ای از افسردگی می‌باشد و پس از یک یا چند دوره از افسردگی، دوره شیدایی بارز می‌شود. در تعداد کمتری از بیماران شروع بیماری با دوره شیدایی یا نیمه-شیدایی است.

دوره‌های شیدایی از چند روز تا چند ماه به طول می‌انجامند و معمولاً شدت آنها باعث می‌شود که بیمار نیازمند درمان جدی به صورت بستری یا همراه با مراقبت زیاد باشد. با فروکش کردن علایم، به خصوص در اوایل سیر بیماری، معمولاً فرد به وضعیت قبل از بیماری خود برمی‌گردد و به همین دلیل بسیاری از بیماران یا خانواده‌های آنان تصور می کنند بیماری کاملا ریشه کن شده و دیگر نیازی به ادامه درمان وجود ندارد. بنابراین درمان خود را قطع می‌کنند. اما قطع زودهنگام درمان خطر برگشت بیماری را بسیار افزایش می‌دهد و باعث می‌شود که بیماری در فاصله چند ماه عود کند.

نشانه‌ها

دوره شیدایی (خلق بالا)

دوره شیدایی (یا Mania) مشخصه تشخیص اختلال دوقطبی است. این بیماری با توجه به شدت این دوره طبقه‌بندی می‌شود. بیماران مبتلا ممکن است ناگهان از اوج شادی و خوشحالی به اوج غم و اندوه فرو روند و ارتباطی بین خُلق بیمار و آنچه که واقعاً در زندگی بیمار رخ می‌دهد وجود ندارد. دوره شیدایی می‌تواند شدت مختلفی از شیدایی خفیف (نیمه-شیدایی) تا شیدایی کامل با علائم جنون‌آمیز نظیر توهم یا کاتاتونیا، داشته باشد. در این دوره تمرکز کاهش پیدا می‌کند، نیاز به خواب کم می‌شود و بیمار توهم خودبزرگ‌بینی پیدا می‌کند. قضاوت بیمار ممکن است مختل شود و دست به ولخرجی‌های غیرمعمول یا رفتارهای غیرطبیعی بزند.

برخی از علایم ونشانه‌های این بیماری شامل موارد زیر می‌شود[۱]

بی‌قراری، افزایش انرﮊی و میزان فعالیت

خلق خیلی بالا واحساس نشاط شدید همراه با احساس خودبزرگ‌بینی

تحریک پذیری مفرط

صحبت کردن بی‌وقفه، مسابقه افکار، پریدن از موضوعی به موضوع دیگر با سرعت خیلی زیاد

عدم توانائی برای تمرکز، حواس‌پرتی

کاهش نیاز به خواب

اعتقادات غیر واقعی در مورد توانمندی‌ها و قدرت فرد

قضاوت ضعیف

ولخرجی

رفتار متفاوت از حالت معمول که مدتی طولانی ادامه داشته‌است

افزایش تمایلات جنسی

سوء مصرف داروها و مواد مخدر، الکل و داروهای محرک

رفتارهای اغواگرانه، مداخله جویانه، و پرخاشگرانه

دوره افسردگی (خلق پایین)

افسردگی می تواند قبل یا بعد از دوره شیدایی در این بیماران ایجاد شود. درصد کمی از بیماران ممکن است در طول بیماری خود اصلا افسردگی را تجربه نکنند.

دوره نیمه-شیدایی

دوره نیمه-شیدایی همان دوره شیدایی با شدت کمتر است که در آن علائم جنون و خودبزرگ‌بینی وجود ندارد. بسیاری از بیماران در دوره نیمه-شیدایی فعال‌تر از حالت عادی هستند، در حالی که بیماران در دوره شیدایی به دلیل کاهش تمرکز در فعالیت‌های خود دچار مشکل می‌شوند. خلاقیت در بعضی بیماران نیمه-شیدا افزایش پیدا می‌کند. بسیاری از بیماران علائم Hypersexuality را نشان می‌دهد. دوره نیمه-شیدایی ویژگی اختلال دوقطبی نوع دوم و اختلال خلق ادواری است اما می‌تواند در اختلال اسکیزوفرنیک ساز (Schizoaffective) نیز ظاهر شود. نیمه-شیدایی ویژگی اختلال دوقطبی نوع اول نیز هست و زمانی رخ می‌دهد که خلق بیمار بین وضعیت‌های عادی و شیدایی نوسان می‌کند.

دوره خلق ترکیبی

خلق ترکیبی (یا Mixed State) وضعیتی است که در آن هر دو علائم شیدایی و افسردگی به طور همزمان بروز می‌کنند (مثلا تحریک‌پذیری، اضطراب، خستگی، احساس گناه، پرخاشگری، تحریک‌پذیری، تفکرات خودکشی، ترس، شک یا پارانویا، صحبت بی‌وقفه و خشم). به عنوان نمونه، حالت گریه در وضعیت شیدایی یا تفکرات سریع در وضعیت افسردگی است. حالت‌های ترکیبی معمولاً خطرناک‌ترین دوره در بیماری‌های خلقی هستند زیرا رفتارهایی مانند سوء مصرف مواد، بیماری پانیک و اقدام به خودکشی تا حد زیادی افزایش پیدا می‌کنند.

تشخیص و زیردسته‌ها

معمولا اختلال دوقطبی به زیردسته‌های زیر طبقه‌بندی می‌شود :

اختلال دوقطبی نوع اول

وجود یک یا چند دوره شیدایی. وجود دوره افسردگی یا نیم-شیدایی برای تشخیص الزامی نیست اما گاهی اوقات اتفاق می‌افتد.

اختلال دوقطبی نوع دوم

عدم وجود دوره شیدایی، وجود یک یا چند دوره نیمه-شیدایی (یا Hypomania) و یک یا چند دوره افسردگی اساسی.

اختلال خلق ادواری

دوره‌های نیمه-شیدایی همراه با دوره‌هایی از افسردگی که به اندازه افسردگی اساسی نباشند.

تناوب سریع [ویرایش]بیشتر افرادی که دارای اختلال دوقطبی تشخیص داده میشوند، دارای تعداد دوره، به متوسط 0.4 تا 0.7 در سال، با طول سه تا شش ماه هستند. تناوب سریع به افرادی اطلاق می‌شود که بیشتر از سه دوره در سال را تجربه می‌کنند. بخش قابل توجهی از بیماران دوقطبی شامل این عنوان می‌شوند. در برخی منابع عناوین تناوب بسیار سریع و تناوب به شدت سریع یا تناوب بسیار بسیار سریع تعریف شده‌اند. یک تعریف از تناوب بسیار بسیار سریع، تغییر خلق در طول بازه 24 تا 48 ساعت است.

علل پیدایش

گرچه دلیل قطعی برای این اختلالات هنوز شناخته نشده است، اما محققان بر این باورند که اختلالات دوقطبی منشا ارثی دارد وترکیب ژنتیکی افراد بیشتر از تربیت آنها در این اختلالات موثر است. ممکن است مشکل فیزیکی در قسمتی از مغز که کنترل حالات روحی را به عهده دارد عامل این اختلالات باشد. به این دلیل است که این اختلالات با دارو قابل درمان هستند. همچنین نوسانات خلقی ممکن است گاهی توسط استرس و یا بیماری بوجود بیایند.[۲]

بیماران مشهور

از افراد مشهور مبتلا به این بیماری می‌توان ونسان ونگوگ، لودویگ ون بتهوون، ناپلئون بناپارت، ارنست همینگوی، وینستون چرچیل، آیزاک نیوتن، ويرجينيا وولف را نام برد، چرچیل این بیماری را سگ سیاه می‌نامید.[۳]

پانویس

 1.↑ اختلالات دو قطبی(افسردگی شیدایی)وبگاه انجمن روانپزشکان ایران

2.↑ تعریف اختلال دوقطبی و نشانه‌هاThe Royal College of Psychiatrists

3.↑ بیماری دو قطبی شخصیت‌های مشهور وبگاه آفتاب برگرفته از روزنامه سلامت

ختلال رفتاری در تشخیص (disorder Bipolar) یک نوع بیماری روانی است

که با ایجاد اختلال در نفر باعث بروز تغییرات و دگرگونی های ناگهانی در رفتار ، حالات ، انرژی و توانایی عملکرد فرد مبتلا می شود . ممکن است هر فردی در زندگی شخصی به دلایل مختلف مانند شرایط محیط زندگی ، فشار کاری و ... تغییراتی در حالات و رفتار خود مشاهده کند مثلا این که یک روز کاملا شاد و بشاش و پر انرژی است و در روز دیگر افسرده و کسل و بی حال ، این قبیل تغییرات در حالات رفتار انسان طبیعی است و گاهی پیش می آید و با بیماری دو شخصیتی کاملا متفاوت است .

این بیماری می تواند در پی یک خودکشی ناموفق ، بر هم خوردن یک رابطه عاطفی ، طلاق و جدایی و از دست دادن شغل و تهدید شدن موقعیت اجتماعی فرد رخ دهد .

یک خبر خوب برای همه این بیماران این است که اختلال دو شخصیتی قابل درمان است و بیماران پس از طی کردن پروسه درمانی خود می توانند از یک زندگی عادی لذت ببرند .

نشانه های این بیماری روانی معمولا در پایان دوره کودکی و شروع بلوغ می نماید و حداکثر موارد در سنین بزرگسالی خود را نشان می دهد . بنابراین ممکن است فردی سالها از این اختلال رفتاری رنج ببرد ولی به دنبال تشخیص و درمان آن نباشد

گسترش بیماری دوقطبی (دوشخصیتی)     

گاهی شاد و شنگول و گاهی بدخلق و عصبی.گاهی خندان و با روی گشاده جواب خانواده را می‌دهیم و گاهی با عصبانیت.

این حالت، نشانگر بیماری روانی است که پزشکان به آن بیماری دوقطبی می‌گویند. در جامعه ما به دلایل مختلف این بیماری رایج است و خیلی از ما این ویژگی‌ها را جدی نمی‌گیریم و برای معالجه آن حاضر به مراجعه به روانشناس نیستیم چراکه براساس یک تفکر اشتباه قدیمی فکر می‌کنیم ممکن است به ما انگ دیوانه بودن بزنند.

در حالی‌که خیلی از این مشکلات قابل حل است و کافی است این واقعیت را بپذیریم که ما از نظر روحی متعادل نیستیم و مشکل داریم.

به اعتقاد پزشکان، معتادان و مصرف‌کنندگان داروهای مخدر مثل داروهای کروتون و افرادی که در شیفت‌های شب کار می‌کنند، از جمله افرادی هستند که دچار این بیماری می‌شوند.

اختلال دوقطبی چیست؟ خیلی از ما دوقطبی هستیم

ممکن است این سوال برای شما پیش بیاید که چه اشکالی دارد که شخصی انرژی زیادی داشته باشد؟ مشکل این است که شما شاید کارهای اغراق‌آمیز یا غیرعاقلانه‌ای طی حالت مانیایی (شوق افراطی) انجام دهید. بسیاری از عقاید شما غیرمنطقی هستند و حرف‌های اغراق‌آمیز شما ممکن است حتی بهترین دوست‌هایتان را هم با شما غریبه کند. بعد از این مرحله، انرژی شما پایین می‌آید وقتی این اتفاق می‌افتد شما به افسردگی شدید می‌رسید. ۱۰ تا ۱۵ درصد از افرادی که اختلال دوقطبی دارند این حالات خود را با خودکشی پایان می‌دهند.

این بیماری در مردان ابتدا حالت‌های مانیک و در خانم‌ها حالت‌های افسردگی ایجاد می‌کند. هرچه این اختلال زودتر شروع شود، دوره‌ این بیماری شدیدتر خواهد بود.

این اختلال در صورتی که کنترل نشود، در زندگی شخصی، خانوادگی و شغلی فرد، آشفتگی به وجود می‌آورد و شخص خسارت می‌بیند و نشانه‌های بیماری در طول زندگی فرد تکرار می‌شوند. خبر خوب این است که اختلال دوقطبی یکی از بیماری‌های روانی قابل درمان است و همه‌ افرادی که از اختلال شدید دو قطبی رنج می‌برند، درگیر اختلالات شدید این بیماری نمی‌شوند.

برخی افراد از اختلال Cyclothymic (تغییر وضع مزاجی و روحی از شادابی، فعالیت ، غمگینی و....) رنج می‌برند، مشکلی با شدت کمتر، به همراه بی‌ثبات بودن رفتار که زمان کوتاه‌تری دارد و ضعف کمتری نسبت به حالت قبل ایجاد می‌کند. در صورتی‌که اختلال دوقطبی گسیختگی زیادی را در زندگی فرد به‌وجود می‌آورد، خیلی از افرادی که از اشکال ملایم این بیماری رنج می‌برند رهبران قوی و مبتکری هستند.

در حقیقت طبق شواهد موجود گفته می‌شود افراد بزرگی در تاریخ بودند که از اختلال دو قطبی یا اختلالاتی شبیه به آن رنج می‌بردند. در بین آنها شخصیت‌های سیاسی همچون چرچیل، دنیل و بستر و موسولینی، رهبران مذهبی همچون جوزف اسمیت (بنیانگذار مورمونیسم) ویلیام کوپر (شاعر و سراینده) و سی‌.تی استاد (مؤسس جنبش مذهبی دانش‌آموزان) وجود دارند.

مانیا (شوق افراطی)

اشخاصی که در حالت مانیایی به سر می‌برند به‌شدت تحریک‌پذیر، بدخلق و پرتکاپو هستند. آنها به خواب کمی احتیاج دارند (دو یا سه ساعت در شب حالت معمول آن است)، سریع و با فشار حرف می‌زنند افکار دوره‌ای دارند و ممکن است به‌طور ناگهانی از موضوعی به موضوع دیگری که هیچ ربطی به هم ندارند، بپردازند، گیج و بی‌ملاحظه هستند، بی‌پروا رانندگی می‌کنند، شدیدا شاد و سرمست هستند هزارها دلار را به سرعت خرج می‌کنند. بسیاری از آنها احساس اغراق‌آمیزی از اهمیت یا توانایی‌هایشان دارند.

در حالت‌های مانیایی خفیف‌تر انرژی زیاد، تفکر سریع و احتیاج به خواب کم به‌طور موقت می‌تواند به نوآوری باورنکردنی تبدیل شود. همچنین این افراد می‌توانند بسیار زودجوش و اجتماعی باشند و شاید به اینکه افراد قابلی در سخنرانی هستند یا گرم‌کننده‌ مجالس هستند، ایمان بیاورند.

در مانیایی شدید، افراد به یک بیمار روانی تبدیل می‌شوند بدین معنی که مراحل فکری یا توانایی‌شان برای قضاوت درباره‌ حقیقت همخوانی ندارند. آنها شاید درباره‌ توانایی‌هایشان اعتماد زیادی پیدا کنند ومعتقدندکه قدرت پیش‌بینی آینده را دارند.

بعضی اوقات یک فرد مذهبی با اختلال دوقطبی، ممکن است مسوولیت‌های روزانه‌اش را رها کرده و تمام وقتش را به خواندن کتاب مقدس بپردازد و ساعت‌ها با یک نفر در مورد خدا صحبت کند.

افراد بسیاری با این اختلال باید به پزشکان زیادی طی چندین سال مراجعه کنند تا یک نفر دلیل اصلی را کشف کند.

تشخیص حالت شادمانی که بخشی از اختلال دوقطبی است در ابتدا سخت است. بسیاری از مردم فکر می‌کنند که یک شخص مانیک یک شخص شاد و با انرژی است، آنها نمی‌دانند که مانیا ممکن است باعث شود شخص پارانئید، زودرنج، تحریک‌پذیر و بسیار قوی شود. مانیای خفیف ممکن است با نوسانات معمولی رفتار، اشتباه گرفته شود.

افسردگی

قسمت دیگر اختلال دوقطبی مخالف حالت مانیایی است. افرادی که در حالت افسردگی هستند احساس غم و دلتنگی می‌کنند، سطح انرژی پایینی دارند، مقدار خواب آنها افزایش یا کاهش یافته است، به فعالیت‌های لذتبخش بی‌علاقه شده‌اند، احساس بی‌ارزشی می‌کنند، نمی‌توانند تمرکز کنند و افکار مرتبط با خودکشی دارند. افراد در حالت افسردگی عموما احساس گناه می‌کنند و خودشان را محکوم می‌کنند وفکر می کنند که خدا آنها را دوست ندارد و رستگاری خود را از دست داده‌اند.

استرس خانواده

هر دو حالت مانیایی و افسردگی تنش باورنکردنی را برای افراد خانواده و دوستان ایجاد می‌کند. از آنجایی که افراد در حالت مانیایی غیرمنطقی هستند و رفتار نسنجیده‌ای دارند، اعضای خانواده می‌ترسند که این افراد کاری مضر یا خطرناک انجام دهند. این افراد شاید خانواده را به قرض و بدهی‌های سنگین گرفتار کنند، کارهای متفاوتی انجام دهند، کارشان را ترک کنند و رفتارهای احمقانه‌ای از خود بروز دهند. اعضای خانواده افراد افسرده وقتی بارها تلاش آنها برای حمایت و تشویق شخص رد می‌شود، خیلی ناامید می‌شوند.

ترجمه : آذر حکمت نیا

منابع

پایگاه اطلاع رسانی پزشکان ایران

http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%D8%AE%D8%AA%D9%84%D8%A7%D9%84_%D8%AF%D9%88%D9%82%D8%B7%D8%A8%DB%8C

http://forum.patoghu.com/thread26441.html

http://www.gostareshonline.com/health-food/15793-2009-08-02-12-12-15.html