لعنت بر این زندگی
اگه کسی منو آدم حساب می کنه لا اقل این متن رو بخونه لایک و کامنت پیشکشتون .
چقدر بی خوده !
می خوای از تنهائی در بیای دنبال همدم می گردی
اما آشقال گوشت هم نصیبت نمیشه
روزها و شبها همین طوری می گذره بدون عشق
و تو ناگزیری سکوت کنی و راضی باشی
و از روی ظاهر بگی دارم لذت می برم
از چی واقعاً ؟
از اینکه وقتی میری به قصد اشنائی با کسی
توی چت سلام میدی بد جوری می زنه تو ذوقت
یا اینکه میری توی همین فیس بوک و تلگرام به جای عشق و همدم
مدام یه سری باهات بحث می کنند و اعصابتو خورد می کنند
از چی باید لذت برد ؟
از اینکه وبلاگی درست کردی که هیچ کی محل سگ هم بهش نمی زاره؟
از اینکه میان دعوتت می کنن توی گروه های دوست یابی
اما هدفشون فقط تبلیغه؟
از اینکه یه نفر مال همه است
از اینکه احساس می کنی از بین این همه آدم
حتی یه نفر هم نیست که تو رو تحویل بگیره ؟
شما بودی چه احساسی پیدا می کردی؟
غیر از احساس پوچی و یا الکی می گفتی
شاید سرنوشت و تقدیر من اینه
و یا امید داشته باش و صد سال دیگه هم صبر کن
منی که برای یافتن دوست و همدم به دنیای مجازی پناه آوردم
یعنی توی دنیای حقیقی نتونستم موفق بشم
حالا باید این حا هم بخوره تو ذوقم
واقعاً گناه من و افراد مثل من چیه؟
اگه رک صحبت کنیم و بگیم چی می خواهیم
میشیم بی حیا و بی جنبه و حتی بیشعور و بی شخصیت
و اگه اونچه توی دلمونه رو نگیم زمان همین طور می گذره
و ما پیرتر میشیم
در واقع به جوونی خود ما ظلم کردیم
من دیگه واقعا ناامید شدم
شبکه اجتماعی یعنی اولین کارش دوست یابی
و کاری کنه شما دوست پیدا کنی
اما هر دوستی پیدا کردم غیر اون چیزی بود که می خواستم
دوست ندارم
تو فکرش نیستم
تمایلی به این بحث ندارم
چرا اونجا کسی رو پیدا نمی کنی
چرا تا حالا کسی رو پیدا نکردی؟
و هزار تا سوال دیگه
یعنی من حتی برای پیدا کردن یه دوست و همدم
باید انگار توی یه مصاحبه سنگین به هزار تا سوال جواب پس بدم
تنهابرای پیدا کردن یه همدم!
لعنت بر این بخت و اقبال من
البته می دونم یه عده از قیافه من خوششون نمیاد
مخصوصا وقتی سنت بره بالا
و یا به خودت نرسی
منظورم ورزش و نرمشه
تازه همه این کارها رو که انجام بدی خودش سالها طول می کشه
لعنت بر من و افرادی مثل من
که هم محکوم به زشتی هستند هم محکوم به زندگی
آدم اگه زندگی هم می کنه باید زیبا باشه و خوش تیپ
وگر نه مدام با بی توجهی و کم محلی و حتی نفرت اطرافیانش رو به رو میشه
و صد البته تمسخر و تحقیر رو هم یادم رفت بگم
دیگه اصلا شور و ذوقی به اومدن توی فیسبوک و تلگرام ندارم
و یا وبلاگ و اینترنت
اگه می بینید اینجا هستم تنها به خاطر اینه که کار دیگه ای ازم بر نمیاد
هیچ چیز دیگه ای برای دل مشغولی من نیست
تنها چیزی که می مونه همنی اینترنته
وبلاگهام که مدتهاست کسی نمیاد حتی یه نظر بده
تو فیس بوک و تلگرام هم به هوای پیدا کردن لا اقل یه دوست ، یه همدم هستم
که اون هم هیچی نصیبم نمیشه
یا طرف شوهر داره یا هزار تا سوال می پرسه
آخر سر هم که راهمون دوره یا بهانه هائی مثل این
تازه ماشین هم هست
وقتی من کم بینا هستم نمی نمی تونم خودم ماشین برونم چ
با چی باید ببرمش بیرون؟
اینه وضعیت آدمهای کم بینای آلبینوی بدبختی مثل من
برید خدا رو هزار مرتبه شکر کنید که مثل من نیستید
موقع دعا بگید خدایا هزار مرتبه شکرت مثل گارگین نیستم