وبلاگ هایی که روح را می خراشند

وبلاگ هایی که روح را می خراشند

گارگین فتائی

من برخی اوقات وب گردی می کنم تا ببینم چه چیزهای جالبی می تونم از توی این وبلاگ ها پیدا کنم .

دیروز که داشتم وب گردی می کردم با دو پدیده آزار دهنده رو به رو شدم

1: صداهای ناهنجار

صاحبان برخی وبلاگ ها برای جذب بیشتر مخاطب از آهنگ های خاصی توی وبلاگشون استفاده می کنند و یا اینکه چون این آهنگ رو دوست دارند توی وبلاگ گذاشته اند که عمدتاً شامل موسیقی پاپ و راک است من درسته که عاشق موسیقی کلاسیک هستم ولی با هیچ نوع از موسیقی مخالف نیستم .

مساله اینجاست که برخی از مدیران وبلاگ ها به جای گذاشتن یک موسیقی خوب و زیبا از صداهای ناهنجار مثل خش خش یا تق و تق و یا طبل خالی و یا سر و صداهایی که نمیشه اسمشون رو گذاشت موسیقی استفاده می کنند و روح را ازار می دهند .

همچنین برخی از وبلاگ ها نه کل آهنگ بلکه یک قطعهء کوتاه از آهنگ رو روی وبلاگ میزارند که تکرار مرتب این قطعه ، گوش را کلافه می سازند .

2: وبلاگ های پر از غم و ناامیدی

در این وبلاگ ها مدیران و نویسندگانش تنها از غم و اندوه و غصه و شکست در عشق و مرگ و خودکشی و افسردگی حرف می زنند و احتمالاً از این طریق می خواهند حس ترحم خوانندگان رو به سمت خودشون جلب کنند .

با این کارها نه تنها مخاطب و خواننده بیشتر نخواهد شد بلکه روز به روز از تعداد آنها کاسته خواهد شد زیرا در مورد صداهای ناهنجار ، مردم اعصاب شنیدن این گونه صداها رو ندارند و در مورد وبلاگ های غمگین ، مردم به اندازه کافی توی زندگی دارای مشکلات و غم و غصه هستند و چه بهتر است اگر از مشکلات حرف می زنیم لا اقل مطالب دیگر مثل مطالب طنز و شاد و یا آموزنده و جالب رو هم توی وبلاگمون بزاریم