نقد فیلم ایرانی نزدیکتر
جمع آوذی از گارگین فتائی
.
کارگردان
مصطفی احمدی
تهیه‌کننده
سپهر سیفی
نویسنده
بهرام توکلی
هستی بشروتنی
بازیگران
صابر ابر
پگاه آهنگرانی
پارسا پیروزفر
نازنین فراهانی
شیرین یزدان‌بخش
محمد بحرانی
فراز مدیری
ستاره اسکندری
موسیقی
کریستف رضاعی
فیلمبرداری
بهرام بدخشانی
تدوین
بهرام دهقانی
توزیع‌کننده
بامداد فیلم
تاریخ‌های انتشار
۵اسفند ۱۳۹۴
مدت زمان
۹۰دقیقه
کشور
ایران
زبان
فارسی
نزدیکتر فیلمی به کارگردانی مصطفی احمدی، نویسندگی بهرام توکلی و هستی بروشتنی و تهیه‌کنندگی سپهر سیفی ساخته سال ۱۳۹۳می‌باشد.
این فیلم در تاریخ ۵اسفند ۱۳۹۴در سینماهای ایران اکران شده است.
خلاصه داستان
داستان یک خانواده است که دوباره بعد از مدت‌ها دور هم جمع می‌شوند.
اعضای یک خانواده که در گذشته با یکدیگر دچار مشکل بوده اند ، بار دیگر دور یکدیگر جمع می شوند اما زخم های کهنه بار دیگر آشکار می شود و...
جشنواره‌ها
حضور در بخش نگاه نو سی و سومین دوره جشنواره فیلم فجر
بخش نگاه نو سی و سومین جشنواره فیلم فجر
بهترین کارگردانی مصطفی احمدی نامزدشده
حضور در بخش مسابقه جهانی فیلمهای اول در بیست و نهمین جشنوارهٔ بین‌المللی فیلم مونترآل
بخش مسابقه جهانی فیلمهای اول سی و نهمین جشنوارهٔ بین‌المللی فیلم مونترآل
زنیت طلایی مصطفی احمدی نامزدشده
نامزد دریافت جایزه خلاقیت و استعداد درخشان (ویژه فیلمسازان اول جوان) در نهمین جشن منتقدان و نویسندگان سینمایی
بخش خلاقیت و استعداد درخشان (ویژه فیلمسازان اول جوان) نهمین جشن منتقدان و نویسندگان سینمایی
بهترین کارگردانی مصطفی احمدی نامزدشده
حضور در بخش سینمای جهان چهل و ششمین جشنواره بین‌المللی فیلم هند
نقد و بررسی فیلم نزدیکتر
منتقد: میثم کریمی
صابر اَبَر که تقریبا در نصف فیلمهای تولید شده ایران در چند سال اخیر حضور پیدا کرده، بازیگر اصلی فیلم است. پارسا پیروز و پگاه آهنگرانی هم در فیلم حضور دارند. ستاره اسکندی و محمد بحرانی ( صداپیشه جناب خان! ) را هم می توانید در فیلم پیدا کنید.
مصطفی احمدی که در سالهای گذشته دستیار کارگردانان بسیاری از جمله پوران درخشنده و رخشان بنی اعتماد بوده و حالا اولین فیلم سینمایی خودش را کارگردانی کرده است.
نکات مثبت فیلم ؟
بازی پارسا پیروزفر و صابر اَبَر اگرچه عالی نیست اما راضی کننده است.
پوستر بین المللی فیلم خیلی خوب هست!
نکات منفی فیلم ؟
فیلمنامه « نزدیکتر » کشش فیلم بلند بودن را ندارد. داستان تک خطی فیلم خیلی بسط داده نمی شود به همین جهت فیلمساز رو به نماهای طولانی و خسته کننده آورده که مشکل فیلم را دوچندان کرده!
« نزدیکتر » داستانش را با ابهامات متعدد در روابط افراد آغاز می کند. اما مشکل اینجاست که برخی از این ابهامات هرگز پاسخ داده نمی شوند و به حال خودشان رها می شوند تا مخاطب از خلاقیتش استفاده کند و برای آنان نقطه پایانی ترسیم نماید.
نزدیکتر در دقایق پایانی به ورطه شعار می افتد و با پایانی عجیب، اشتباهاتش را تکمیل می کند. شعارزدگی فیلم که به نظر می رسد نتیجه عجول بودن فیلمساز است، قابل درک نیست و مخاطب را از خود می راند.
فضای مرده و فاقد موسیقی، نشان از تلخی نگاه فیلمساز دارد. اما پایان بندی فیلم در نقطه مقابل این فضاسازی قرار می گیرد؛ تکلیف مخاطب هم که ...
حرف آخر :
« نزدیکتر » اثر سرد و بی روحی است که مشخص نیست چه مخاطبی را هدف قرار گرفته. فیلم بازیگران مشهوری دارد و شاید بتواند از این بابت مخاطبینی را برای خود دست و پا کند اما روی هم رفته، سردی فضای « نزدیکتر » به حدی زیاد است که کمتر کسی حوصله نزدیک شدن به آن را خواهد داشت.
نقد فیلم نزدیک تر ساخته مصطفی احمدی
هرچه بى نام و نشان تر، به تو نزدیك ترم!*
محسن بیگ آقا
بیش از بیست سال پیش بود كه در صف سینما شهرقصه با سه جوان آشنا شدم كه در كنار سینماى آمریكا، سینماى اروپا را هم خوب مى‌شناختند. آن سه، سعید عقیقى، مهرداد لشگرى و مصطفى احمدى بودند. سعید به مجله‌ی فیلم آمد و بعدتر فیلم‌نامه‌نویس حرفه‌اى شد، مهرداد دستیار فیلم‌بردار شد و بیشتر با زرین‌دست كار كرد، و حالا مصطفى اولین فیلم سینمایى‌اش را ساخته. مصطفى احمدى بعد از آن روزها، مدتى در خارج از كشور بود و از آن جا مطلب سینمایى و ترجمه مى‌فرستاد. بعد كه به ایران برگشت، دستیار كارگردان چندین فیلم شد. بعدتر یك مینى‌سریال ساخت و یك تله‌فیلم. براى همین و بنابر شناخت قبلى از او، حدس مى زدم فیلم نزدیك‌تر فیلم متفاوتى باشد.
فصل مهمانى یا بهتر بگویم دعواى خانوادگى فیلم، براى فیلم اول فصل بسیار دشوارى بوده كه فیلمساز از عهده‌اش برآمده. اندازه‌ی نماها، لحظه قطع، حركت‌هاى دوربین و همراهى بازیگران، هماهنگ شده‌اند تا قصه فیلم و گره‌هایش آغاز شود. با معرفى سریع شخصیت‌ها توسط مادر، اختلاف‌ها جان می‌گیرد و زوج جوان نامزد فیلم، على (صابر ابر ) و مهتاب (پگاه آهنگرانى) در این بین قرار است به شناخت متفاوتى از یكدیگر برسند تا بتوانند براى آینده تصمیم بگیرند. دختر قرار است بفهمد مرد آینده‌اش چه چیزهایى را ازو پنهان كرده و پسر قرار است میزان علاقه و ماندگارى دختر را با دانسته‌هاى جدیدى كه در مهمانى آشكار شده، محك بزند. تا پیش از مهمانى همه چیز خوب پیش مى‌رود و شاید دختر به مصداق بیت «هرچه بى نام و نشان‌تر، به تو نزدیك‌ترم» علاقه‌اى به كندوكاو بیشتر نشان ندهد. او در پایان به پسر مى‌گوید هیچ چیز عوض نشده و فقط باید با دانسته‌هاى جدیدش، براى ازدواج كمى فكر كند. شاید او با خود مى‌اندیشید اى كاش بیشتر با هم آشنا نمى‌شدیم؛ همان بى‌خانواده بودن پسر بهتر از وضعیت فعلى بود و اى كاش گذشته، خانواده و قضاوت‌ها وسط نمى‌آمد.
اما براى یك فیلم سینمایى یك فصل طولانى درخشان كافى نیست. نحوه‌ی روایت، پاساژهاى میانى و رفتن از شلوغى به خلوتى و برعكس، همگى در ریتم فیلم تاثیرگذارند. برخى افت میانى فیلم را ناشى از فیلمنامه دانسته‌اند، اما از نظر نگارنده فیلمنامه و شخصیت‌پردازى فیلم دقیق طراحى شده. چنان كه بازگشت شخصیت‌ها به خانه به تكمیل رابطه‌ها كمك مى‌كند و پسرخاله را پس از سالها - با این جمله‌ی جالب دخترخاله كه: «گندت بزنند كه هیچ وقت به موقع حرفت را نمى‌زنى!» - به دخترخاله‌اش مى‌رساند. شاید تدوین مجدد فیلم و كوتاه كردن فصل‌هاى میانى بتواند فیلم را جذاب‌تر كند. ضمن این‌كه وقتى مادر از آشتى فرزندانش مى‌گوید و ما صداى آنها را مى‌شنویم، دیگر نیازى به نمایش آنها هنگام خوردن آش دور هم و آن هم با حركت آهسته نیست (راستى مگر کسی براى گرفتن حاجت، آش پشت پا هم مى‌زند؟!). همین‌جا به یك مزیت دیگر فیلم هم اشاره كنم كه استفاده‌ی درست از صداى بیرون كادر است كه هم اطلاعات مى‌دهد و هم در فضاسازى‌ها موثر است. نزدیک‌تریك بدشانسى هم آورد و آن مكالمه‌ی فرانسوى دخترخاله (نازنین فراهانى) بود كه چون درست پس از فیلم در دنیای تو ساعت چند است؟ با مكالمه‌هاى متعدد فرانسوى‌اش به نمایش درآمد، برخى تماشاگران را به این تصور واداشت كه موجى از مكالمه‌ی فرانسوى در سینماى ایران به راه افتاده! و در نهایت این‌كه فیلم بازى‌هاى خوبى دارد: از بازگشت بازیگر کم‌کار نازنین فراهانى در بهترین بازى‌اش تا كنون، تا بازى احساسى اما تحت كنترل صابر ابر و بازى پخته و شیرین شیرین یزدان‌بخش.
افشین علیار
نزدیکتر اولین فیلمِ مصطفی احمدی شروع خوبی دارد، اما این شروعِ خوب سریع به اتمام می رسد و داستان بدونِ هیچ پیش زمینه یی وارد بحران می شود. البته بحرانی که در نزدیکتر پیش می آید نمی تواند به چرخه ی درام و هدف فیلمساز کمکی بکند، چرا که اساسا کلیت فیلم نزدیک تر نمی تواند موضوع یک فیلم بلند سینمایی باشد،ساختار روایی فیلم به قدری کش آمده است که تمامی عناصرهای مهم فیلمنامه تلف شده اند. نزدیکتر فیلمِ پر دیالوگی است، این دیالوگ ها و جدل ها بین شخصیت ها نتوانسته است مخاطب را درگیر پیچیدگی های اساسی درام بکند، این پیچیدگی های سطحی که در فیلم دیده می شود نمی تواند ما را قانع کند، زیرا این بحث های خانوادگی با این که مصداق بیرونی دارند اما نمی تواند شیوه یی برای قصه تعریف کردن باشد از همین سو روابط میان شخصیت ها بیشتر به کلیشه های خانوادگی شباهت پیدا کرده است . احمدی سعی کرده در فضای تنش آلود و شلوغ در محیط یک خانواده که برادر کوچک شان را طرد کردند خیلی راحت و سرراست قصه تعریف کند اما داستانک های بی هویت و بی منطق باعث شده تا نزدیکتر نتواند حرف اصلی اش را بزند.
موضوع اصلی نزدکتر چیست؟ اعتیاد علی یا عشقی که به مهتاب دارد؟ یا اینکه علی می خواهد واقعیت زندگی اش را برملا کند ؟ سفر اجباری ماکان چه ربطی به اصل فیلم دارد؟ وجود ماکان در فیلم بی دلیل است اگر ماکان هم نبود فقط در چند دیالوگ می توانستیم بفهمیم که او به اجبار محمدرضا به فرنگ رفته است. احسان در نقش یک قهرمان چه نفعی برای این خانواده دارد قهرمانی که چشم به دختر عمواش دارد. رعنا هم که مشخص نیست به چه دلیل پرخاشگر است، چرا کسی او را سرزنش نمی کند یا همین طور ارتباط محمد رضا با یک زن دیگر، این داستانک های فرعی که پردازش نشده اند، نزدیکتر را بشدت از مخاطب دور کرده است. موضوع اصلی داستان یعنی علی و مهتاب در پس این داستانک ها گم می شود،دیالوگ ها هم نمی توانند به ساختار اصلی قصه و شخصیت ها کمک بکنند، چرا که دیالوگ ها کدهای غلط به مخاطب می دهد، و این کدهای غلط تعلیق نیستند ، در سکانسی رعنا به علی می گوید تو باعث مرگ پدر شدی اما در سکانس های پایانی مادر خانواده به مهتاب می گوید پدر خودکشی کرده است. تمام تنش های بی مورد اوایل فیلم به طور عجیب و غریب به سروسامان می رسند، به طوری که گره ی درام به سادگی به گشایش می رسد اگر مادر خانواده از همان اول فیلم این واقعیت را برملا می کرد دیگر قصه حرفی برای گفتن نداشت، رعنا متحول می شود و انگار آرزویش بود تا احسان شوهرش شود، محمدرضا هم دیگر جواب آن خانم را نمی دهد و لبخند آذر نشانه ی رضایت از شوهر و رجوع دوباره است چه ساده! این سادگی و تحول سریع آدم های فیلم از کجا نشات می گیرد؟ فیلمساز ما با یک طرح یک خطی فیلمی ساخته است که از نظر گره و گره گشایی درام و شخصیت پردازی آسیب دیده است چرا؟ همان طور که گفته شد این فیلم با این شکل و با این مختصات ساختاری قابلیت یک فیلم بلند سینمایی را ندارد، کل خانواده از نظر رابطه و شعور فرهنگی در رنج هستند اما نمی خواهند باور کنند که علی برادر کوچک شان اعتیاد را ترک کرده است و حالا می خواهد خانواده تشکیل بدهد، رعنا – محمدرضا – آذر و احسان هرکدام به نوعی درگیر مسائل بغرنجی هستند اما در این میان با اینکه علی خودش را اصلاح کرده است و می خواهد به اجتماع و خانواده برگردد جلویش را می گیرند و او را سرزنش می کنند، این نتیجه ی اخلاقی کل قصه است که خفیف به آن اشاره شده که همین نتیجه ی اخلاقی را هم می شد در قالب یک فیلم کوتاه روایت کرد، در پایان بندی مصطفی احمدی دوباره به علی و مهتاب بازمی گردد، دیالوگ علی به مهتاب در مورد بر ملا کردن واقعیت زندگی اش به شدت فلسفی و عارفانه است و این دیالوگ به دهان علی سنگین به نظر می رسد. علی کاریزمای شخصیتی ندارد پس او یک شخصیت منفعل توسری خور است که نمی توانیم از او گفتن همچین دیالوگی را انتظار داشته باشیم . اگر این دیالوگ از جانب علی حذف می شد کلیت فیلم حتی فکر کردن مهتاب درباره اینکه می خواهد به این ارتباط فکر کند منطقی به نظر می رسید اما در آخرین نما نشان دادن جاده و سرعت ماشینِ مهتاب که از کادر خارج می شود نشان می دهد که برگشتنی در کار نیست و علی باید خودش را با تعمیر شیر توالت و خوردنِ زرده ی تخم مرغ به خانواده اش اثبات کند.
فیلمنامه نزدیکتر را بهرام توکلی نوشته است و همین هم باعث شده این فیلم شباهت های بسیاری به فیلم های اینجا بدون من، آسمان زرد کم عمق و بیگانه داشته باشد اساسا اِلمان های فیلم های توکلی در این فیلم به شدت قابل رویت است، درگیری خانوادگی در محیط های بسته و محدود که شباهت به تله تئاتر دارد، شخصیت های منفعل که همیشه در فیلم های توکلی نقش اصلی را بازی می کنند و سکوت هایی که منظور و منطقِ خاصی برای آن ها در نظر گرفته نمی شود. حتی بازی تکراری صابرابر هم ما را به یاد فیلم های توکلی می اندازد شخصیت تک بعدی که دستش به جایی بند نیست و دائما در حال درجا زدن است، و کسی او را باور ندارد.
نزدیکتر بیشتر به تله فیلم شبیه شده است و حتی می توانست سوژه یی برای یک فیلم کوتاه باشد اما مصطفی احمدی پس از سالها دستیاری توانسته قاب های خوبی خلق کند و بازی های روان و یک دستی را از بازیگرانش(البته به جز صابرابر) بگیرد ، فیلمبرداری بهرام بدخشانی و تدوین بهرام دهقانی مهم ترین امتیاز این فیلم است.
در برنامه سینمای ایران چه گذشت؟/ از نقد فیلم نزدیکتر تا حضور گریمور برجسته سینما
برنامه سینمای ایران 5شنبه شب میزبان مصطفی احمدی، شاهین شجری کهن، ستاره اسکندری، نازنین فراهانی و عبدالله اسکندری بود.
عصرایران - برنامه سینمای ایران پنجشنبه شب 13 اسفندماه میزبان مصطفی احمدی (کارگردان فیلم نزدیکتر)، شاهین شجری کهن (منتقد)، ستاره اسکندری (بازیگر فیلم نزدیکتر)، نازنین فراهانی (بازیگر فیلم نزدیکتر) و عبدالله اسکندری با موضوع گریم در سینمای ایران بود.
وظیفه منتقد نازکردن کارگردان نیست
مصطفی احمدی کارگردان فیلم نزدیکتر گفت: من 23 سال در کسوت دستیار کارگردان کار کردم اما هیچ وقت مناسبات را نشناختم. این طبیعی است که برخی فیلم ها در زمان اکران مخاطب زیادی ندارند و برای رفع این معضل باید تهیه کننده ها و پخش کننده ها با هم به تفاهمی برسند و به همه نوع فیلم ها احترام بگذارند.
وی با اشاره به ساخت فیلم «نزدیکتر» ادامه داد: حضورعوامل حرفه ای در زمان ساخت فیلم خیال من را راحت کرد ضمن اینکه سعی کردیم از بازیگرانی استفاده کنیم که مخاطب آنها را دوست دارد و برای دیدن آنها هزینه کند و به سینما برود.
احمدی با بیان اینکه مطمئن بوده که فیلمش برای مخاطب هدف جذاب خواهد بود گفت: البته منظور از مخاطب هدف باج دادن نیست منظورم مخاطب سینمای ایران است که فیلم را خوب می بیند و جدی آنرا نقد می کند. امیدوارم بتوانم در این فیلم به تماشاگری که فیلم را می بیند شاهد فیلمی متفاوت باشد ضمن اینکه من معتقدم این نوع فیلمنامه نویسی فرمول دارد هرچند که ریسک هم به دنبال دارد.
وی با بیان اینکه عاشق دستیار کارگردانی است، گفت: وظیفه منتقد نازکردن کارگردان نیست و منتقد به بهتر دیده شدن فیلم کمک می کند.
کارگردان فیلم «نزدیکتر» ادامه داد: کتمان نمی کنم که من شیفته شخصیت های فیلم هایم هستم. انتهای فیلم 2 دقیقه کم شد.
امروز کودکان در سینمای ایران بازی‌های حیرت آوری دارند
در ادامه برنامه ستاره اسکندری درباره نقش خود در فیلم «نزدیکتر» گفت: قصه فردی است که به خانواده برمی گردد و اینکه خانواده چقدر او را به خاطر خطاهای گذشته می بخشند یا نه؟ در این فیلم با افرادی در خانواده مواجه می شویم که هرکدام مشکلات خود را دارند.
وی ادامه داد: وقتی فیلمنامه را خواندم موضوعش را دوست داشتم و در اولین جلسه ای که با مصطفی احمدی صحبت کردم و متوجه شدم 20 سال دستیار کارگردان بوده و برای کارگردانی صبر کرده و تجربه کسب کرده از کارگردانان بزرگ نکته ای بود که نظر من را برای همکاری با او بسیار جلب کرد.
اسکندری گفت: در این جنس آدم ها پختگی بیشتری می توان دید و در اولین جلسه دورخوانی حس کردم که چقدر اتفاق خوبی افتاده است. در بخش قبلی برنامه اشاره به فیلمسازی صفر و صد شد. من معتقدم در جای 50 درصد می توان به پختگی کامل رسید زیرا همه ما آدم های صفر و صدی هستیم. برای فیلم «نزدیکتر»40 شب ایستادم و دیدم این کارگردان تا چه اندازه تعادل که در جمع ما کم است را حفظ می کند.
وی با بیان اینکه بیشتر فیلم های جشنواره فجر را دیده است، گفت: از اینکه یک اتفاقات خوبی در سینما افتاده خوشحالم اما هنوز برای خودم تعریفی ندارم اینکه چرا تولیدات مختلف در یک کفه سنجیده می شود اما با این حال به نظرم اتفاق خوشایندی است.
اسکندری ادامه داد: احمدی در بین گروه تعادل بسیار خوبی بوجود آورده بود و همین موضوع به آرامش بازیگر بسیار کمک می کند.
در ادامه نازنین فراهانی از دیگر بازیگران فیلم «نزدیکتر» نیز گفت: کار با مصطفی احمدی خیلی خوب بود از زمانی که او دستیار کارگردان بود او را می شناسم و همیشه از او سوال می کردم که چرا فیلم نمی سازی؟ و وقتی با من تماس گرفتند که با او برای فیلم «نزدیکتر» همکاری کنم به دلیل اینکه به کارش مطمئن بودم، پذیرفتم.
مصطفی احمدی": "نزدیکتر"به دور از سیاه نمایی است
"مصطفی احمدی"گفت: با ساخت فیلم سینمایی "نزدیکتر"خواستم به خود و تماشاگر این امید را بدهم که جهان به سیاهی تصورمان نیست.
"مصطفی احمدی"کارگردان، در گفتگو با خبرنگار سینما باشگاه خبرنگاران در خصوص ساخت اولین اثر خود با نام "نزدیکتر"گفت: بعد از 23 سال فعالیت در عرصه‌ی دستیار کارگردانی و برنامه ریزی، خواستم فیلم مورد علاقه‌ام را در شرایط دلخواهم بسازم که موفق شدم، البته من پیش از این حدود 18 سال پیش به صورت جسته و گریخته کارگردانی را تجربه کرده بودم.
وی در خصوص موضوع اثر جدید خود اظهار داشت: "نزدیکتر"داستان عجیبی ندارد و شاید نظیر قصه‌ی آن هزاران بار در تاریخ سینما گفته شده؛ این اثر یک درام خانوادگی است که در آن با بازگشت یکی از افراد خانواده پس از چندین سال به درون خانواده، اتفاقات و رازهایی بر ملا می‌شود.
وی افزود: نوع قصه‌ای که ما در این فیلم انتخاب کردیم، جدید و ویژه نیست، بلکه مدلی است که در تاریخ ادبیات نمایشی جهان سابقه دارد اما ما سعی کردیم آدم‌هایی که در این فیلم انتخاب کردیم برای تماشاگر ملموس بوده و در عین حال از ویژگی غریب بودنشان برای جذابیت کاراکتر و قصه‌مان بهره برداری کنیم.
"احمدی تصریح کرد: بخشی از آدم‌های این قصه از اقلیت‌های جامعه‌ای می‌آیند که دچار آسیب‌های اجتماعی هستند و برای من به عنوان فیلمساز این مهم بوده که فیلم ما یک قصه تعریف کند و الزاما زمانی که از آسیب اجتماعی سخن می‌گویم، منظورم این نیست که این فیلم یک اثر اجتماعی است، بلکه "نزدیکتر"یک درام خانوادگی است.
این کارگردان ادامه داد: "نزدیکتر"کاملا قصه و داستان است و بر اساس تخیل شکل می‌گیرد اما شخصیت‌های قصه، افرادی هستند که در جامعه پایه‌های واقعی دارند و این همان چیزی بود که علاقه مند به تجربه کردنش بودم و امیدوارم به خوبی از پس آن برآمده باشم.
وی در خصوص پایان قصه‌ی خود اظهار داشت: پایان این فیلم تابعی از اتفاقات درون آن است و در واقع پایان امید بخش دارد چرا که از کودکی‌ام علاقه‌مند به دیدن معجزه در سینما بودم، چون خیلی از اتفاقات در واقعیت رخ نمی‌دهد ولی در عالم سینما می‌تواند اتفاق بیفتد.
وی بیان کرد: من به عنوان فیلمساز دوست داشتم تا به تماشاگر و البته به خودم به عنوان سازنده، این امید را بدهم که جهان به این سیاهی که ما می‌بینیم نیست و حتما اتفاق خوبی در آن خواهد افتاد.
"احمدی"در خصوص سرنوشت این اثر در جشنواره امسال اظهار داشت: امیدوارم این اثر در جشنواره فجر راه پیدا کند. جشنواره فیلم فجر یک جشن خانوادگی سینمای ایران است که اهالی سینما دور هم جمع می‌شوند. اگر فیلم من به این رقابت فرهنگی راه پیدا کند که با تپش قلب در کنار همکارانم به تماشای آن می‌نشینم تا ببینم چه سرنوشتی پیدا می‌کند و اگر به جشنواره راه پیدا نکند هم با کمال میل این مسئله را می‌پذیرم و نظاره گر آثار دوستانم می‌شوم.
.
منابع
http://www.yjc.ir/fa/news/5070771/%D9%85%D8%B5%D8%B7%D9%81%DB%8C-%D8%A7%D8%AD%D9%85%D8%AF%DB%8C-%D9%86%D8%B2%D8%AF%DB%8C%DA%A9%D8%AA%D8%B1-%D8%A8%D9%87-%D8%AF%D9%88%D8%B1-%D8%A7%D8%B2-%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D9%87-%D9%86%D9%85%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%A7%D8%B3%D8%AA
http://www.asriran.com/fa/news/455106/%D8%AF%D8%B1-%D8%A8%D8%B1%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87-%D8%B3%DB%8C%D9%86%D9%85%D8%A7%DB%8C-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86-%DA%86%D9%87-%DA%AF%D8%B0%D8%B4%D8%AA-%D8%A7%D8%B2-%D9%86%D9%82%D8%AF-%D9%81%DB%8C%D9%84%D9%85-%D9%86%D8%B2%D8%AF%DB%8C%DA%A9%E2%80%8E%D8%AA%D8%B1-%D8%AA%D8%A7-%D8%AD%D8%B6%D9%88%D8%B1-%DA%AF%D8%B1%DB%8C%D9%85%D9%88%D8%B1-%D8%A8%D8%B1%D8%AC%D8%B3%D8%AA%D9%87-%D8%B3%DB%8C%D9%86%D9%85%D8%A7
http://www.yjc.ir/fa/news/5070771/%D9%85%D8%B5%D8%B7%D9%81%DB%8C-%D8%A7%D8%AD%D9%85%D8%AF%DB%8C-%D9%86%D8%B2%D8%AF%DB%8C%DA%A9%D8%AA%D8%B1-%D8%A8%D9%87-%D8%AF%D9%88%D8%B1-%D8%A7%D8%B2-%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D9%87-%D9%86%D9%85%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%A7%D8%B3%D8%AA
«اسامی فیلمهای بخش نگاه نو (دوره ۳۳)». fajrfilmfestival، ۱۲دی ۱۳۹۳.
http://www.ffm-montreal.org/en/395-en_closer.html
http://www.mehrnews.com/news/2933114/اعلام-نامزدهای-نهمین-جشن-منتقدان-و-نویسندگان-سینمایی. http://www.iffi.nic.in/search.asp?cx=002656180120103233681%3Agemh4aey_cm&cof=FORID%3A10&ie=UTF-8&q=closer&sa=Search&siteurl=www.iffi.nic.in%2F&ref=www.google.com%2F&ss=1088j237952j6
«نزدیکتر». وبگاه سی‌نت. بازبینی‌شده در ۴ژانویه
https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%86%D8%B2%D8%AF%DB%8C%DA%A9%D8%AA%D8%B1_(%D9%81%DB%8C%D9%84%D9%85_%DB%B1%DB%B3%DB%B9%DB%B3)
http://moviemag.ir/cinema/zoom/iran/13425-%D9%86%D9%82%D8%AF-%D9%88-%D8%A8%D8%B1%D8%B1%D8%B3%DB%8C-%D9%81%DB%8C%D9%84%D9%85-%D9%86%D8%B2%D8%AF%DB%8C%DA%A9%D8%AA%D8%B1#sthash.RjZsugpj.dpuf
http://moviemag.ir/cinema/zoom/iran/13425-%D9%86%D9%82%D8%AF-%D9%88-%D8%A8%D8%B1%D8%B1%D8%B3%DB%8C-%D9%81%DB%8C%D9%84%D9%85-%D9%86%D8%B2%D8%AF%DB%8C%DA%A9%D8%AA%D8%B1
http://www.madomeh.com/site/news/news/1386.htm