ارتباط تنگاتنگ Close Quarter
ترجمه از گارگین فتائی
.
ایا تصمیمات به سرعت گرفته خواهند شد؟ فضانوردان ژاپنی در شگفت بودند . آیا می توانند آنها به قدر کافی تند ساخته شوند؟ آمریکایی ها خواستند بدانند که آیا جداً شامی ارائه خواهد شد؟ این سوال نگران کننده فرانسوی ها و آلمانیها و همچنین ایتالیاییهایی بود که در مورد شخصیت های فضایی خود ناراحت بودند . چگونه می توان در یک چنین ارتباط بسیار تنگاتنگی حریم افراد حفظ شود ؟.
سال دوهزار و آغاز هزارهء سوم بود و مرکز همه این نگرانیها "ایستگاه بین المللی فضایی the international Space Station (lSS"بود که بزرگ ترین و پیچیده ترین پروژهء فضایی تاکنون بوده است . به نظر می رسید که ISSدر آن سال سرانجام به راه انداخته خواهد شد اما در میان همه این امیدها و هیجانها ، بسیاری از خود می پرسیدند "آیا این تعهد بزرگ واقعاً می تواند بوسیلهء یک گروه چند فرهنگی که در فضاهای نزدیک هم زندگی میکنند اجرا شود؟ "علاوه بر این نگرانیهای دیگری هم بود . قضانوردان در باره زبان هم نگرانی داشتند . انگلیسی زبان رسمی در ISS است و تعداد زیادی از اصطلاحات فنی توسط هر شخصی در آن ایستگاه باید آموخته شود . برخی از اعضاء اولیه گروه های ISSاز این هم ترس داشتند که ممکن است مثل بیگانگان مورد تهدید قرار گیرند زیرا آنها به زبان عامیانه آمریکایی آشنایی نداشتند . نگرانی عمدهء دیگر هم غذا بود . چند بار باید غذا سرو میشد؟ چگونه باید آماده سازی و نظافت صورت گیرد؟ آیا از مقررات غذایی دینی می تواند در این ارتباط تنگاتنگ پیروی شود؟
این نگرانیها به ناچار باید قبل از اینکه کسی در باره آن اطمینان نداشت در فضا مورد آزمایش قرار می گرفت اما هم اکنون پاسخ روشن است . برای بیش از یک دهه فضا نوردان ISSدر پی اثبات این امر بوده اند که موفقیت های بزرگ در علم و تکنولوژی می تواند از طریق یک گروه بین المللی که با هم کار می کنند حاصل گردد . از نوامبر سال 2000 وقتی خدمه وارد ایستگاه ISSشدند ، این ایستگاه از طریق فضانوردان شانزده کشور از قبیل برزیل ، کانادا ، ژاپن ، روسیه ، ایالات متحده و اعضاء اتحادیه اروپا فعالیت کرده است .
شاید تاکنون بزرگ ترین چالش آنها خود ISSبوده است که به ناچار باید در فضا توسط فضانوردان شناور در بیرون ایستگاه مونتاژ شود . علیرغم این تاخیرات ، آخرین قطعات عمدهء ISSدر فوریه 2010 به هم وصل شدند . هم اکنون با تکمیل شدن این ایستگاه ، تمرکز بیشتری می تواند بر اهداف علمی قرار گیرد . مهم ترین ازمایشات در آزمایشگاه های این ایستگاه به عمل خواهد آمد و احتمالاً دانشمندان بیشتری به خدمه آن خواهند پیوست .
این گروه بین المللی از فضانوردان چگونه همکاری و نیل به این اهداف را در طی مدتهای طولانی در یک محیط پر تله trapped environment مدیریت کرده اند ؟ . همه فضانوردان آموزش تلاقی فرهنگی را دریافت کرده اند . اما حساسیت و تغییر غالباً نمی تواند از روی متن یک کتاب درس داده شود . آنها ناگزیرند که خودشان شخصاً تحیق و تجربه کنند .
محققین مدلی برای هماهنگی ایستگاه فضایی پیشنهاد کرده اند که می توان آن را در سریال تلویزیونی محبوب "سفر فضایی Star Trek "یافت که در آن یک خدمه چند فرهنگی برای سالیان بسیار طولانی با هم کنار آمده اند .
ولیکن زندگی واقعی فضانوردان ، یک راه حل واقع بینانه یافته است یعنی شام خانوادگی . فضانورد نیکول استات Nicolle Stottگزارش می دهد "ما همیشه وقت غذا خوردن را با هم صرف می کنیم که بسیار شبیه آوردن خانوادهء شما در کنار هم است .میز نهارخوری جایی است که مشکلات دنیا و همدیگر می تواند در آن حل و فصل شود و جایی است که فضانوردان در آنجا به موسیقی خوب گوش داده ، غذای خوب خورده و ذخیره واژگانی خود را از سایر زبانها توسعه داده و البته کلی هم می خندند " فضانوردان از دورنمای منحصر به فرد خود از زمین هم سود می برند .
آنها دوست دارند خاطر نشان سازند که مرزهای بین المللی نمی تواند از فضا دیده شود . چنانکه سونیتا ویلیامز Sunita Williams که یک فضانورد هندی – آمریکایی است می گوید "من خود را شهروند کائنات تلقی می کنم . وقتی ما به فضا می رویم آنگاه همه می توانیم ببینیم که زمین جائی زیبا است که در آن مرز و ملت و مذهبی وجود ندارد " این روح همکاری می تواند نتیجه مطلوب و بزرگ ترین موفقیت این پروژه باشد
